محمد بن احمد سمنانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن احمد سمنانی (
۳۶۱ ـ
۴۴۴ هـ.ق) محدث، فقیه و متکلم حنفی مذهب و اشعری مسلک بود.
او در بغداد اقامت داشت و نزد نصر بن احمد مرجی، دارقطنی و علی بن عمر حربی علم حدیث آموخت.
ایشان فردی ثقه، فاضل، سخاوتمند و خوشگفتار بود و در مجالس علمی خود فقها و متکلمان را گرد هم میآورد.
وی در موصل به قضاوت پرداخت و در حالی که نابینا شده بود.
از آثار او
البیان عن اصول الایمان و
الکشف عن تمویهات اهل الطغیان در عقاید است.
ایشان در
ربیعالاول ۴۴۴ (هجری قمری) در موصل درگذشت.
ابوجعفر محمد بن احمد بن محمد سمنانی بغدادی سال ۳۶۱ (هجری قمری) به دنیا آمد.
او اهل سمنان ـ روستایی از نواحی شهر نسا در
عراق ـ بود،
ولی در بغداد اقامت گزید.
علمای رجال
اهل سنت ایشان را محدثی ثقه، راستگو، فاضل، سخی، خوشگفتار،
حنفی مذهب و اشعری مسلک دانستهاند.
به گونهای که در عصرش بزرگترین صحابی
باقلانی و از اکابر
مکتب اشعری بود.
ابوجعفر از محضر محدثانی مانند
نصر بن احمد مرجی،
ابوالحسن دارقطنی و
علی بن عمر حربی علم حدیث را فرا گرفت.
محمد بن احمد در مجالس سمنانی که در منزلش تشکیل میشد، فقها و متکلمان حضور مییافتند و بهرهمند میگردیدند.
وی در حالی که بینایی خویش را از دست داده بود،
در موصل به امر قضاوت اشتغال داشت.
سمنانی آثارش عبارتند از:
• البیان عن اصول الایمان؛
• الکشف عن تمویهات اهل الطغیان در عقاید
و تألیفی در فقه و تعلیق میباشد.
بغدادی سرانجام پس از ۸۳ سال زندگی در ماه ربیع الاول
سال ۴۴۴ (هجری قمری)
در
موصل از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن احمد سمنانی»، ج۳، ص۳۳۵.