گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ)
ناصر مکارم شیرازی:
به نام خداوند بخشنده مهربان.
مهدی الهی قمشه‌ای:
به نام خداوند بخشنده مهربان
حسین انصاریان:
به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی
محمدمهدی فولادوند:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
(یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَ خَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَ بَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا کَثِیرًا وَ نِسَاءً ۚ وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی تَسَاءَلُونَ بِهِ وَ الْأَرْحَامَ ۚ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلَیْکُمْ رَقِیبًا)
۱ناصر مکارم شیرازی:
اى مردم! از (مخالفت) پروردگارتان بپرهیزید همان کسى که (همه) شما را از یک انسان آفرید; و همسر او را (نیز) از جنس او خلق کرد; و از آن دو، مردان و زنان فراوانى (در روى زمین) منتشر ساخت. و از خدایى بپرهیزید که هرگاه چیزى از یکدیگر مى‌خواهید، نام او را مى برید و (نیز) از (قطع رابطه با) خویشاوندان (پرهیز کنید) زیرا خداوند، مراقب شماست.
مهدی الهی قمشه‌ای:
اى مردم، بترسيد از پروردگار خود، آن خدايى كه همه شما را از يك تن بيافريد و هم از آن، جفت او را خلق كرد و از آن دو تن خلقى بسيار در اطراف عالم از مرد و زن پراكند، و بترسيد از آن خدايى كه به نام او از يكديگر مسئلت و درخواست مى‌كنيد و درباره ارحام كوتاهى نكنيد، كه خدا مراقب اعمال شماست.
حسین انصاریان:
ای مردم! از (مخالفت با فرمان‌هایِ) پروردگارتان بپرهیزید، آنکه شما را از یک تن آفرید و جفتش را (نیز) از (جنس) او پدید آورد و از آن دو تن، مردان و زنان بسیاری را پراکنده و منتشر ساخت. و از خدایی که به نام او از یکدیگر درخواست می‌کنید، پروا کنید و از (قطع رابطه با) خویشاوندان بپرهیزید. یقیناً خدا همواره بر شما حافظ و نگهبان است.
محمدمهدی فولادوند:
اى مردم از پروردگارتان كه شما را از نفس واحدى آفريد و جفتش را (نيز) از او آفريد و از آن دو مردان و زنان بسيارى پراكنده كرد پروا داريد و از خدايى كه به (نام) او از همديگر درخواست مى كنيد پروا نماييد و زنهار از خويشاوندان مبريد كه خدا همواره بر شما نگهبان است.
(وَ آتُوا الْیَتَامَیٰ أَمْوَالَهُمْ ۖ وَ لَا تَتَبَدَّلُوا الْخَبِیثَ بِالطَّیِّبِ ۖ وَ لَا تَأْکُلُوا أَمْوَالَهُمْ إِلَیٰ أَمْوَالِکُمْ ۚ إِنَّهُ کَانَ حُوبًا کَبِیرًا)
۲ناصر مکارم شیرازی:
و اموال یتیمان را (هنگامى که به حدّ رشد رسیدند) به آنها بدهید; و اموال بد (خود) را، با اموال خوب (آنها) عوض نکنید; و اموال آنان را همراه اموال خودتان (با مخلوط کردن یا تبدیل نمودن) نخورید، زیرا این گناه بزرگى است.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و اموال يتيمان را پس از بلوغ به دست آنها دهيد، و مال بد و نامرغوب خود را به مرغوب (آنها) تبديل نكنيد و اموال آنان را به ضميمه اموال خود مخوريد، كه اين گناهى بس بزرگ است.
حسین انصاریان:
اموال یتیمان را (پس از رشدشان) به آنان بدهید، و (اموال) پست و بی ارزش (خود) را با (اموالِ) مرغوب و با ارزش (آنان) عوض نکنید؛ و اموالشان را با ضمیمه کردن به اموال خود نخورید؛ زیرا آن گناهی بزرگ است.
محمدمهدی فولادوند:
و اموال يتيمان را به آنان (باز) دهيد و (مال پاک) و (مرغوب آنان) را با (مال) ناپاک (خود) عوض نكنيد و اموال آنان را همراه با اموال خود مخوريد كه اين گناهى بزرگ است.
(وَ إِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تُقْسِطُوا فِی الْیَتَامَیٰ فَانکِحُوا مَا طَابَ لَکُم مِّنَ النِّسَاءِ مَثْنَیٰ وَ ثُلَاثَ وَ رُبَاعَ ۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تَعْدِلُوا فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ ۚ ذَٰلِکَ أَدْنَیٰ أَلَّا تَعُولُوا)
۳ناصر مکارم شیرازی:
واگر مى‌ترسید که (به هنگام ازدواج بادختران یتیم،) عدالت رارعایت نکنید، (از ازدواج با آنان، چشم پوشى کنید و) با زنان (پاک) مورد علاقه خود ازدواج نمایید، دو یا سه یا چهار همسر; واگر مى ترسید عدالت را (درباره همسران متعدّد) رعایت نکنید، تنها یک همسر بگیرید، و یا از زنانى که مالک آنهایید استفاده کنید. این کار، به ترک ظلم و ستم نزدیک تر است.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و اگر بترسيد كه مبادا درباره يتيمان (ازدواج با دختران يتيم) مراعات عدل نكنيد پس آن كس از زنان را به نكاح خود درآريد كه شما را نيكو (و مناسب با عدالت) است دو يا سه يا چهار (نه بيشتر) و اگر بترسيد كه (چون زنان متعدّد گيريد) راه عدالت نپيموده و به آنها ستم مى‌كنيد پس تنها يک زن اختيار كنيد و يا چنانچه كنيزى داريد به آن اكتفاء كنيد، كه اين نزديكتر به عدالت و ترک ستمكارى است.
حسین انصاریان:
و اگر می ترسید که نتوانید در مورد دختران یتیم (در صورت ازدواج با آنان) عدالت ورزید، بنابراین از (دیگر) زنانی که شما را خوش آید دو دو و سه سه و چهار چهار به همسری بگیرید. پس اگر می‌ترسید که با آنان به عدالت رفتار نکنید، به یک زن یا به کنیزانی که مالک شده اید (اکتفا کنید)؛ این (اکتفای به یک همسر عقدی) به اینکه ستم نورزید و از راه عدالت منحرف نشوید، نزدیک‌تر است.
محمدمهدی فولادوند:
و اگر در اجراى عدالت ميان دختران يتيم بيمناكيد هر چه از زنان (ديگر) كه شما را پسند افتاد دو دو سه سه چهار چهار به زنى گيريد پس اگر بيم داريد كه به عدالت رفتار نكنيد به يک (زن آزاد) يا به آنچه (از كنيزان) مالک شده‌ايد (اكتفا كنيد) اين (خوددارى) نزديكتر است تا به ستم گراييد (و بيهوده عيال‌وار گرديد).
(وَ آتُوا النِّسَاءَ صَدُقَاتِهِنَّ نِحْلَةً ۚ فَإِن طِبْنَ لَکُمْ عَن شَیْءٍ مِّنْهُ نَفْسًا فَکُلُوهُ هَنِیئًا مَّرِیئًا)
۴ناصر مکارم شیرازی:
و مهر زنان را (به طور کامل) بعنوان یک بدهى (یا هدیه،) به آنان بپردازید; (ولى) اگر آنها چیزى از آن را با رضایت خاطر به شما ببخشند، حلال و گوارا مصرف کنید.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و مهر زنان را در كمال رضايت به آنها بپردازيد، پس اگر چيزى از مهر خود را از روى رضا و خشنودى به شما بخشيدند، از آن برخوردار شويد كه شما را حلال و گوارا خواهد بود.
حسین انصاریان:
و مهریه زنان را به عنوان هدیه‌ای الهی با میل و رغبت (و بدون چشم داشت و منّت گذاری) به خودشان بدهید؛ و اگر چیزی از آن را با میل و رضایت خود به شما ببخشند، آن را حلال و گوارا بخورید.
محمدمهدی فولادوند:
و مهر زنان را به عنوان هديه‌اى از روى طيب خاطر به ايشان بدهيد و اگر به ميل خودشان چيزى از آن را به شما واگذاشتند آن را حلال و گوارا بخوريد.
(وَ لَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَکُمُ الَّتِی جَعَلَ اللَّهُ لَکُمْ قِیَامًا وَ ارْزُقُوهُمْ فِیهَا وَ اکْسُوهُمْ وَ قُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَّعْرُوفًا)
۵ناصر مکارم شیرازی:
اموالتان را، که خداوند وسیله قوام زندگى شما قرار داده، به دست سفیهان نسپارید; و از منافع آن، به آنها روزى دهید; و لباس بر آنان بپوشانید و با آنها سخن شایسته بگویید.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و اموالى كه خدا قوام زندگى شما را به آن مقرّر داشته به تصرّف سفيهان ندهيد و از مالشان نفقه و لباس به آنها دهيد و با آنان سخن نيكو و دلپسند گوييد.
حسین انصاریان:
و اموالتان را که خدا مایه قوام و برپایی (زندگی) شما گردانیده به سبک مغزان ندهید، ولی آنان را از درآمد آن بخورانید و لباس بپوشانید و با آنان به صورتی شایسته و پسندیده سخن گویید.
محمدمهدی فولادوند:
و اموال خود را كه خداوند آن را وسيله قوام (زندگى) شما قرار داده به سفيهان مدهيد و(لى) از (عوايد) آن به ايشان بخورانيد و آنان را پوشاک دهيد و با آنان سخنى پسنديده بگوييد.
(وَ ابْتَلُوا الْیَتَامَیٰ حَتَّیٰ إِذَا بَلَغُوا النِّکَاحَ فَإِنْ آنَسْتُم مِّنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُوا إِلَیْهِمْ أَمْوَالَهُمْ ۖ وَ لَا تَأْکُلُوهَا إِسْرَافًا وَ بِدَارًا أَن یَکْبَرُوا ۚ وَ مَن کَانَ غَنِیًّا فَلْیَسْتَعْفِفْ ۖ وَ مَن کَانَ فَقِیرًا فَلْیَأْکُلْ بِالْمَعْرُوفِ ۚ فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَیْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَیْهِمْ ۚ وَ کَفَیٰ بِاللَّهِ حَسِیبًا)
۶ناصر مکارم شیرازی:
و یتیمان را چون به حدّ بلوغ برسند، بیازمایید; اگر در آنها رشد (کافى) یافتید، اموالشان را به آنها بدهید. و پیش از آن که بزرگ شوند، اموالشان را عجولانه و از روى اسراف نخورید هر کس که بى نیاز است، (از برداشت حق الزحمه) خوددارى کند; و آن کس که نیازمند است، به طور شایسته (و مطابق زحمتى که مى کشد،) از آن مصرف کند. و هنگامى که اموالشان را به آنها باز مى‌گردانید، بر آنها شاهد بگیرید; (اگر چه) خداوند براى محاسبه کافى است.
مهدی الهی قمشه‌ای:
يتيمان را آزمايش كنيد تا هنگامى كه بالغ شده و قدرت بر نكاح پيدا كنند آن گاه اگر آنها را دانا به درك مصالح زندگى خود يافتيد اموالشان را به آنها باز دهيد، و به اسراف و عجله مال آنها را حيف و ميل مكنيد بدين انديشه كه مبادا بزرگ شوند (و اموالشان را از شما بگيرند). و هر كس (از اولياء يتيم) داراست (از تصرف در مال او) خوددارى كند، و هر كه فقير است (در مقابل نگهبانى او از مال يتيم) به قدر متعارف ارتزاق كند، پس آن گاه كه مالشان را به آنها رد كرديد بايد بر ردّ مال بر آنها گواه گيريد، و گواهى خدا براى محاسبه خلق كافى است.
حسین انصاریان:
و یتیمان را (نسبت به امور زندگی) بیازمایید تا زمانی که به حدّ ازدواج برسند، پس اگر در آنان رشد لازم را یافتید اموالشان را به خودشان بدهید و آن را از (ترس) آنکه مبادا به سن رشد رسند (و از شما بگیرند) به اسراف و شتاب مخورید. و (از سرپرستان ایتام) آنکه توانگر است باید (از تصرّف در مال یتیم به عنوان حق الزحمه) خودداری کند؛ و هر که تهیدست است به اندازه متعارف مصرف نماید؛ و هنگامی که خواستید اموالشان را به خودشان بدهید (برای آنکه در آینده اختلاف و نزاعی پیش نیاید) بر آنان گواه بگیرید؛ و خدا برای محاسبه کافی است.
محمدمهدی فولادوند:
و يتيمان را بيازماييد تا وقتى به (سن) زناشويى برسند پس اگر در ايشان رشد (فكرى) يافتيد اموالشان را به آنان رد كنيد و آن را (از بيم آنكه مبادا) بزرگ شوند به اسراف و شتاب مخوريد و آن كس كه توانگر است بايد (از گرفتن اجرت سرپرستى) خوددارى ورزد و هر كس تهيدست است بايد مطابق عرف (از آن) بخورد پس هر گاه اموالشان را به آنان رد كرديد بر ايشان گواه بگيريد خداوند حسابرسى را كافى است.
