صفحه ۸۸ قرآن کریم سوره نساء

آیا ندیدى کسانى را که گمان مى‌کنند به آنچه (از کتابهاى آسمانى که) بر تو و پیش از تو نازل شده، ایمان آورده‌اند، در حالى که مى‌خواهند براى داورى نزد طاغوت و حکّام باطل بروند؟!با این که به آنها دستور داده شده که به طاغوت کافر شوند. امّا شیطان مى‌خواهد آنان را در گمراهى دورى بیفکند.

آيا ننگرى به حال آنان كه به گمان (و دعوى) خود ايمان به قرآن تو و كتبى كه پيش از تو فرستاده شده آورده‌اند، چگونه باز مى‌خواهند داورى به طاغوت برند در صورتى كه مأمورند كه به طاغوت كافر شوند؟! و شيطان خواهد كه آنان را گمراه كند گمراهى دور (از هر سعادت).

آیا به کسانی که گمان می‌کنند به آنچه بر تو و پیش از تو نازل شده ایمان آورده‌اند، ننگریستی، که می‌خواهند (در موارد نزاع و اختلافشان) داوری و محاکمه نزد طاغوت برند؟ (همان حاکمان ستمکار و قاضیان رشوه‌خواری که جز به باطل حکم نمی‌رانند،) در حالی که فرمان یافته اند به طاغوت کفر ورزند، و شیطان (با سوق دادنشان به محاکم طاغوت) می‌خواهد آنان را به گمراهی دوری (که هرگز به رحمت خدا دست نیابند) دچار کند.

آيا نديده‌اى كسانى را كه مى‌پندارند به آنچه به سوى تو نازل شده و (به) آنچه پيش از تو نازل گرديده ايمان آورده‌اند (با اين همه) مى‌خواهند داورى ميان خود را به سوى طاغوت ببرند با آنكه قطعا فرمان يافته‌اند كه بدان كفر ورزند و(لى) شيطان مى‌خواهد آنان را به گمراهى دورى دراندازد.

و هنگامى که به آنها گفته شود «به سوى آنچه خداوند نازل کرده، و به سوى پیامبر بیایید»، منافقان را مى‌بینى که از (قبول دعوت) تو، به شدّت اعراض مى‌کنند.

و چون به آنها گفته شود كه به حكم خدا و رسول بازآييد، گروه منافق را بينى كه مردم را از گرويدن به تو منع مى‌كنند.

چون به آنان گویند (برای داوری و محاکمه) به سوی آنچه خدا نازل کرده، و به سوی پیامبر آیید، منافقان را می‌بینی که از تو به شدت روی می‌گردانند!

و چون به ايشان گفته شود به سوى آنچه خدا نازل كرده و به سوى پيامبر (او) بياييد منافقان را مى‌بينى كه از تو سخت روى بر مى‌تابند.

پس چگونه وقتى به خاطر اعمالى که در گذشته انجام دادند، گرفتار مصیبتى مى‌شوند، سپس به سراغ تو مى آیند، به خدا سوگند یاد مى‌کنند که منظور ما (از بردن داورى نزد دیگران)، جز نیکى کردن و توافق (میان طرفین نزاع،) نبوده است؟!

پس چگونه خواهد بود (حال آنها) چون مصيبتى از كردار زشت خود به آنان رسد؟ آن گاه نزد تو آيند و به خدا سوگند خورند كه ما (در كار خود) قصدى جز نيكويى و موافقت نداشتيم!

پس (وضع و حالشان) چگونه خواهد بود هنگامی که به سبب آنچه مرتکب شده‌اند، حادثه ناگواری به آنان برسد، آن گاه در حالی که به خدا سوگند می‌خورند، نزد تو می آیند که ما (از داوری بردن نزد طاغوت) نیّتی جز نیکی و برقراری صلح و سازش (میان طرفین نزاع) نداشتیم.

پس چگونه هنگامى كه به (سزاى) كار و كردار پيشينشان مصيبتى به آنان مى‌رسد نزد تو مى‌آيند و به خدا سوگند مى‌خورند كه ما جز نيكويى و موافقت قصدى نداشتيم.

آنها کسانى هستند که خدا، آنچه را در دل دارند، مى‌داند. از (مجازات) آنان صرف نظر کن; و آنها را اندرز ده; و با بیانى رسا، (نتایج اعمالشان را) به آنها گوشزد نما.

اينانند كه خدا از قلب آنها آگاه است، تو (اى رسول) از آنان روى بگردان و آنها را نصيحت كن و به گفتار دلنشين و مؤثر با ايشان سخن بگو.

اینان کسانی هستند که خدا آنچه را که (از نیّات شوم، کینه و نفاق) در دل‌های آنان است می‌داند؛ بنابراین از آنان روی برتاب، و پندشان ده، و به آنان سخنی رسا که در دلشان اثر کند بگوی.

اينان همان كسانند كه خدا مى‌داند چه در دل دارند پس از آنان روى برتاب و(لى) پندشان ده و با آنها سخنى رسا كه در دلشان (مؤثر) افتد بگوى.

ما هیچ پیامبرى را نفرستادیم مگر براى این که به فرمان خدا، از وى اطاعت شود. و اگر این مخالفان، هنگامى که به خود ستم مى‌کردند (و فرمانهاى خدا را زیرپا مى‌گذاردند)، به نزد تو مى‌آمدند، و از خدا طلب آمرزش مى‌کردند، و پیامبر هم براى آنها استغفار مى‌کرد، خدا را توبه پذیر و مهربان مى‌یافتند.

ما رسولى نفرستاديم مگر بر اين مقصود كه خلق به امر خدا اطاعت او كنند. و اگر هنگامى كه آنان (گروه منافق) بر خود ستم كردند به تو رجوع مى‌كردند و از كردار خود به خدا توبه نموده و تو هم براى آنها استغفار مى‌كردى و از خدا آمرزش مى‌خواستى، در اين حال البته خدا را توبه‌پذير و مهربان مى‌يافتند.

و هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر آنکه به توفیق خدا از او اطاعت شود. و اگر آنان هنگامی که (با ارتکاب گناه) به خود ستم کردند، نزد تو می‌آمدند و از خدا آمرزش می‌خواستند، و پیامبر هم برای آنان طلب آمرزش می‌کرد، یقیناً خدا را بسیار توبه پذیر و مهربان می‌یافتند.

و ما هيچ پيامبرى را نفرستاديم مگر آنكه به توفيق الهى از او اطاعت كنند و اگر آنان وقتى به خود ستم كرده بودند پيش تو مى‌آمدند و از خدا آمرزش مى‌خواستند و پيامبر (نيز) براى آنان طلب آمرزش می‌کرد قطعا خدا را توبه‌ پذير مهربان مى‌يافتند.

به پروردگارت سوگند که آنها ایمان نخواهند آورد، مگر این که در اختلافات خود، تو را به داورى طلبند; و سپس از داورى تو، در دل خود احساس ناراحتى نکنند; و کاملاً تسلیم باشند.

نه چنين است، قسم به خداى تو كه اينان (به حقيقت) اهل ايمان نمى‌شوند مگر آنكه در خصومت و نزاعشان تنها تو را حَكَم كنند و آن گاه به هر حكمى كه كنى اعتراض نداشته، كاملًا (از دل و جان) تسليم (فرمان تو) باشند.

به پروردگارت سوگند که آنان مؤمن حقیقی نخواهند بود، مگر آنکه تو را در آنچه میان خود نزاع واختلاف دارند به داوری بپذیرند؛ سپس از حکمی که کرده ای دروجودشان هیچ دل تنگی و ناخشنودی احساس نکنند، وبه طور کامل تسلیم شوند.

ولى چنين نيست به پروردگارت قسم كه ايمان نمى‌آورند مگر آنكه تو را در مورد آنچه ميان آنان مايه اختلاف است داور گردانند سپس از حكمى كه كرده‌اى در دل‌هايشان احساس ناراحتى (و ترديد) نكنند و كاملا سر تسليم فرود آورند.