گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(جَزَاؤُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا رَّضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذَلِکَ لِمَنْ خَشِیَ رَبَّهُ)
۸ناصر مکارم شیرازی:
پاداش آنها نزد پروردگارشان باغهاى جاويدان بهشتى است كه نهرها از پاى درختانش جارى است؛ هميشه در آن مى‌مانند؛ هم خدا از آنها خشنود است و هم آنها از او؛ و اين مقام والا براى كسى است كه از مخالفت پروردگارش بترسد.
حسین انصاریان:
پاداششان نزد پروردگارشان بهشت‌های پاینده‌ای است که از زیرِ (درختانِ) آن نهرها جاری است، در آنها جاودانه‌اند، خدا از آنان خشنود است و آنان هم از خدا خشنودند؛ این (پاداش) برای کسی است که از پروردگارش بترسد.
محمدمهدی فولادوند:
پاداش آنها نزد پروردگارشان باغهاى جاويدان بهشتى است كه نهرها از پاى درختانش جارى است؛ هميشه در آن مى‌مانند؛ هم خدا از آنها خشنود است و هم آنها از او؛ و اين مقام والا براى كسى است كه از مخالفت پروردگارش بترسد.
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)
ناصر مکارم شیرازی:
به نام خداوند بخشنده مهربان
حسین انصاریان:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
محمدمهدی فولادوند:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
(إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا)
۱ناصر مکارم شیرازی:
هنگامى كه زمين شديداً به لرزه درآيد،
حسین انصاریان:
هنگامی که زمین را با (شدیدترین) لرزشش بلرزانند،
محمدمهدی فولادوند:
آنگاه كه زمين به لرزش (شديد) خود لرزانيده شود.
(وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا)
۲ناصر مکارم شیرازی:
و زمين بارهاى سنگينش را خارج سازد.
حسین انصاریان:
و زمین بارهای گرانش را بیرون اندازد،
محمدمهدی فولادوند:
و زمين بارهاى سنگين خود را برون افكند،
(وَ قَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا)
۳ناصر مکارم شیرازی:
و انسان مى‌گويد «زمين را چه مى‌شود كه اين گونه مى‌لرزد)»؟!
حسین انصاریان:
و انسان بگوید زمین را چه شده است؟
محمدمهدی فولادوند:
و انسان گويد (زمين) را چه شده است.
(یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا)
۴ناصر مکارم شیرازی:
در آن روز زمين تمام خبرهايش را بازگو مى‌كند؛
حسین انصاریان:
آن روز است که زمین اخبار خود را می‌گوید؛
محمدمهدی فولادوند:
آن روز است كه (زمين) خبرهاى خود را باز گويد.
(بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحَی لَهَا)
۵ناصر مکارم شیرازی:
چرا كه پروردگارت به آن وحى كرده است.
حسین انصاریان:
زیرا که پروردگارت به او وحی کرده است.
محمدمهدی فولادوند:
(همان گونه) كه پروردگارت بدان وحى كرده است.
(یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِیُرَوْا أَعْمَالَهُمْ)
۶ناصر مکارم شیرازی:
در آن روز مردم به صورت گروه‌هاى پراكنده از قبرها خارج مى‌شوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود.
حسین انصاریان:
آن روز مردم (پس از پایان حساب) به صورت گروه‌های پراکنده (به سوی منزل‌های ابدی خود بهشت یا دوزخ) باز می‌گردند، تا اعمالشان را (به صورت تجسم یافته) به آنان نشان دهند.
محمدمهدی فولادوند:
آن روز مردم (به حال) پراكنده برآيند تا (نتيجه) كارهايشان به آنان نشان داده شود.
(فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ)
۷ناصر مکارم شیرازی:
پس هر كس هموزن ذرّه‌اى كار خير انجام دهد آن را مى‌بيند.
حسین انصاریان:
پس هرکس هموزن ذره‌ای نیکی کند، آن نیکی را ببیند.
محمدمهدی فولادوند:
پس هر كه هموزن ذره‌اى نيكى كند (نتيجه) آن را خواهد ديد.
(وَ مَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ)
۸ناصر مکارم شیرازی:
و هر كس هموزن ذرّه‌اى كار بد كرده آن را نيز مى‌بيند.
حسین انصاریان:
و هر کس هموزن ذره‌ای بدی کند، آن بدی را ببیند.
محمدمهدی فولادوند:
و هر كه هموزن ذره‌اى بدى كند (نتيجه) آن را خواهد ديد.
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)
ناصر مکارم شیرازی:
به نام خداوند بخشنده مهربان
حسین انصاریان:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
محمدمهدی فولادوند:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
(وَ الْعَادِیَاتِ ضَبْحًا)
۱ناصر مکارم شیرازی:
سوگند به اسبان دونده مجاهدان در حالى كه نفس زنان به پيش مى‌تاختند،
حسین انصاریان:
سوگند به اسبان دونده ای که همهمه کنان (به سوی جنگ) می‌تازند،
محمدمهدی فولادوند:
سوگند به ماديان‌هائى كه با همهمه تازانند و با سم(هاى) خود از سنگ آتش مى‌جهانند،
(فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا)
۲ناصر مکارم شیرازی:
و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهايشان با سنگهاى بيابان)،
حسین انصاریان:
و سوگند به اسبانی که با کوبیدن سمشان از سنگ‌ها جرقه می‌جهانند،
محمدمهدی فولادوند:
و برق (از سنگ) همى جهانند،
(فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا)
۳ناصر مکارم شیرازی:
و سوگند به هجوم آوران در سپيده دم،
حسین انصاریان:
و سوگند به سوارانی که هنگام صبح غافل گیرانه به دشمن هجوم می‌برند،
محمدمهدی فولادوند:
و صبحگاهان هجوم آرند،
(فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا)
۴ناصر مکارم شیرازی:
كه گرد و غبار به هر سو پراكندند،
حسین انصاریان:
و به وسیله آن هجوم، گرد و غبار فراوانی بر انگیزند
محمدمهدی فولادوند:
و با آن (يورش) گردى برانگيزند،
(فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا)
۵ناصر مکارم شیرازی:
و ناگهان در ميان جمع دشمن ظاهر شدند،
حسین انصاریان:
و ناگاه در آن وقت در میان گروهی دشمن در آیند؛
محمدمهدی فولادوند:
و بدان (هجوم) در دل گروهى درآيند.
(إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ)
۶ناصر مکارم شیرازی:
كه انسان در برابر نعمت‌هاى پروردگارش بسيار ناسپاس و بخيل است؛
حسین انصاریان:
(که) قطعاً انسان نسبت به پروردگارش بسیار ناسپاس است،
محمدمهدی فولادوند:
كه انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است.
(وَ إِنَّهُ عَلَی ذَلِکَ لَشَهِیدٌ)
۷ناصر مکارم شیرازی:
و او خود نيز بر اين گواه است؛
حسین انصاریان:
و بی تردید خود او بر این ناسپاسی گواه است،
محمدمهدی فولادوند:
و او خود بر اين (امر) نيک‌گواه است.
(وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ)
۸ناصر مکارم شیرازی:
و به يقين او علاقه شديد به مال دارد.
حسین انصاریان:
و همانا او نسبت به ثروت و مال سخت علاقه‌مند است (و به این سبب بخل می‌ورزد.)
محمدمهدی فولادوند:
و راستى او سخت شيفته مال است.
(أَفَلَا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ)
۹ناصر مکارم شیرازی:
آيا نمى‌داند در آن زمان كه تمام كسانى كه در قبرها هستند برانگيخته مى‌شوند،
حسین انصاریان:
آیا نمی‌داند هنگامی که آنچه در گورهاست برانگیخته شود؟
محمدمهدی فولادوند:
مگر نمى‌داند كه چون آنچه در گورهاست بيرون ريخته گردد؟
