• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۵۷۹ قرآن کریم سوره انسان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ترجمه:
گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.




(عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا)

۶
ناصر مکارم شیرازی:
از چشمه‌اى که بندگان خاصّ خدا از آن مى‌نوشند، و (از هر جا بخواهند) آن را جارى مى‌سازند.
حسین انصاریان:
آن جام از چشمه‌ای است که همواره بندگان خدا از آن می‌نوشند و آن را به دلخواهشان هرگونه که بخواهند جاری می‌نمایند.
محمدمهدی فولادوند:
چشمه‌اى كه بندگان خدا از آن مى‌نوشند و (به دلخواه خويش) جاريش مى‌كنند.



(یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ یَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا)

۷
ناصر مکارم شیرازی:
آنها به نذر خود وفا مى‌کنند، و از روزى که شرّ و عذابش گسترده است مى‌ترسند،
حسین انصاریان:
(همانان که) همواره نذرشان را وفا می‌کنند، و از روزی که آسیب و گزندش گسترده است، می‌ترسند،
محمدمهدی فولادوند:
(همان بندگانى كه) به نذر خود وفا می‌کردند و از روزى كه گزند آن فراگيرنده است مى‌ترسيدند،



(وَ یُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَیٰ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَ یَتِیمًا وَ أَسِیرًا)

۸
ناصر مکارم شیرازی:
و غذاى (خود) را با این که به آن علاقه (و نیاز) دارند، به «مستمند» و «یتیم» و «اسیر» اطعام مى کنند.
حسین انصاریان:
و غذا را در عین دوست داشتنش، به مسکین و یتیم و اسیر انفاق می‌کنند.
محمدمهدی فولادوند:
و به (پاس) دوستى (خدا) بينوا و يتيم و اسير را خوراک مى‌دادند.



(إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَانُرِیدُ مِنکُمْ جَزَاءً وَ لَا شُکُورًا)

۹
ناصر مکارم شیرازی:
(و مى گویند) ما شما را به خاطر خدا اطعام مى‌کنیم، وهیچ پاداش و سپاسى از شما نمى‌خواهیم.
حسین انصاریان:
(و می گویند) ما شما را فقط برای خشنودی خدا اطعام می‌کنیم و انتظار هیچ پاداش و سپاسی را از شما نداریم.
محمدمهدی فولادوند:
ما براى خشنودى خداست كه به شما مى‌خورانيم و پاداش و سپاسى از شما نمى‌خواهيم.



(إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا)

۱۰
ناصر مکارم شیرازی:
ما از پروردگارمان خائفیم در آن روزى که عبوس و سخت است.
حسین انصاریان:
ما از پروردگارمان در روزی که روز عبوس و بسیار هولناکی است می‌ترسیم.
محمدمهدی فولادوند:
ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناكيم.



(فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَٰلِکَ الْیَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُورًا)

۱۱
ناصر مکارم شیرازی:
(به خاطر این عقیده و عمل) خداوند آنان را از شرّ آن روز نگه مى‌دارد و از آنها استقبال مى‌کند درحالى که شادمان و مسرورند.
حسین انصاریان:
پس خدا نگه دار آنان از آسیب و گزند آن روز است و شادابی و شادمانی به آنان عطا می‌کند.
محمدمهدی فولادوند:
پس خدا (هم) آنان را از آسيب آن روز نگاه داشت و شادابى و شادمانى به آنان ارزانى داشت.



(وَ جَزَاهُم بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَرِیرًا)

۱۲
ناصر مکارم شیرازی:
و در برابر صبرشان، بهشت و لباس‌هاى حریر (بهشتى) را به آنها پاداش مى‌دهد.
حسین انصاریان:
و آنان را برای اینکه (در برابر تکالیف دینی و حوادث روزگار) شکیبایی ورزیدند، بهشتی (عنبر سرشت) و لباسی ابریشمین پاداش می‌دهد.
محمدمهدی فولادوند:
و به (پاس) آنكه صبر كردند بهشت و پرنيان پاداششان داد.



(مُّتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَی الْأَرَائِکِ ۖ لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَ لَا زَمْهَرِیرًا)

۱۳
ناصر مکارم شیرازی:
در آنجا بر تخت‌هاى زیبا تکیه کرده‌اند، نه آفتاب (سوزان) را در آن جا مى‌بینند و نه سرما را.
حسین انصاریان:
در آنجا بر تخت ها تکیه می زنند، در حالی که آفتابی (که از گرمایش ناراحت شوند) و سرمایی (که از سختی اش به زحمت افتند) نمی‌بینند،
محمدمهدی فولادوند:
در آن (بهشت) بر تخت‌ها(ى خويش) تكيه زنند در آنجا نه آفتابى بينند و نه سرمايى.



(وَ دَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَ ذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلًا)

۱۴
و در حالى است که سایه‌هاى آن (درختان بهشتى) بر آنها فرو افتاده و چیدن میوه‌هایش بسیار آسان است.}}
حسین انصاریان:
و سایه‌های درختان به آنان نزدیک و میوه‌هایش به آسانی در دسترس است،
محمدمهدی فولادوند:
و سايه‌ها(ى درختان) به آنان نزديک است و ميوه‌هايش (براى چيدن) رام،



(وَ یُطَافُ عَلَیْهِم بِآنِیَةٍ مِّن فِضَّةٍ وَ أَکْوَابٍ کَانَتْ قَوَارِیرَا)

۱۵
ناصر مکارم شیرازی:
و در گردا گرد آنها ظرف‌هایى سیمین و قدح‌هایى بلورین مى‌گردانند، (پر از بهترین غذاها و نوشیدنی‌ها).
حسین انصاریان:
و ظرف‌هایی از نقره فام، و قدح‌هایی بلورین (که پر از غذا و نوشیدنی است) پیرامون آنان می‌گردانند؛
محمدمهدی فولادوند:
و ظروف سيمين و جام‌هاى بلورين پيرامون آنان گردانده مى‌شود؛



(قَوَارِیرَ مِن فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا)

۱۶
ناصر مکارم شیرازی:
ظرف‌هاى بلورینى از نقره (شفاف)، که آنها را به اندازه مناسب آماده کرده‌اند.
حسین انصاریان:
جام‌هایی از نقره که آنها را به اندازه مناسب اندازه‌گیری کرده‌اند،
محمدمهدی فولادوند:
جام‌هايى از سيم كه درست به اندازه (و با كمال ظرافت) آنها را از كار در آورده‌اند،



(وَ یُسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِیلًا)

۱۷
ناصر مکارم شیرازی:
و در آن جا از جام‌هایى سیراب مى‌شوند لبریز (از شراب طهورى) که آمیخته با زنجبیل است،
حسین انصاریان:
و در آنجا جامی که نوشیدنی‌اش آمیخته به زنجبیل است، به آنان می‌نوشانند،
محمدمهدی فولادوند:
و در آنجا از جامى كه آميزه زنجبيل دارد به آنان مى‌نوشانند،



(عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّیٰ سَلْسَبِیلًا)

۱۸
ناصر مکارم شیرازی:
از چشمه‌اى در آنجا که نامش سلسبیل است.
حسین انصاریان:
از چشمه‌ای در آنجا که «سلسبیل» نامیده شود،
محمدمهدی فولادوند:
از چشمه‌اى در آنجا كه سلسبيل ناميده مى‌شود،



(وَ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَّنثُورًا)

۱۹
ناصر مکارم شیرازی:
و بر گردشان (براى پذیرایى) نوجوانانى جاودانى مى‌گردند که هرگاه آنها را ببینى گمان مى‌کنى مروارید پراکنده‌اند.
حسین انصاریان:
و پیرامونشان نوجوانانی جاودانی (برای پذیرایی از آنان) می‌گردند، که چون آنان را ببینی پنداری مرواریدی پراکنده‌اند،
محمدمهدی فولادوند:
و بر گرد آنان پسرانى جاودانى مى‌گردند چون آنها را ببينى گويى كه مرواريدهايى پراكنده‌اند،



(وَ إِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَ مُلْکًا کَبِیرًا)

۲۰
ناصر مکارم شیرازی:
و هنگامى که آن جا را ببینى نعمت و ملک عظیمى را مى‌بینى!
حسین انصاریان:
و چون آنجا را ببینی، نعمتی فراوان و کشوری بزرگ بینی،
محمدمهدی فولادوند:
و چون بدان‌جا نگرى (سرزمينى از) نعمت و كشورى پهناور مى‌بينى،



(عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ ۖ وَ حُلُّوا أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٍ وَ سَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا)

۲۱
ناصر مکارم شیرازی:
بر اندام آن‌ها (بهشتیان) لباس‌هایى است از حریر نازک سبز رنگ، و از دیباى ضخیم، و با دستبندهایى از نقره آراسته شده‌اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان مى‌نوشاند.
حسین انصاریان:
بر اندامشان جامه هایی از حریر نازک و سبز رنگ و دیبای ستبر است و با دستبندهایی از نقره آراسته شده‌اند، و پروردگارشان باده طهور به آنان می‌نوشاند.
محمدمهدی فولادوند:
(بهشتيان را) جامه‌هاى ابريشمى سبز و ديباى ستبر در بر است و پيرايه آنان دستبندهاى سيمين است و پروردگارشان باده‌اى پاک به آنان مى‌نوشاند.



(إِنَّ هَٰذَا کَانَ لَکُمْ جَزَاءً وَ کَانَ سَعْیُکُم مَّشْکُورًا)

۲۲
ناصر مکارم شیرازی:
این پاداش شماست، و سعى و تلاش شما مورد قدردانى است.
حسین انصاریان:
(به آنان گوید) یقیناً این (نعمت‌ها) پاداش شماست و تلاشتان مقبول افتاده است؛
محمدمهدی فولادوند:
اين (پاداش) براى شماست و كوشش شما مقبول افتاده است،



(إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنزِیلًا)

۲۳
ناصر مکارم شیرازی:
به یقین قرآن را ما بر تو نازل کردیم.
حسین انصاریان:
به راستی ما قرآن را به تدریج بر تو نازل کردیم؛
محمدمهدی فولادوند:
در حقيقت ما قرآن را بر تو به تدريج فرو فرستاديم،



(فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَ لَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا)

۲۴
ناصر مکارم شیرازی:
پس در (تبلیغ و اجراى) حکم پروردگارت شکیبا و با استقامت باش، و از هیچ گنهکار یا کافرى از آنان اطاعت مکن.
حسین انصاریان:
پس در برابر فرمان پروردگارت شکیبا باش، و از هیچ گنهکار یا کافری از آنان اطاعت مکن،
محمدمهدی فولادوند:
پس در برابر فرمان پروردگارت شكيبايى كن و از آنان گناهكار يا ناسپاسگزار را فرمان مبر،



(وَ اذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَ أَصِیلًا)

۲۵
ناصر مکارم شیرازی:
و نام پروردگارت را هر صبح و شام یاد کن.
حسین انصاریان:
و صبح و شام نام پروردگارت را یاد کن.
محمدمهدی فولادوند:
و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان ياد كن.





جعبه ابزار