عبدالرحمان بن محرز قیروانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبداللّه لرحمان قیروانی (م حدود
۴۵۰ه) دانشمند، فقیه و آشنا به
علم قرائت در قرن پنجم هجری بود.
وی توجه خاصی به
علم حدیث و رجال
سرزمین مغرب داشته و با استادانی ملاقات نمود و از ایشان حدیث شنید.
او
علم فقه را نزد استادانی چون
ابوبکر بن عبدالرحمن،
ابن عمران فاسی و
ابوحفص عطار فرا گرفت و از فقیهان برجسته و صاحب نظر گشت.
کتاب
تعلیق علی المدونه مشهور به
التبصره و
القصد و الایجاز از آثار وی می‌باشد.
ایشان در آخر عمر به مرض
جذام مبتلا گشت و در حدود سال ۴۵۰ه درگذشت.
ابوالقاسم عبداللّه لرحمان بن محرز نظّار قیروانی، از دانشمندان سرزمین مغرب بود و توجه خاصی به علم حدیث و رجال آن داشت. زمانی به مشرق مسافرت کرد و با استادانی ملاقات نمود و از ایشان حدیث شنید.
عبدالرحمن فقه را نزد استادانی چون ابوبکر بن عبداللّه لرحمن، ابن عمران فاسی و ابوحفص عطار فرا گرفت و از فقیهان برجسته و صاحب نظر گشت، به علاوه به علم قرائت نیز آگاهی داشت.
وی دارای مناظره علمی جالبی بوده و در این فن از دیگر دانشمندان مغربی مهارت بیشتری داشته است.
آثار
ابوالقاسم در این زمینه
تعلیق علی المدونه مشهور به
التبصره و کتابی به نام
القصد و الایجاز می‌باشد.
قیروانی در آخر عمر به مرض جذام مبتلا گشت و در حدود سال ۴۵۰ه درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «عبداللّه لرحمان قیروانی»، ج۳، ص۱۸۵.
