گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ)
۲۰ناصر مکارم شیرازی:
هرگز چنین نیست (که شما مى‌پندارید!) بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید
حسین انصاریان:
(اینکه می‌پندارید قیامتی در کار نیست) این چنین نیست، بلکه شما عاشق این دنیای زودگذر هستید،
محمدمهدی فولادوند:
چنين نيست كه شما مى‌پنداريد و دلايل معاد را كافى نمی‌دانید بلكه شما دنياى زودگذر را دوست داريد و هوسرانى بى‌قيد و شرط را.
(وَ تَذَرُونَ الْآخِرَةَ)
۲۱ناصر مکارم شیرازی:
و آخرت را رها مى‌کنید.
حسین انصاریان:
و همواره آخرت را (برای این عشق بی‌پایه) رها می‌کنید.
محمدمهدی فولادوند:
و آخرت را رها مى‌كنيد.
(وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ)
۲۲ناصر مکارم شیرازی:
(آرى ) در آن روز صورت‌هایى شاداب و مسرور است،
حسین انصاریان:
در آن روز چهره‌هایی شاداب است؛
محمدمهدی فولادوند:
آرى در آن روز صورت‌هايى شاداب و مسرور است.
(إِلَیٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ)
۲۳ناصر مکارم شیرازی:
و به (الطاف) پروردگارشان مى‌نگرند.
حسین انصاریان:
(با دیده دل) به پروردگارش نظر می‌کند.
محمدمهدی فولادوند:
و به پروردگارش مى‌نگرد.
(وَ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ)
۲۴ناصر مکارم شیرازی:
و در آن روز صورت‌هایى عبوس و درهم کشیده است،
حسین انصاریان:
و چهره‌هایی عبوس و درهم کشیده است؛
محمدمهدی فولادوند:
و در آن روز صورت‌هايى عبوس و در هم كشيده است،
(تَظُنُّ أَن یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ)
۲۵ناصر مکارم شیرازی:
(زیرا) مى دانند عذابى کمرشکن در پیش دارند!
حسین انصاریان:
چون یقین دارند که در معرض عذابی کمرشکن قرار خواهند گرفت.
محمدمهدی فولادوند:
زيرا مى‌داند عذابى در پيش دارد كه پشت را در هم مى‌شكند.
(کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ)
۲۶ناصر مکارم شیرازی:
هرگز چنین نیست (او ایمان نمى‌آورد) تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد،
حسین انصاریان:
این چنین نیست (که می‌پندارد)، هنگامی که جان به گلوگاه رسد،
محمدمهدی فولادوند:
چنين نيست كه انسان مى‌پندارد او ايمان نمى‌آورد تا موقعى كه جان به گلوگاهش رسد،
(وَ قِیلَ مَنْ ۜ رَاقٍ)
۲۷ناصر مکارم شیرازی:
و گفته شود «آیا کسى هست که (این بیمار را از مرگ) نجات دهد؟!»
حسین انصاریان:
و (کسان بیمار) گویند درمان‌کننده این بیمار کیست؟
محمدمهدی فولادوند:
و گفته شود آيا كسى هست كه اين بيمار را از مرگ نجات دهد؟
(وَ ظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ)
۲۸ناصر مکارم شیرازی:
(در این هنگام) او به جدایى از دنیا یقین پیدا مى‌کند،
حسین انصاریان:
و (بیمار) یقین می‌کند (که با رسیدن جان به گلوگاه) زمان جدایی (از دنیا، ثروت، زن و فرزند) فرا رسیده است!
محمدمهدی فولادوند:
و به جدائى از دنيا يقين پيدا كند،
(وَ الْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ)
۲۹ناصر مکارم شیرازی:
و ساق پاها (از سختى جان دادن) به هم مى‌پیچد!
حسین انصاریان:
و (از سختی جان کندن) ساق به ساق به هم پیچد؛
محمدمهدی فولادوند:
و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپيچد؛
(إِلَیٰ رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ)
۳۰ناصر مکارم شیرازی:
در آن روز مسیر همه به سوى (دادگاه) پروردگارت خواهد بود.
حسین انصاریان:
آن روز، روز سوق و مسیر به سوی پروردگار توست.
محمدمهدی فولادوند:
آرى در آن روز مسير همه به سوى دادگاه پروردگارت خواهد بود.
(فَلَا صَدَّقَ وَ لَا صَلَّیٰ)
۳۱ناصر مکارم شیرازی:
(در آن روز گفته مى‌شود) او ایمان نیاورد و نماز نخواند،
حسین انصاریان:
(در آن حال فرشتگان می‌گویند این به کام مرگ افتاده) نه (دعوت پیامبر را) باور کرد، و نه نماز خواند؛
محمدمهدی فولادوند:
در آن روز گفته مى‌شود او هرگز ايمان نياورد و نماز نخواند،
(وَ لَٰکِن کَذَّبَ وَ تَوَلَّیٰ)
۳۲ناصر مکارم شیرازی:
بلکه تکذیب کرد و روى گردان شد،
حسین انصاریان:
بلکه (در میان اجتماعات) تکذیب کرد و روی گرداند؛
محمدمهدی فولادوند:
بلكه تكذيب كرد و روى‌گردان شد،
(ثُمَّ ذَهَبَ إِلَیٰ أَهْلِهِ یَتَمَطَّیٰ)
۳۳ناصر مکارم شیرازی:
سپس به سوى خانواده خود بازگشت در حالى که متکبرانه قدم بر مى‌داشت.
حسین انصاریان:
سپس متکبرانه و خرامان به سوی کسانش رفت.
محمدمهدی فولادوند:
سپس به سوى خانواده خود باز گشت در حالى كه متكبرانه قدم بر مى‌داشت.
(أَوْلَیٰ لَکَ فَأَوْلَیٰ)
۳۴ناصر مکارم شیرازی:
(با این اعمال) عذاب الهى براى تو شایسته‌تر است، شایسته‌تر!
حسین انصاریان:
(و گویند با این وضعی که داری، عذاب دوزخ) برای تو شایسته‌تر است، شایسته‌تر!
محمدمهدی فولادوند:
با اين اعمال عذاب الهى براى تو شايسته‌تر است شايسته‌تر!
(ثُمَّ أَوْلَیٰ لَکَ فَأَوْلَیٰ)
۳۵ناصر مکارم شیرازی:
باز هم عذاب براى تو شایسته‌تر است، شایسته‌تر!
حسین انصاریان:
باز هم شایسته‌تر است شایسته‌تر.
محمدمهدی فولادوند:
سپس عذاب الهى براى تو شايسته‌تر است شايسته‌تر!
(أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن یُتْرَکَ سُدًی)
۳۶ناصر مکارم شیرازی:
آیا انسان گمان مى‌کند بى‌هدف رها مى‌شود؟!
حسین انصاریان:
آیا انسان گمان می‌کند بیهوده و مهمل (و بدون تکلیف و مسؤولیت) رها می‌شود؟!
محمدمهدی فولادوند:
آيا انسان گمان مى‌كند بى هدف رها مى‌شود؟!
(ألَمْ یَکُ نُطْفَةً مِّن مَّنِیٍّ یُمْنَیٰ)
۳۷ناصر مکارم شیرازی:
آیا او نطفه‌اى از منى که در رحم ریخته مى‌شود نبود؟!
حسین انصاریان:
آیا نطفه‌ای از منی که در رحم ریخته می‌شود نبود؟
محمدمهدی فولادوند:
آيا او نطفه اى از منى كه در رحم ريخته مى‌شود نبود؟
(ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّیٰ)
۳۸ناصر مکارم شیرازی:
سپس به صورت خون بسته درآمد، و خداوند او را آفرید و موزون ساخت،
حسین انصاریان:
سپس علقه شد و خدا او را آفرید و اندامش را درست و نیکو ساخت،
محمدمهدی فولادوند:
سپس به صورت خون بسته در آمد و خداوند او را آفريد و موزون ساخت،
(فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَ الْأُنثَیٰ)
۳۹ناصر مکارم شیرازی:
و از آن، دو زوج مرد و زن آفرید.
حسین انصاریان:
و از او دو زوج به وجود آورد یکی نر و دیگر ماده،
محمدمهدی فولادوند:
و از او دو زوج مرد و زن آفريد،
(أَلَیْسَ ذَٰلِکَ بِقَادِرٍ عَلَیٰ أَن یُحْیِیَ الْمَوْتَیٰ)
۴۰ناصر مکارم شیرازی:
آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند؟!
حسین انصاریان:
آیا چنین نیرومند آگاهی توانا نیست که مردگان را زنده کند؟
محمدمهدی فولادوند:
آيا چنين كسى قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)
ناصر مکارم شیرازی:
به نام خداوند بخشنده مهربان
حسین انصاریان:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
محمدمهدی فولادوند:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
(هَلْ أَتَیٰ عَلَی الْإِنسَانِ حِینٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُن شَیْئًا مَّذْکُورًا)
۱ناصر مکارم شیرازی:
آیا این گونه نیست که زمانى طولانى از روزگار بر انسان گذشت که چیز قابل ذکرى نبود؟!
حسین انصاریان:
آیا بر انسان زمانی از روزگار گذشت که چیزی در خور ذکر نبود؟
محمدمهدی فولادوند:
آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود؟
(ِ إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا)
۲ناصر مکارم شیرازی:
ما انسان را از نطفه به هم آمیخته‌اى آفریدیم، و او را مى‌آزماییم; (بدین جهت) او را شنوا و بینا قرار دادیم.
حسین انصاریان:
ما انسان را از نطفه آمیخته و مختلطی (از مواد و عناصر) آفریدیم و او را از حالتی به حالتی و شکلی به شکلی (از نطفه به علقه، از علقه به مضغه، از مضغه به استخوان تا طفلی کامل) درآوردیم، پس او را شنوا و بینا قرار دادیم.
محمدمهدی فولادوند:
ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم و او را مى‌آزماييم بدين جهت او را شنوا و بينا قرار داديم.
(إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَ إِمَّا کَفُورًا)
۳ناصر مکارم شیرازی:
ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا ناسپاس.
حسین انصاریان:
ما راه را به او نشان دادیم یا سپاس گزار خواهد بود یا ناسپاس.
محمدمهدی فولادوند:
ما راه را به او نشان داديم خواه شاكر باشد و پذيرا گردد يا ناسپاس.
(إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَ أَغْلَالًا وَ سَعِیرًا)
۴ناصر مکارم شیرازی:
ما براى کافران، زنجیرها و غل‌ها و شعله‌هاى سوزان آتش آماده کرده‌ایم!
حسین انصاریان:
ما برای کافران زنجیرها و بندها و آتش فروزان آماده کرده‌ایم.
محمدمهدی فولادوند:
ما براى كافران زنجيرها و غل‌ها و شعله‌هاى سوزان آتش آماده كرده‌ايم.
(ِ إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِن کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا)
۵ناصر مکارم شیرازی:
به یقین ابرار (و نیکان) از جامى مى نوشند که با عطر خوشى آمیخته است،
حسین انصاریان:
همانا نیکان همواره از جامی می‌نوشند که نوشیدنی‌اش آمیخته به کافور (آن ماده سرد، سپید و معطر) است.
محمدمهدی فولادوند:
به يقين ابرار و نيكان از جامى مى‌نوشند كه با عطر خوشى آميخته است.
