گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)
ناصر مکارم شیرازی:
به نام خداوند بخشنده مهربان
حسین انصاریان:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
محمدمهدی فولادوند:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
(یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ)
۱ناصر مکارم شیرازی:
اى جامه به خود پیچیده!
حسین انصاریان:
ای جامه بر خود پیچیده!
محمدمهدی فولادوند:
اى جامه به خويشتن فرو پيچيده !
(قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا)
۲ناصر مکارم شیرازی:
شب را، جز کمی، به پا خیز.
حسین انصاریان:
شب را جز اندکی (که ویژه استراحت است، برای عبادت) برخیز؛
محمدمهدی فولادوند:
به پا خيز شب را مگر اندكى.
(نِّصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا)
۳ناصر مکارم شیرازی:
نیمى از شب را، یا کمى از آن کم کن،
حسین انصاریان:
نصف (همه ساعات) شب (را به عبادت اختصاص ده) یا اندکی ازنصف بکاه،
محمدمهدی فولادوند:
نيمى از شب يا اندكى از آن را بكاه،
(أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا)
۴ناصر مکارم شیرازی:
یا بر نصف آن بیفزا، و قرآن را با تامّل و دقت بخوان.
حسین انصاریان:
یا (مقداری) بر نصف بیفزا، و قرآن را شمرده و روشن و با تأمل و دقت بخوان.
محمدمهدی فولادوند:
يا بر آن (نصف) بيفزاى و قرآن را شمرده شمرده بخوان.
(إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلًا)
۵ناصر مکارم شیرازی:
چرا که ما به زودى سخنى سنگین به تو القا خواهیم کرد.
حسین انصاریان:
به یقین ما به زودی گفتاری سنگین (چون آیات قرآن) به تو القا خواهیم کرد.
محمدمهدی فولادوند:
در حقيقت ما به زودى بر تو گفتارى گرانبار القا مى كنيم.
(إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَ أَقْوَمُ قِیلًا)
۶ناصر مکارم شیرازی:
به یقین نماز و عبادت شبانه گامى استوارتر و گفتارى پایدارتر است.
حسین انصاریان:
بی تردید عبادت(ی که در دل) شب (انجام میگیرد) محکم تر و پایدارتر و گفتار در آن استوارتر و درستتر است.
محمدمهدی فولادوند:
قطعا برخاستن شب رنجش بيشتر و گفتار (در آن هنگام) راستينتر است.
(إِنَّ لَکَ فِی النَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلًا)
۷ناصر مکارم شیرازی:
زیرا تو در روز تلاش مستمر و طولانى خواهى داشت (و عبادت شبانه به تو نیرو مىبخشد).
حسین انصاریان:
تو را در روز (برای مشاغل فراوان معنوی و هدایت مردم و حل مشکلات نیازمندان،) رفت و آمدی طولانی است (پس ساعات شب برای عبادت فرصتی بهتر است.)
محمدمهدی فولادوند:
(و) تو را در روز آمد و شدى دراز است.
(وَ اذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَ تَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلًا)
۸ناصر مکارم شیرازی:
نام پروردگارت را یاد کن و تنها به او دل ببند.
حسین انصاریان:
نام پروردگارت را (به زبان حال و قال) یاد کن (و از غیر او قطع امید نما) و فقط دل بر او بند.
محمدمهدی فولادوند:
و نام پروردگار خود را ياد كن و تنها به او بپرداز.
(رَّبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلًا)
۹ناصر مکارم شیرازی:
اوست پروردگار مشرق و مغرب که معبودى جز او نیست، پس او را تکیه گاه خود انتخاب کن،
حسین انصاریان:
(همان که) پروردگار مشرق و مغرب (است)، هیچ معبودی جز او نیست، پس او را وکیل و کارساز خود انتخاب کن،
محمدمهدی فولادوند:
(اوست) پروردگار خاور و باختر خدايى جز او نيست پس او را كارساز خويش اختيار كن،
(وَ اصْبِرْ عَلَیٰ مَا یَقُولُونَ وَ اهْجُرْ هُمْ هَجْرًا جَمِیلًا)
۱۰ناصر مکارم شیرازی:
و در برابر آنچه (دشمنان) مىگویند شکیبا باش و به طرزى شایسته از آنان دورى گزین.
حسین انصاریان:
و بر گفتار (و آزار) مشرکان شکیبا باش و از آنان به شیوه ای پسندیده دوری کن،
محمدمهدی فولادوند:
و بر آنچه مىگويند شكيبا باش و از آنان با دورى گزيدنى خوش فاصله بگير.
(وَ ذَرْنِی وَ الْمُکَذِّبِینَ أُولِی النَّعْمَةِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلِیلًا)
۱۱ناصر مکارم شیرازی:
و مرا با تکذیبکنندگان صاحب نعمت واگذار، و آنها را کمى مهلت ده،
حسین انصاریان:
و مرا با تکذیبکنندگان توانگر و نازپرورده واگذار و آنان را اندکی مهلت ده،
محمدمهدی فولادوند:
و مرا با تكذيبكنندگان توانگر واگذار و اندكى مهلتشان ده،
(إِنَّ لَدَیْنَا أَنکَالًا وَ جَحِیمًا)
۱۲ناصر مکارم شیرازی:
که (براى آنها) نزد ما غل و زنجیرها و (آتش) دوزخ است،
حسین انصاریان:
که حتماً (برای آنان) نزد ما (به کیفر اعمالشان) زنجیرهایی گران و آتشی به شدت شعلهور است،
محمدمهدی فولادوند:
در حقيقت پيش ما زنجيرها و دوزخ،
(وَ طَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَ عَذَابًا أَلِیمًا)
۱۳ناصر مکارم شیرازی:
و غذایى گلوگیر، و عذابى دردناک،
حسین انصاریان:
و غذایی گلوگیر و عذابی دردناک است،
محمدمهدی فولادوند:
و غذايى گلوگير و عذابى پر درد است،
(یَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَ الْجِبَالُ وَ کَانَتِ الْجِبَالُ کَثِیبًا مَّهِیلًا)
۱۴ناصر مکارم شیرازی:
در آن روز که زمین و کوهها سخت به لرزه در مىآید، و کوهها (چنان درهم کوبیده مىشود که) به شکل تودههایى از شن نرم در مىآید.
حسین انصاریان:
در روزی که زمین و کوهها به لرزه درآیند، و کوهها به صورت تودهای شن روان گردند!
محمدمهدی فولادوند:
روزى كه زمين و كوهها به لرزه درآيند و كوهها به سان ريگ روان گردند.
(إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَیْکُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَیْکُمْ کَمَا أَرْسَلْنَا إِلَیٰ فِرْعَوْنَ رَسُولًا)
۱۵ناصر مکارم شیرازی:
ما پیامبرى به سوى شما فرستادیم که گواه بر شماست، همان گونه که به سوى فرعون پیامبرى فرستادیم.
حسین انصاریان:
ما پیامبری که گواه بر (اعمال) شماست، به سویتان فرستادیم، همان گونه که به سوی فرعون، رسولی فرستادیم؛
محمدمهدی فولادوند:
بىگمان ما به سوى شما فرستادهاى كه گواه بر شماست روانه كرديم همان گونه كه فرستادهاى به سوى فرعون فرستاديم.
(فَعَصَیٰ فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِیلًا)
۱۶ناصر مکارم شیرازی:
(ولى) فرعون به مخالفت و نافرمانى آن پیامبر برخاست، و ما او را سخت مجازات کردیم.
حسین انصاریان:
پس فرعون از آن رسول نافرمانی کرد، پس او را به عذابی سخت گرفتیم.
محمدمهدی فولادوند:
(ولى) فرعون به آن فرستاده عصيان ورزيد پس ما او را به سختى فرو گرفتيم.
(فَکَیْفَ تَتَّقُونَ إِن کَفَرْتُمْ یَوْمًا یَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِیبًا)
۱۷ناصر مکارم شیرازی:
شما (نیز) اگر کافر شوید، چگونه خود را (از عذاب) روزى که کودکان را پیر مىکند برکنار مىدارید؟!
حسین انصاریان:
اگر امروز کفر بورزید، پس چگونه خود را (از عذاب) روزی که کودکان را پیر میکند، حفظ می نمایید؟!
محمدمهدی فولادوند:
پس اگر كفر بورزيد چگونه از روزى كه كودكان را پير مىگرداند پرهيز توانيد كرد؟!
(السَّمَاءُ مُنفَطِرٌ بِهِ ۚ کَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا)
۱۸ناصر مکارم شیرازی:
و در آن روز آسمان از هم شکافته مىشود، و وعده الهى، انجام شدنى است.
حسین انصاریان:
آسمان به سبب شدت و کوبندگی آن روز، درهم شکافته میشود و قطعاً وعده خدا شدنی است.
محمدمهدی فولادوند:
آسمان از (بيم) آن (روز) در هم شكافد وعده او انجام يافتنى است.
(إِنَّ هَٰذِهِ تَذْکِرَةٌ ۖ فَمَن شَاءَ اتَّخَذَ إِلَیٰ رَبِّهِ سَبِیلًا)
۱۹ناصر مکارم شیرازی:
این هشدار و تذکّرى است، پس هرکس بخواهد راهى به سوى پروردگارش بر مىگزیند.
حسین انصاریان:
بی تردید این (قرآن) مایه تذکر و پند است، پس هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش (با تکیه بر این قرآن) برگزیند.
محمدمهدی فولادوند:
قطعا اين (آيات) اندرزى است تا هر كه بخواهد به سوى پروردگار خود راهى در پيش گيرد.