گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)
ناصر مکارم شیرازی:
به نام خداوند بخشنده مهربان
حسین انصاریان:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
محمدمهدی فولادوند:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
(إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ)
۱ناصر مکارم شیرازی:
در آن هنگام كه خورشيد درهم پيچيده شود،
حسین انصاریان:
هنگامی که خورشید را به هم درپیچند،
محمدمهدی فولادوند:
آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد،
(وَ إِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ)
۲ناصر مکارم شیرازی:
و ستارگان بى‌فروغ شوند،
حسین انصاریان:
و هنگامی که ستارگان تیره و بی نور شوند،
محمدمهدی فولادوند:
و آنگه كه ستارگان همى تيره شوند،
(وَ إِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ)
۳ناصر مکارم شیرازی:
و كوه‌ها به حركت درآيند،
حسین انصاریان:
و هنگامی که کوه‌ها را به حرکت آرند و از جا برکنند،
محمدمهدی فولادوند:
و آنگاه كه كوه‌ها به رفتار آيند،
(وَ إِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ)
۴ناصر مکارم شیرازی:
و با ارزش‌ترين اموال به دست فراموشى سپرده شود،
حسین انصاریان:
و هنگامی که اموال نفیس و با ارزش رها و بی‌صاحب شود،
محمدمهدی فولادوند:
وقتى شتران ماده وانهاده شوند،
(وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ)
۵ناصر مکارم شیرازی:
و در آن هنگام كه وحوش جمع شوند،
حسین انصاریان:
و هنگامی که همه حیوانات وحشی محشور شوند،
محمدمهدی فولادوند:
و آنگه كه وحوش را همى گرد آرند،
(وَ إِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ)
۶ناصر مکارم شیرازی:
و درياها برافروخته شوند،
حسین انصاریان:
و هنگامی که دریاها مشتعل و برافروخته گردند،
محمدمهدی فولادوند:
درياها آنگه كه جوشان گردند،
(وَ إِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ)
۷ناصر مکارم شیرازی:
و هر كس با همسان خود قرين گردد،
حسین انصاریان:
و هنگامی که هرکس (با همسان خود) قرین و جفت شوند (خوبان با خوبان و بدان با بدان)،
محمدمهدی فولادوند:
و آنگاه كه جان‌ها به هم درپيوندند،
(وَ إِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ)
۸ناصر مکارم شیرازی:
و آن هنگام كه از دختران زنده به گور شده سؤال شود
حسین انصاریان:
و هنگامی که از (دختر) زنده به گور بپرسند،
محمدمهدی فولادوند:
پرسند چو زان دخترک زنده به گور،
(بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ)
۹ناصر مکارم شیرازی:
به كدامين گناه كشته شدند؟!
حسین انصاریان:
به کدام گناه کشته شده؟
محمدمهدی فولادوند:
به كدامين گناه كشته شده است؟
(وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ)
۱۰ناصر مکارم شیرازی:
و آن هنگام كه نامه‌هاى اعمال گشوده شود،
حسین انصاریان:
و هنگامی که نامه‌های اعمال را بگشایند،
محمدمهدی فولادوند:
و آنگاه كه نامه‌ها زهم بگشايند،
(وَ إِذَا السَّمَاء کُشِطَتْ)
۱۱ناصر مکارم شیرازی:
و پرده از روى اسرار آسمان برگيرند،
حسین انصاریان:
و هنگامی که آسمان را به شدت برکنند و برچینند،
محمدمهدی فولادوند:
و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود،
(وَ إِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ)
۱۲ناصر مکارم شیرازی:
و در آن هنگام كه دوزخ شعله‌ور گردد،
حسین انصاریان:
و هنگامی که دوزخ افروخته شود،
محمدمهدی فولادوند:
و آنگه كه جحيم را برافروزانند،
(وَ إِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ)
۱۳ناصر مکارم شیرازی:
و بهشت نزديک شود،
حسین انصاریان:
و هنگامی که بهشت را نزدیک آرند،
محمدمهدی فولادوند:
و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند،
(عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ)
۱۴ناصر مکارم شیرازی:
آرى در آن هنگام هر كس مى‌داند چه چيزى را مهيا ساخته است.
حسین انصاریان:
(در چنین موقعیت و زمانی است که) هر کس هر عملی را (از خیر و شر) حاضر کرده است، بداند.
محمدمهدی فولادوند:
هر نفس بداند چه فراهم ديده،
(فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ)
۱۵ناصر مکارم شیرازی:
سوگند به ستارگانى كه باز مى‌گردند،
حسین انصاریان:
پس سوگند به ستارگانی که باز می‌گردند،
محمدمهدی فولادوند:
نه نه سوگند به اختران گردان،
(الْجَوَارِ الْکُنَّسِ)
۱۶ناصر مکارم شیرازی:
حركت مى‌كنند و از ديده‌ها پنهان مى‌شوند،
حسین انصاریان:
ستارگانی که به سرعت می‌روند و پنهان می‌شوند،
محمدمهدی فولادوند:
(كز ديده) نهان شوند و از نو آيند،
(وَ اللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ)
۱۷ناصر مکارم شیرازی:
و سوگند به شب، هنگامى كه پشت كند و به آخر رسد،
حسین انصاریان:
و سوگند به شب هنگامی که (روی می‌آورد، و زمانی که) می‌رود،
محمدمهدی فولادوند:
سوگند به شب چون پشت گرداند،
(وَ الصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ)
۱۸ناصر مکارم شیرازی:
و به صبح، هنگامى كه بدمد،
حسین انصاریان:
و سوگند به صبح هنگامی که می‌دمد (و با گستردن نورش تاریکی را می‌زداید)،
محمدمهدی فولادوند:
سوگند به صبح چون دميدن گيرد،
(إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ)
۱۹ناصر مکارم شیرازی:
كه اين قرآن كلام فرستاده بزرگوارى است (جبرئيل امين).
حسین انصاریان:
که قرآن کلام فرستاده ای ارجمند و بزرگوار است.
محمدمهدی فولادوند:
كه (قرآن) سخن فرشته بزرگوارى است،
(ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ)
۲۰ناصر مکارم شیرازی:
كه صاحب قدرت است و نزد خداوند صاحب عرش، مقام والايى دارد!
حسین انصاریان:
نیرومندی که نزد صاحب عرش دارای مقام و منزلت است؛
محمدمهدی فولادوند:
نيرومند (كه) پيش خداوند عرش بلندپايگاه است،
(مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ)
۲۱ناصر مکارم شیرازی:
در آنجا فرمانروا و امين است!
حسین انصاریان:
آنجا مورد اطاعت (فرشتگان) و امین است،
محمدمهدی فولادوند:
در آنجا (هم) مطاع (و هم) امين است،
(وَ مَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ)
۲۲ناصر مکارم شیرازی:
و همنشين شما (پيامبر) ديوانه نيست.
حسین انصاریان:
و رفیق و یار شما دیوانه نیست.
محمدمهدی فولادوند:
و رفيق شما مجنون نيست.
(وَ لَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ)
۲۳ناصر مکارم شیرازی:
به يقين او جبرئيل را در افق روشن ديده است.
حسین انصاریان:
بی‌تردید امین وحی را در افق روشن دیده است،
محمدمهدی فولادوند:
و قطعا آن (فرشته وحى) را در افق رخشان ديده،
(وَ مَا هُوَ عَلَی الْغَیْبِ بِضَنِینٍ)
۲۴ناصر مکارم شیرازی:
و او نسبت به آنچه از طريق وحى دريافت داشته بخل ندارد.
حسین انصاریان:
و او نسبت به (ابلاغ و تعلیم) آنچه به او وحی می‌شود، بخیل نیست.
محمدمهدی فولادوند:
و او در امر غيب بخيل نيست.
(وَ مَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ)
۲۵ناصر مکارم شیرازی:
اين قرآن گفته شيطان رانده شده از درگاه خدا نيست!
حسین انصاریان:
و قرآن، کلام شیطان رانده شده نیست؛
محمدمهدی فولادوند:
و (قرآن) نيست سخن ديو رجيم،
(فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ)
۲۶ناصر مکارم شیرازی:
پس به كجا مى‌رويد؟!
حسین انصاریان:
پس (با انکار قرآن و روی گرداندن از آن) کجا می‌روید؟
محمدمهدی فولادوند:
پس به كجا مى رويد؟
(إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ)
۲۷ناصر مکارم شیرازی:
اين قرآن چيزى جز تذكّرى براى جهانيان نيست،
حسین انصاریان:
قرآن فقط وسیله یادآوری و پند برای جهانیان است؛
محمدمهدی فولادوند:
اين (سخن) به جز پندى براى عالميان نيست،
(لِمَن شَاء مِنکُمْ أَن یَسْتَقِیمَ)
۲۸ناصر مکارم شیرازی:
براى كسى از شما كه بخواهد راه مستقيم در پيش گيرد!
حسین انصاریان:
برای هرکس از شما که بخواهد (در همه شؤون زندگی مادی و معنوی) راه مستقیم بپیماید!
محمدمهدی فولادوند:
براى هر يک از شما كه خواهد به راه راست رود!
(وَ مَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ)
۲۹ناصر مکارم شیرازی:
و شما اراده نمى‌كنيد مگر اين‌كه خداوندى كه پروردگار جهانيان است، اراده كند!
حسین انصاریان:
و شما (طیِ راهِ مستقیم را) نخواهید خواست مگر آنکه خدا پروردگار جهانیان بخواهد.
محمدمهدی فولادوند:
و تا خدا پروردگار جهان‌ها نخواهد (شما نيز) نخواهيد خواست.
