علم اجمالی در شبهه حکمی، مقابل علم اجمالی در شبهه موضوعی بوده و مراد از آن، شک در مکلّفٌ به است در موردی که منشأ شک یا فقدان نص یا اجمال نص و یا تعارض نصوص می‌باشد، مانند: شک مکلف در وجوبنماز ظهر یا نماز جمعه در ظهر روز جمعه، در صورتی که شک، از تعارض دو نص ناشی باشد. علم اجمالی در شبهه حکمی، صورت‌های متفاوتی دارد که از منجز بودن هر یک، جداگانه بحث شده است.
مرحوم «نایینی» هم چون مشهور اصولی‌ها، هنگام شک در مکلف به، که دوران بین متباینین بوده و شبهه نیز حکمی باشد چه وجوبی و چه تحریمی به منجّزیت علم اجمالی اعتقاد دارد. حکم صورت‌های دیگر نیز در جای خود بیان شده است.
