گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَ نَخْلٌ وَ رُمَّانٌ)
۶۸ناصر مکارم شیرازی:
در آنها میوه هاى فراوان و درخت خرما و انار است.
حسین انصاریان:
در آنها میوه های فراوان و درخت خرما و انار است.
محمدمهدی فولادوند:
در آن دو ميوه و خرما و انار است.
(فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ)
۶۹ناصر مکارم شیرازی:
پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟!
حسین انصاریان:
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟
محمدمهدی فولادوند:
پس كدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
(فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ)
۷۰ناصر مکارم شیرازی:
و در آن باغهاى بهشتى زنانى نیکوخلق و زیبایند.
حسین انصاریان:
در آنها زنانی نیکو سیرت و زیبا صورت اند.
محمدمهدی فولادوند:
در آنجا (زنانى) نكوخوى و نكورويند.
(فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ)
۷۱ناصر مکارم شیرازی:
پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟!
حسین انصاریان:
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟
محمدمهدی فولادوند:
پس كدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
(حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ)
۷۲ناصر مکارم شیرازی:
حوریانى که در خیمه هاى بهشتى مستورند.
حسین انصاریان:
حوریانی که در سراپرده ها مستورند.
محمدمهدی فولادوند:
حورانى پرده نشين در (دل) خيمه ها.
(فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ)
۷۳ناصر مکارم شیرازی:
پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟!
حسین انصاریان:
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟
محمدمهدی فولادوند:
پس كدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
(لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَ لَا جَانٌّ)
۷۴ناصر مکارم شیرازی:
هیچ انس و جنّى پیش از ایشان با آنها تماس نداشته است.
حسین انصاریان:
پیش از همسران بهشتی شان دست هیچ انس و جنّی به آنان نرسیده است.
محمدمهدی فولادوند:
دست هيچ انس و جنى پيش از ايشان به آنها نرسيده است.
(فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ)
۷۵ناصر مکارم شیرازی:
پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟!
حسین انصاریان:
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟
محمدمهدی فولادوند:
پس كدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
(مُتَّکِئِینَ عَلَیٰ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَ عَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ)
۷۶ناصر مکارم شیرازی:
این در حالى است که بهشتیان بر تختهایى سبز رنگ بسیار ممتاز و زیبا تکیه زده اند.
حسین انصاریان:
بر بالش های سبز و فرش های زیبا تکیه می زنند.
محمدمهدی فولادوند:
بر بالش سبز و فرش نيكو تكيه زده اند.
(فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ)
۷۷ناصر مکارم شیرازی:
پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟!
حسین انصاریان:
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟
محمدمهدی فولادوند:
پس كدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
(تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ)
۷۸ناصر مکارم شیرازی:
پربرکت و زوال ناپذیر است نام پروردگار صاحب جلال و بزرگوار تو.
حسین انصاریان:
همیشه سودمند و با برکت است نام پروردگار با شکوه و ارجمندت.
محمدمهدی فولادوند:
خجسته باد نام پروردگار شكوهمند و بزرگوارت.
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)
ناصر مکارم شیرازی:
به نام خداوند بخشنده مهربان
حسین انصاریان:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
محمدمهدی فولادوند:
به نام خداوند رحمتگر مهربان
(إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ)
۱ناصر مکارم شیرازی:
هنگامى که واقعه عظیم (قیامت) واقع شود،
حسین انصاریان:
هنگامی که واقعه (بسیار عظیم قیامت) واقع شود،
محمدمهدی فولادوند:
آن واقعه چون وقوع يابد،
(لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ)
۲ناصر مکارم شیرازی:
هیچ کس نمى تواند آن را انکار کند.
حسین انصاریان:
که در واقع شدنش دروغی (در کار) نیست،
محمدمهدی فولادوند:
(كه) در وقوع آن دروغى نيست،
(خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ)
۳ناصر مکارم شیرازی:
(این واقعه) گروهى را پایین مى آورد و گروهى را بالا مى برد.
حسین انصاریان:
پست کننده (کافران) و رفعت دهنده (مؤمنان) است.
محمدمهدی فولادوند:
پست كننده (و) بالابرنده است.
(إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا)
۴ناصر مکارم شیرازی:
در آن هنگام که زمین به شدّت به لرزه درمى آید،
حسین انصاریان:
هنگامی که زمین به شدت لرزانده شود،
محمدمهدی فولادوند:
چون زمين با تكان (سختى) لرزانده شود.
(وَ بُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا)
۵ناصر مکارم شیرازی:
و کوهها درهم کوبیده مى شود،
حسین انصاریان:
و کوه ها درهم کوبیده وریز ریز شوند.
محمدمهدی فولادوند:
و كوهها (جمله) ريزه ريزه شوند.
(فَکَانَتْ هَبَاءً مُّنبَثًّا)
۶ناصر مکارم شیرازی:
و به صورت غبار پراکنده درمى آید،
حسین انصاریان:
در نتیجه غباری پراکنده گردد،
محمدمهدی فولادوند:
و غبارى پراكنده گردند،
(وَ کُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً)
۷ناصر مکارم شیرازی:
و شما (در آن زمان) سه گروه خواهید بود.
حسین انصاریان:
و شما سه گروه شوید.
محمدمهدی فولادوند:
و شما سه دسته شويد.
(فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ)
۸ناصر مکارم شیرازی:
(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند); چه سعادتمندان و خجستگانى!
حسین انصاریان:
سعادتمندان، چه بلند مرتبه اند سعادتمندان!
محمدمهدی فولادوند:
ياران دست راست كدامند؟ ياران دست راست!
(وَ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ)
۹ناصر مکارم شیرازی:
و (گروه دیگر) شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانى!
حسین انصاریان:
و شقاوتمندان، چه دون پایه اند شقاوتمندان!
محمدمهدی فولادوند:
و ياران چپ كدامند؟ ياران چپ!
(وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ)
۱۰ناصر مکارم شیرازی:
و (سوّمین گروه) پیشگامان پیشگامند،
حسین انصاریان:
و پیشی گیرندگان (به اعمال نیک) که پیشی گیرندگان (به رحمت و آمرزش)اند،
محمدمهدی فولادوند:
و سبقت گيرندگان مقدمند،
(أُولَٰئِکَ الْمُقَرَّبُونَ)
۱۱ناصر مکارم شیرازی:
آنها مقربانند.
حسین انصاریان:
اینان مقربان اند،
محمدمهدی فولادوند:
آنانند همان مقربان (خدا)،
(فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ)
۱۲ناصر مکارم شیرازی:
در باغهاى پرنعمت بهشت (جاى دارند).
حسین انصاریان:
در بهشت های پر نعمت اند.
محمدمهدی فولادوند:
در باغستانهاى پر نعمت.
(ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ)
۱۳ناصر مکارم شیرازی:
گروه زیادى (از آنها) از امّتهاى نخستین اند،
حسین انصاریان:
گروهی بسیار از پیشینیان،
محمدمهدی فولادوند:
گروهى از پيشينيان،
(وَ قَلِیلٌ مِّنَ الْآخِرِینَ)
۱۴ناصر مکارم شیرازی:
و اندکى از امّتهاى آخرین.
حسین انصاریان:
و اندکی از پسینیان،
محمدمهدی فولادوند:
و اندكى از متاخران،
(عَلَیٰ سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ)
۱۵ناصر مکارم شیرازی:
(مقرّبان) بر تختهایى که در صفوف مختلف در کنار هم چیده شده قرار دارند،
حسین انصاریان:
بر تختهایی زربافت،
محمدمهدی فولادوند:
بر تختهايى جواهرنشان،
(مُّتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ)
۱۶ناصر مکارم شیرازی:
در حالى که بر آنها تکیه زده و رو به روى یکدیگرند.
حسین انصاریان:
در حالی که روبروی یکدیگر بر آنها تکیه دارند.
محمدمهدی فولادوند:
كه روبروى هم بر آنها تكيه داده اند.