غَنیّ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَنىّ (به فتح غین و تشدید یاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای بى‌نياز است.
غَنىّ از
اسماء حسنی می‌باشد.
غنّی جمعا بیست بار در
قرآن مجید به کار رفته است، که هجده بار درباره خداوند و دو بار درباره
بشر می‌باشد.
غَنىّ به معنای بى‌نياز است و از
اسماء حسنی می‌باشد.
به مواردی از
غَنىّ که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَنِيٌ حَمِيدٌ)
«بدانيد
خدا بى‌نياز پسنديده است.»
(وَ مَنْ کانَ غَنِیًّا فَلْیَسْتَعْفِفْ)
(هر کس که بی‌نیاز است، از برداشت حق‌الزحمه خودداری کند).
(اِنْ یَکُنْ غَنِیًّا اَوْ فَقِیراً فَاللَّهُ اَوْلی بِهِما)
(چرا که اگر او (کسی که گواهی شما به
زیان اوست) غنی یا
فقیر باشد، خداوند سزاوارتر است که از آنان حمایت کند.)
«غنیّ» چون درباره خداوند به کار رود مقصود مطلق بی‌نیازی است و چون وصف بشر آید بی‌نیازی و کفایت بالنسبة است.
غنّی جمعا بیست بار در
قرآن مجید به کار رفته است، که هجده بار درباره خداوند و دو بار درباره
بشر می‌باشد.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غنی»، ج۵، ص۱۲۵.
