صفحه ۶۱ قرآن کریم سوره آل عمران

بگو «به خدا ایمان آوردیم; و (همچنین) به آنچه بر ما و بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط (پیامبران از فرزندان یعقوب) نازل گردیده; و آنچه به موسى و عیسى و سایر پیامبران، از طرف پروردگارشان داده شده است; در میان هیچ یک از آنان فرقى نمى‌گذاریم; و تنها در برابرِ (فرمانِ) او تسلیم هستیم.»

بگو ما به خداى عالم و شريعت و كتابى كه به خود ما نازل شده و آنچه به ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و فرزندانش نازل شده و آنچه به موسى و عيسى و پيغمبران ديگر از جانب پروردگارشان داده شده (به همه ايمان آورده‌ايم) فرقى ميان هيچ يک از پيغمبران نگذاريم و ما مطيع فرمان خداييم.

(ای پیامبر! از جانب خود و پیروانت به همه) بگو ما به خدا و آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و نوادگان (دارای مقام نبوتشان) فرود آمده، و آنچه به موسی و عیسی و پیامبران از سوی پروردگارشان داده شده ایمان آوردیم، و میان هیچ یک از آنان فرق نمی‌گذاریم، و ما در برابر او (و فرمان ها و احکام او) تسلیم هستیم.

بگو به خدا و آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط نازل گرديده و آنچه به موسى و عيسى و انبياى (ديگر) از جانب پروردگارشان داده شده گرويديم و ميان هيچ يک از آنان فرق نمى‌ گذاريم و ما او را فرمانبرداريم.

و هر کس جز اسلام (و تسلیم در برابر فرمان حقّ،) آیینى براى خود انتخاب کند، از او پذیرفته نخواهد شد; و او در آخرت، از زیانکاران است.

هر كس غير از اسلام دينى اختيار كند هرگز از وى پذيرفته نيست، و او در آخرت از زيانكاران است.

و هرکه جز اسلام، دینی طلب کند، هرگز از او پذیرفته نمی‌شود و او در آخرت از زیانکاران است.

و هر كه جز اسلام دينى (ديگر) جويد هرگز از وى پذيرفته نشود و وى در آخرت از زيانكاران است.

چگونه خداوند گروهى را هدایت مى‌کند که بعد از ایمان و گواهى به حقّانیّت پیامبر و رسیدن نشانه‌هاى روشن به آنها، کافر شدند؟! و خدا، گروه ستمکاران را هدایت نخواهد کرد!

چگونه خداوند گروهى را كه بعد از ايمان به خدا و گواهى دادن به راستى رسول او و بعد از ادلّه روشن باز كافر شدند، به راه راست هدايت كند؟ و خدا هرگز گروه ستمكاران را رهبرى نخواهد كرد.

چگونه خدا گروهی را هدایت کند که بعد از آنکه ایمان آوردند، و به حقّانیّت رسول اسلام شهادت دادند، و دلایل روشن و آشکار برای آنان آمد، کافر شدند؟ و خدا گروه ستمکاران را هدایت نمی‌کند.

چگونه خداوند قومى را كه بعد از ايمانشان كافر شدند هدايت مى‌كند با آنكه شهادت دادند كه اين رسول بر حق است و برايشان دلايل روشن آمد و خداوند قوم بيدادگر را هدايت نمى‌كند.

کیفر آنها، این است که لعن (و طرد) خداوند و فرشتگان و مردم همگى بر آنهاست.

كيفر آن گروه كافر اين است كه خدا و فرشتگان و همه مردمان بر آنان لعنت كنند.

اینان کیفرشان این است که لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر آنان است.

آنان سزايشان اين است كه لعنت‌ خدا و فرشتگان و مردم همگى برايشان است.

همواره در این لعن (و دورى از رحمت خداوند) مى مانند; نه از مجازاتشان کاسته مى شود; و نه به آنها مهلت داده خواهد شد.

جاويد در جايگاه لعنت (كه جهنّم است) بمانند و بر آنها عذاب خدا تخفيف نيابد و هرگز نظر رحمت به آنها نكنند.

در آن لعنت جاودانه اند؛ نه عذاب از آنان سبک شود، و نه مهلتشان دهند.

در آن (لعنت) جاودانه بمانند نه عذاب از ايشان كاسته گردد و نه مهلت‌ يابند.

مگر کسانى که پس از آن، توبه کنند و اصلاح نمایند; (و گذشته را جبران کنند) زیرا خداوند، آمرزنده و مهربان است.

مگر آنهايى كه بعد از عصيان و بدكارى توبه كنند و (هر بدى كه كرده‌اند) اصلاح نمايند، كه البته خدا بر آنها آمرزنده و مهربان است.

مگر کسانی که بعد از آن توبه کردند و (مفاسد خود را) اصلاح نمودند؛ زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.

مگر كسانى كه پس از آن توبه كردند و درستگارى (پيشه) نمودند كه خداوند آمرزنده مهربان است.

کسانى که پس از ایمان آوردن، کافر شدند و سپس بر کفر (خود) افزودند، هیچ گاه توبه آنان، (که از روى ناچارى یا در آستانه مرگ صورت مى گیرد،) پذیرفته نمى شود; و آنها گمراهان (واقعى)اند.

همانا آنان كه بعد از ايمان كافر شدند و بر كفر خود افزودند، هرگز توبه آنها پذيرفته نشود، و همانا گمراهان هم آنان خواهند بود.

مسلماً کسانی که پس از ایمانشان کافر شدند، سپس بر کفر (خود) افزودند، هرگز توبه آنان پذیرفته نخواهد شد؛ و اینانند که گمراهند.

كسانى كه پس از ايمان خود كافر شدند سپس بر كفر (خود) افزودند هرگز توبه آنان پذيرفته نخواهد شد و آنان خود گمراهانند.

کسانى که کافر شدند و درحال کفر از دنیا رفتند، اگر صفحه زمین پر از طلا باشد، و آن را بعنوان فدیه (و کفّاره اعمال بد خویش) بپردازند، هرگز از هیچ یک آنها پذیرفته نخواهد شد; و براى آنان، مجازاتِ دردناکى است; و هیچ یاورى ندارند.

البته آنان كه كافر شدند و بر كفر خويش مردند، اگر هر يک براى آزادى خويش (از عذاب خدا) برابر تمام زمين طلا به فدا آرند هرگز از ايشان پذيرفته نشود، آنها را عذاب دردناک مهيّا باشد و يارانى نخواهند داشت.

قطعاً کسانی که کافر شدند و در حال کفر از دنیا رفتند، هرگز از هیچ یک از آنان (برای رهایی از عذاب) هر چند به اندازه آکندگی زمین از طلا فدیه و عوض دهد، پذیرفته نمی‌شود؛ برای آنان عذابی دردناک خواهد بود، و هیچ یاوری نخواهند داشت.

در حقيقت كسانى كه كافر شده و در حال كفر مرده‌اند اگر چه (فراخناى) زمين را پر از طلا كنند و آن را (براى خود) فديه دهند هرگز از هيچ يک از آنان پذيرفته نگردد آنان را عذابى دردناک خواهد بود و ياورانى نخواهند داشت.