• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عِلْج (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





عِلْج (به کسر عین) از واژگان نهج البلاغه به معنای معالجه و مداوا و دوا است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
عِلاج (به کسر عین) به معنای معالجه است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در وصف خداوند متعال و اهل شام و... از این واژه استفاده نموده است.
از این ماده چهار مورد در «نهج البلاغه» آمده است.




عِلْج و عِلاج به کسر اوّل به معنای معالجه و مداوا و نیز به معنای دوا آمده است.


به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:


۲.۱ - بِعِلاج - خطبه ۱۸۲ (در وصف حق تعالی)

امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف حق تعالی فرموده است: «لا يُدْرَكُ بِوَهْم... وَ لا يَنْظُرُ بِعَيْن، وَ لا يُحَدُّ بِأَيْن، وَ لا يُوصَفُ بِالاَْزْواجِ، وَ لا يُخْلَقُ بِعِلاج»
«خدایی که با وهم درک نشود و با چشم دیده نمی‌شود، و با مکانی محدود نمی‌گردد و با امثال و همتا وصف شدن ندارد و با علاج و تلاش نمی‌آفریند. (بلکه کارش کن فیکون است.)»


۲.۲ - مُعالَجَةُ و مُعالَجَةِ - خطبه ۵۳ (درباره قتال اهل شام)

و درباره قتال اهل شام فرموده است: «فَما وَجَدْتُني يَسَعْني إِلاّ قِتالُهُمْ أَوِ الْجُحُودُ بِما جاءَ بِهِ مُحَمَّدٌ (صلى‌الله‌عليه‌وآله‌و‌سلم)، فَكانَتْ مُعالَجَةُ الْقِتالِ أَهْوَنَ عَلَيَّ مِنْ مُعالَجَةِ الْعِقابِ»
«خودم را نیافتم مگر در حالی‌ که یا باید با اهل شام بجنگم و یا دین محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را انکار کنم (چون در دین اسلام قتال امام با اهل بغی واجب است) معالجه و چاره‌جویی آشوب آنها با جنگ بر من آسانتر بود از معالجه با عذاب خداوند


۲.۳ - مُعْتَلَجَ - خطبه ۱۹۲ (در رابطه با کعبه)

در رابطه با کعبه فرموده است: «وَ لَوْ كانَ الاِْساسُ الْـمَحْمُولُ عَلَيْها، وَ الاَْحْجارُ الْمَرْفُوعُ بِها، بَيْنَ زُمُرُّدَة خَضْراءَ، وَ ياقُوتَة حَمْراءَ،... وَ لَوَضَعَ مُجاهَدَةَ إبْليسَ عَنِ الْقُلُوبِ، وَ لَنَفَى مُعْتَلَجَ الرَّيْبِ مِنَ الْنّاسِ.»
«اگر خداوند کعبه را از یاقوت و زمرّد قرار می‌داد شکّ را از سینه‌ها می‌برد و تلاش و وسوسه شیطان را از قلوب برمی‌داشت و تلاطم اضطراب را از مردم دور می‌کرد ولی خواسته است مردم را با شدائد بیازماید.»
گویند: «اعْتَلَجَتِ الأمواج: إذا التَطَمَت» موجها تلاطم کردند «مُعْتَلَج» مصدر میمی به معنای تلاطم است که امواج با تلاطم به همدیگر چاره جویی می‌کنند.



از این ماده چهار مورد در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج ۲، ص ۷۴۱.    
۲. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج ۳، ص ۶۲۰.    
۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۴۰۷، خطبه ۱۸۲.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج ۲، ص ۱۲۷، خطبه ۱۷۰.    
۵. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص ۲۶۲، خطبه ۱۸۲.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص ۱۸۲.    
۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج ۳، ص ۷۰۰.    
۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج ۳، ص ۷۰۶.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج ۷، ص ۵۰.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج ۱۰، ص ۳۱۸.    
۱۱. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج ۱۰، ص ۸۹.    
۱۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۱۱۴، خطبه ۵۳.    
۱۳. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج ۲، ص ۹۹، خطبه ۵۴.    
۱۴. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص ۹۱، خطبه ۵۴.    
۱۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص ۱۱۵.    
۱۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج ۲، ص ۳۰۸.    
۱۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج ۲، ص ۳۰۹.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج ۲، ص ۶۱۴.    
۱۹. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج ۴، ص ۳۲۵.    
۲۰. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج ۴، ص ۱۳.    
۲۱. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۴۶۲، خطبه ۱۹۲.    
۲۲. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج ۲، ص ۱۷۲، خطبه ۱۸۷.    
۲۳. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص ۲۹۳، خطبه ۱۹۲.    
۲۴. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص ۴۵۷.    
۲۵. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج ۴، ص ۴۵۹.    
۲۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج ۴، ص ۴۷۹.    
۲۷. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج ۷، ص ۴۳۰.    
۲۸. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج ۱۱، ص ۳۴۴.    
۲۹. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج ۱۳، ص ۱۶۰.    
۳۰. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج ۲، ص ۳۱۹.    
۳۱. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۴۰۷، خطبه ۱۸۲.    
۳۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۱۱۴، خطبه ۵۳.    
۳۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۴۶۲، خطبه ۱۹۲.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «علج»، ج ۲، ص ۷۴۱.    






جعبه ابزار