گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)
ناصر مکارم شیرازی:
به نام خداوند بخشنده مهربان
حسین انصاریان:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
محمدمهدی فولادوند:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
(وَ الْعَصْرِ)
۱ناصر مکارم شیرازی:
به عصر سوگند،
حسین انصاریان:
سوگند به عصر (ظهور پیامبر اسلام)،
محمدمهدی فولادوند:
سوگند به عصر (غلبه حق بر باطل)،
(إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ)
۲ناصر مکارم شیرازی:
كه انسان‌ها همه در زيانند؛
حسین انصاریان:
(که) بی تردید انسان در زیان کاری بزرگی است؛
محمدمهدی فولادوند:
كه واقعا انسان دستخوش زيان است.
(إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ تَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ)
۳ناصر مکارم شیرازی:
مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند، و يكديگر را به اداى حق سفارش كرده و يكديگر را به استقامت و شكيبايى توصيه نموده‌اند.
حسین انصاریان:
مگر کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند و یکدیگر را به حق توصیه نموده و به شکیبایی سفارش کرده‌اند.
محمدمهدی فولادوند:
مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده و همديگر را به حق سفارش و به شكيبايى توصيه كرده‌اند.
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)
ناصر مکارم شیرازی:
به نام خداوند بخشنده مهربان
حسین انصاریان:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
محمدمهدی فولادوند:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
(وَیْلٌ لِّکُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ)
۱ناصر مکارم شیرازی:
واى بر هر عيب‌جوى مسخره‌كننده‌اى!
حسین انصاریان:
وای بر هر عیب‌جوی بدگوی!
محمدمهدی فولادوند:
واى بر هر بدگوى عيبجويى!
(الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَ عَدَّدَهُ)
۲ناصر مکارم شیرازی:
همان كس كه مال فراوانى جمع‌آورى و آماده ساخته (بى‌آنكه حلال و حرام آن را حساب كند)!
حسین انصاریان:
همان که ثروتی فراهم آورده و (پی در پی) آن را شمرد (و ذخیره کرد.)
محمدمهدی فولادوند:
كه مالى گرد آورد و برشمردش.
(یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ)
۳ناصر مکارم شیرازی:
او مى‌پندارد اموالش او را جاودانه مى‌سازد.
حسین انصاریان:
گمان می‌کند که ثروتش او را جاودانه خواهد کرد.
محمدمهدی فولادوند:
پندارد كه مالش او را جاويد كرده.
(کَلَّا لَیُنبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ)
۴ناصر مکارم شیرازی:
چنين نيست (كه مى‌پندارد)؛ به زودى در «حطمه» (آتشى خردكننده) پرتاب مى‌شود.
حسین انصاریان:
این چنین نیست، بی تردید او را در آن شکننده، اندازند؛
محمدمهدی فولادوند:
ولى نه قطعا در آتش خردكننده فرو افكنده خواهد شد.
(وَ مَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ)
۵ناصر مکارم شیرازی:
و تو چه مى‌دانى «حطمه» چيست؟!
حسین انصاریان:
و تو چه می‌دانی آن شکننده چیست؟
محمدمهدی فولادوند:
و تو چه دانى كه آن آتش خردكننده چيست؟
(نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ)
۶ناصر مکارم شیرازی:
آتش برافروخته الهى است،
حسین انصاریان:
آتش برافروخته خداست،
محمدمهدی فولادوند:
آتش افروخته خدا(يى) است،
الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَی الْأَفْئِدَةِ۷ناصر مکارم شیرازی:
كه از دل‌ها سر مى‌زند.
حسین انصاریان:
(آتشی) که بر دل‌ها برآید و چیره شود.
محمدمهدی فولادوند:
(آتشى) كه به دل‌ها مى‌رسد.
(إِنَّهَا عَلَیْهِم مُّؤْصَدَةٌ)
۸ناصر مکارم شیرازی:
اين آتش بر آنها فرو بسته شده،
حسین انصاریان:
آن آتش بر آنان سربسته است (که هیچ راه گریزی از آن ندارند؛)
محمدمهدی فولادوند:
و (آتشى كه) در ستون‌هايى دراز آنان را در ميان فرا مى‌گيرد.
(فِی عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ)
۹ناصر مکارم شیرازی:
در ستون‌هاى كشيده و طولانى.
حسین انصاریان:
(آتشی) در ستون‌هایی بلند و کشیده.
محمدمهدی فولادوند:
در ستون‌های كشيده و طولانی!
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)
ناصر مکارم شیرازی:
به نام خداوند بخشنده مهربان
حسین انصاریان:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
محمدمهدی فولادوند:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
(أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِأَصْحَابِ الْفِیلِ)
۱ناصر مکارم شیرازی:
آيا نديدى پروردگارت با فيل‌سواران (لشكر ابرهه كه براى نابودى كعبه آمده بودند) چه كرد؟!
حسین انصاریان:
آیا ندانسته‌ای که پروردگارت با فیل‌سواران چه کرد؟
محمدمهدی فولادوند:
مگر نديدى پروردگارت با پيل‌داران چه كرد؟
(أَلَمْ یَجْعَلْ کَیْدَهُمْ فِی تَضْلِیلٍ)
۲ناصر مکارم شیرازی:
آيا نقشه آنها را در ضلالت و تباهى قرار نداد؟!
حسین انصاریان:
آیا نیرنگشان را در تباهی قرار نداد (و نقشه آنان را نقش بر آب نساخت؟!)
محمدمهدی فولادوند:
آيا نيرنگشان را بر باد نداد؟
(وَ أَرْسَلَ عَلَیْهِمْ طَیْرًا أَبَابِیلَ)
۳ناصر مکارم شیرازی:
و بر سر آنها پرندگانى را گروه گروه فرستاد،
حسین انصاریان:
و بر ضد آنان گروه گروه پرندگانی فرستاد؛
محمدمهدی فولادوند:
و بر سر آنها دسته دسته پرندگانى ابابيل فرستاد،
(تَرْمِیهِم بِحِجَارَةٍ مِّن سِجِّیلٍ)
۴ناصر مکارم شیرازی:
كه با سنگ‌هايى از گل متحجّر آنان را هدف قرار مى‌دادند؛
حسین انصاریان:
(که) بر آنان سنگ‌هایی از نوع سنگ گِل می‌افکندند.
محمدمهدی فولادوند:
(كه) بر آنان سنگ‌هايى از گِل (سخت) مى‌افكندند.
(فَجَعَلَهُمْ کَعَصْفٍ مَّأْکُولٍ)
۵ناصر مکارم شیرازی:
سرانجام آنها را همچون كاه خورده شده و متلاشى قرار داد.
حسین انصاریان:
سرانجام همه آنان را چون کاه جویده شده قرار داد.
محمدمهدی فولادوند:
و (سرانجام خدا) آنان را مانند كاه جويده شده گردانيد.
