صفحه ۷۲ قرآن کریم سوره آل عمران

و آنچه در احد، روزى كه دو گروه مؤمنان و كافران با هم نبرد كردند به شما رسيد، به فرمان خدا و طبق سنّت الهى بود؛ و براى اين بود كه مؤمنان را مشخص كند.

و آنچه در روز (احد هنگام) مقابله دو صف كارزار به شما رسيد به قضا و مشيّت نافذ خدا بود (تا آنكه بيازمايد اهل ايمان را) و تا معلوم كند چه كسانى ثابت‌قدم در ايمانند.

و آنچه (در جنگ احد) روزی که دو گروه (مؤمن و مشرک) با هم رویاروی شدند به شما رسید به اذن خدا بود، (تا شما را امتحان کند) و مؤمنان را معلوم و مشخص نماید.

و روزى كه (در احد) آن دو گروه با هم برخورد كردند آنچه به شما رسيد به اذن خدا بود (تا شما را بيازمايد) و مؤمنان را معلوم بدارد.

و (نیز) براى این بود که منافقان شناخته شوند; آنهایى که به ایشان گفته شد «بیایید در راه خدانبرد کنید; یا (از حریم خود،) دفاع نمایید.» گفتند «اگر مى دانستیم جنگى روى خواهد داد، از شما پیروى مى کردیم. (امّا مى‌دانیم جنگى نمى‌شود.)» آنها در آن روز، به کفر نزدیکتر بودند تا به ایمان; به زبان خود چیزى مى‌گویند که در دلهایشان نیست. و خداوند به آنچه کتمان مى‌کنند، آگاهتر است.

و تا معلوم كند حالِ آنان كه نفاق و دورويى كردند و (چون) به آنها گفته شد بياييد در راه خدا جهاد و يا دفاع كنيد (عذر آوردند و) گفتند كه اگر ما به فنون جنگى دانا بوديم از شما تبعيت نموده و به كارزار مى‌آمديم. اينان به كفر نزديكترند تا به ايمان؛ به زبان چيزى اظهار كنند كه در دل خلاف آن پنهان داشته‌اند، و خدا بر آنچه پنهان مى‌دارند آگاه‌تر از خود آنهاست.

و نیز کسانی را که نفاق و دورویی ورزیدند، معلوم و مشخص کند. و به آنان گفته شد بیایید در راه خدا بجنگید یا (از مدینه و کیان جامعه) دفاع کنید. گفتند اگر جنگیدن می دانستیم، قطعاً از شما پیروی می کردیم. آنان در آن روز به کفر نزدیک تر بودند تا ایمان. به زبانشان چیزی را می‌گویند که در دل‌هایشان نیست؛ و خدا به آنچه پنهان می‌کنند، داناتر است.

همچنين كسانى را كه دو رويى نمودند (نيز) معلوم بدارد و به ايشان گفته شد بياييد در راه خدا بجنگيد يا دفاع كنيد گفتند اگر جنگيدن مى‌دانستيم مسلما از شما پيروى می‌کرديم آن روز آنان به كفر نزديكتر بودند تا به ايمان به زبان خويش چيزى مى‌گفتند كه در دل‌هايشان نبود و خدا به آنچه مى‌نهفتند داناتر است.

همان کسانى (از منافقان) که به برادران (مؤمن) خود ـ در حالى که از حمایت آنها دست کشیده بودند ـ گفتند «اگر آنها از ما پیروى مى‌کردند، کشته نمى‌شدند.» بگو «(اگر مى توانید مرگ افراد را پیش بینى کنید،) پس مرگ را از خودتان دور سازید اگر راست مى گویید!»

آن كسانى كه در جنگ با سپاه اسلام همراهى نكرده و درباره برادران خود گفتند اگر آنان نيز سخنان ما را شنيده بودند (و به جنگ احد نرفته بودند) كشته نمى‌شدند، بگو (شما كه براى حفظ حيات ديگران چاره توانيد كرد) مرگ را از خود دور كنيد اگر راست مى‌گوييد.

همان کسانی که (از جنگ کناره گرفتند)، و در خانه‌های خود نشستند، و درباره برادرانشان گفتند اگر از ما فرمان می‌بردند کشته نمی‌شدند. بگو (چنانچه اختیار مرگ در دست شماست) پس مرگ را از خود دفع کنید، اگر راستگویید.

همان كسانى كه (خود در خانه) نشستند و در باره دوستان خود گفتند اگر از ما پيروى می‌کردند كشته نمى‌شدند بگو اگر راست مى‌گوييد مرگ را از خودتان دور كنيد.

(اى پیامبر!) هرگز گمان مبر کسانى که در راه خدا کشته شدند، مرده‌اند! بلکه زنده اند، و نزد پروردگارشان روزى داده مى‌شوند.

البته نپنداريد كه شهيدان راه خدا مرده‌اند، بلكه زنده‌اند (به حيات ابدى و) در نزد خدا متنعّم خواهند بود.

و هرگز گمان مبر آنان که در راه خدا کشته شدند مرده‌اند، بلکه زنده اند و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند.

هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده‌اند مرده مپندار بلكه زنده‌ اند كه نزد پروردگارشان روزى داده مى‌شوند.

آنها بخاطر نعمت‌هایى که خداونداز فضل خود به ایشان بخشیده است، خوشحالند; و به خاطر کسانى که هنوز به آنها ملحق نشده‌اند (مجاهدان و شهیدان آینده)، شادمانند; که نه ترسى بر آنهاست، و نه اندوهى خواهند داشت.

آنان به فضل و رحمتى كه خدا نصيبشان گردانيده شادمانند، و دلشادند به حال آن مؤمنان كه هنوز به آنها نپيوسته‌اند و بعداً در پى آنها به سراى آخرت خواهند شتافت كه بيمى بر آنان نيست و غمى نخواهند داشت.

در حالی که خدا به آنچه از بخشش و احسان خود به آنان عطا کرده شادمانند، و برای کسانی که از پی ایشانند و هنوز به آنان نپیوسته اند (و سرانجام به شرف شهادت نایل می شوند) شادی می‌کنند، که نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می‌شوند.

به آنچه خدا از فضل خود به آنان داده است‌ شادمانند و براى كسانى كه از پى ايشانند و هنوز به آنان نپيوسته‌ اند شادى مى‌كنند كه نه بيمى بر ايشان است و نه اندوهگين مى‌شوند.

و از نعمت خدا و فضل او (نسبت به خودشان نیز) مسرورند; و (مى‌بینند که) خداوند، پاداش مؤمنان را ضایع نمى‌کند.

دلشادند به نعمت و فضل خدا و اين كه خداوند اجر اهل ايمان را هرگز ضايع نگذارد.

(شهیدان) به نعمت و فضلی از سوی خدا و اینکه خدا پاداش مؤمنان را تباه نمی‌کند، شادمان و مسرورند.

بر نعمت و فضل خدا و اينكه خداوند پاداش مؤمنان را تباه نمى‌گرداند شادى مى‌كنند.

کسانى که دعوت خدا و پیامبر را، پس از (آن همه) جراحاتى که به ایشان رسید، اجابت کردند; (و به سوى میدان دیگرى شتافتند;) براى کسانى از آنها، که نیکى کردند و تقوا پیشه نمودند، پاداش بزرگى است.

آنان كه دعوت خدا و رسول را اجابت كنند پس از آنكه به آنها رنج و الم رسيد، از آنها هر كس نيكوكار و پرهيزكار شد اجر عظيم خواهد يافت.

برای نیکوکاران و تقواپیشگان از کسانی که خدا و رسول را پس از آنکه زخم و جراحت به آنان رسیده بود (برای جنگی دیگر بعد از جنگ احد) اجابت کردند، پاداشی بزرگ است.

كسانى كه (در نبرد احد) پس از آنكه زخم برداشته بودند دعوت خدا و پيامبر (او) را اجابت كردند براى كسانى از آنان كه نيكى و پرهيزگارى كردند پاداشى بزرگ است.

(همان) کسانى که (بعضى از) مردم، به آنان گفتند «دشمنان براى (حمله به) شما گرد آمده اند; از آنها بترسید!» امّا این سخن، بر ایمانشان افزود; و گفتند «خدا ما را بس است; و او بهترین حامى ماست.»

آن مؤمنانى كه چون مردم (منافق) به آنها گفتند لشكرى بسيار بر عليه شما مؤمنان فراهم شده، از آنان در انديشه و بر حذر باشيد، (اين تبليغات) بر ايمانشان بيفزود و گفتند تنها خدا ما را كفايت كند و او نيكو وكيل و كارسازى است.

همان کسانی که مردمِ (منافق و عوامل نفوذی دشمن) به آنان گفتند لشکری انبوه از مردم (مکه) برای جنگ با شما گرد آمده‌اند، از آنان بترسید. ولی (این تهدید) بر ایمانشان افزود، و گفتند خدا ما را بس است، و او نیکو وکیل و (نیکو کارگزاری) است.

همان كسانى كه (برخى از) مردم به ايشان گفتند مردمان براى (جنگ با) شما گرد آمده‌اند پس از آن بترسيد و(لى اين سخن) بر ايمانشان افزود و گفتند خدا ما را بس است و نيكو حمايتگرى است.