ابوالقاسم عبداللّه بن محمد بن جعفر قزوینی (۳۱۵ق)، محدث و فقیه شافعی، در دمشق، مصر و دیگر شهرها به تعلیم و قضاوت پرداخت. او از توانایی بالای حفظ حدیث برخوردار بود اما به دلیل اتهام جعل حدیث، اعتبار خود را از دست داد. وی در سال ۳۱۹ یا ۳۱۵ هجری در مصر درگذشت و کتاب سنن الشافعی از آثار اوست.
او که از محدثان و فقیهان شافعی مذهب بود، امر قضاوت را به نیابت از محمد بن عباس جمحی در دمشق بر عهده داشت. همچنین مدتی قضاوت رمله (از شهرهای فلسطین) را نیز سرپرستی میکرد.
او که از توان بالایی در فهم و حفظ حدیث برخوردار بود؛ ولی در پایان عمر، دچار ناشنوایی شد. همچنین او به جعل حدیث پرداخت و وجهه خود را از دست داد و این سبب شد کتابهایش را سوزاندند و دیگر کسی در درس او حاضر نشد.
