گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(وَ نَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَیْنَهُمْ ۖ کُلُّ شِرْبٍ مُّحْتَضَرٌ)
۲۸ناصر مکارم شیرازی:
و به آنها خبر ده که آب(قریه) باید در میانشان تقسیم شود، (یک روز سهم ناقه، و یک روز براى آنها) و هر یک براى سهم خود باید حاضر شوند.
حسین انصاریان:
و آنان را خبر ده که آب آشامیدنی میان آنان و ماده شتر تقسیم شده است؛ هر یک در زمان نوبت خود بر سر آب حاضر شوند.
محمدمهدی فولادوند:
و به آنان خبر ده كه آب ميانشان بخش شده است هر كدام را آب به نوبت خواهد بود.
(فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَیٰ فَعَقَرَ)
۲۹ناصر مکارم شیرازی:
(ولى سرانجام) یکى از یاران خود را (براى از بین بردن ناقه) صدا زدند، او به سراغ این کار آمد و (ناقه را) پى کرد.
حسین انصاریان:
پس آنان یارشان را (که برای پی کردن ناقه آماده کرده بودند) فرا خواندند و (او) دست به کار شد و (ماده شتر را) پی کرد.
محمدمهدی فولادوند:
پس رفيقشان را صدا كردند و (او) شمشير كشيد و (شتر را) پى كرد.
(فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَ نُذُرِ)
۳۰ناصر مکارم شیرازی:
پس (بنگرید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود!
حسین انصاریان:
پس عذاب و هشدارهایم چگونه بود؟
محمدمهدی فولادوند:
پس چگونه بود عذاب من و هشدارها(ى من)؟
(إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ صَیْحَةً وَاحِدَةً فَکَانُوا کَهَشِیمِ الْمُحْتَظِرِ)
۳۱ناصر مکارم شیرازی:
ما فقط یک صیحه (آسمانى) بر آنها فرستادیم و به دنبال آن همگى بصورت گیاهان خشک که براى خوراک چهارپایان آماده مى کنند در آمدند.
حسین انصاریان:
ما بر آنان یک فریاد مرگبار فرستادیم، پس همه آنان به صورت گیاه خشکی که در آغل چهارپایان جمع می کنند، درآمدند.
محمدمهدی فولادوند:
ما بر (سر)شان يک فرياد (مرگبار) فرستاديم و چون گياه خشكيده (كومه ها) ريزريز شدند.
(وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ)
۳۲ناصر مکارم شیرازی:
ما قرآن را براى پند گرفتن آسان ساختیم; آیا کسى هست که پند گیرد؟!
حسین انصاریان:
و یقیناً ما قرآن را برای پند گرفتن آسان کردیم، پس آیا پند گیرنده ای هست؟
محمدمهدی فولادوند:
و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان كرديم پس آيا پندگيرنده اى هست؟
(کَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ)
۳۳ناصر مکارم شیرازی:
قوم لوط انذارها (ى پى در پى پیامبرشان) را تکذیب کردند;
حسین انصاریان:
قوم لوط بیم دهندگان را تکذیب کردند.
محمدمهدی فولادوند:
قوم لوط هشداردهندگان را تكذيب كردند.
(إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ ۖ نَّجَّیْنَاهُم بِسَحَرٍ)
۳۴ناصر مکارم شیرازی:
ما بر آنها طوفانى از شن فرستادیم (و همه را هلاک کرد)، جز خاندان لوط که سحرگاهان نجاتشان دادیم.
حسین انصاریان:
ما بر آنان توفانی سخت که با خود ریگ و سنگ می آورد فرستادیم (در نتیجه همه را هلاک کرد)، مگر خاندان لوط را که سحرگاهان نجاتشان دادیم.
محمدمهدی فولادوند:
ما بر (سر) آنان سنگبارانى (انفجارى) فرو فرستاديم (و) فقط خانواده لوط بودند كه سحرگاهشان رهانيديم.
(نِّعْمَةً مِّنْ عِندِنَا ۚ کَذَٰلِکَ نَجْزِی مَن شَکَرَ)
۳۵ناصر مکارم شیرازی:
این نعمتى بود از ناحیه ما; این گونه هر کسى را که شکر کند پاداش مى دهیم.
حسین انصاریان:
(این) نعمت و رحمتی از سوی ما بود، این گونه کسی را که سپاس گزار است، پاداش می دهیم.
محمدمهدی فولادوند:
(و اين) رحمتى از جانب ما بود هر كه سپاس دارد بدين‌سان (او را) پاداش مى دهيم.
(وَ لَقَدْ أَنذَرَهُم بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ)
۳۶ناصر مکارم شیرازی:
او آنها را از مجازات ما بیم داد، ولى آنها اصرار بر مجادله و القاى شک در برابر انذارهاى الهى داشتند.
حسین انصاریان:
به راستی لوط آنان را به مؤاخذه سخت ما بیم داده بود، ولی (آنان با وی) در بیمها و هشدارها(یش) سرسختانه مجادله و ستیزه کردند.
محمدمهدی فولادوند:
و (لوط) آنها را از عذاب ما سخت بيم داده بود و(لى) در تهديدها(ى ما) به جدال برخاستند.
(وَ لَقَدْ رَاوَدُوهُ عَن ضَیْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْیُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِی وَ نُذُرِ)
۳۷ناصر مکارم شیرازی:
آنها از او خواستند میهمانانش را در اختیارشان بگذارد; ولى ما چشمانشان را نابینا کردیم (و گفتیم) بچشید عذاب و انذارهاى مرا!
حسین انصاریان:
و از میهمانانش (که در حقیقت فرشتگان ما بودند) کام جویی خواستند، در نتیجه دیدگانشان را محو و نابینا کردیم؛ پس (گفتیم طعمِ) عذاب و هشدارهایم را بچشید.
محمدمهدی فولادوند:
و از مهمان(هاى) او كام دل خواستند پس فروغ ديدگانشان را سترديم و (گفتيم) (مزه) عذاب و هشدارهاى مرا بچشيد.
(وَ لَقَدْ صَبَّحَهُم بُکْرَةً عَذَابٌ مُّسْتَقِرٌّ)
۳۸ناصر مکارم شیرازی:
سرانجام صبحگاهان و در اوّل روز عذابى طولانى به سراغشان آمد.
حسین انصاریان:
به یقین در سپیده دم عذابی پیگیر و پایدار به آنان رسید.
محمدمهدی فولادوند:
و به راستى كه سپيده دم عذابى پيگير به سر وقت آنان آمد.
(فَذُوقُوا عَذَابِی وَ نُذُرِ)
۳۹ناصر مکارم شیرازی:
(و گفتیم) پس بچشید عذاب و انذارهاى مرا!
حسین انصاریان:
پس (گفتیم طعمِ) عذاب و هشدارهایم را بچشید.
محمدمهدی فولادوند:
پس عذاب و هشدارهاى مرا بچشيد.
(وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ)
۴۰ناصر مکارم شیرازی:
ما قرآن را براى پند گرفتن آسان ساختیم; آیا کسى هست که پند گیرد؟!
حسین انصاریان:
و یقیناً ما قرآن را برای پند گرفتن آسان کردیم، پس آیا پند گیرنده ای هست؟
محمدمهدی فولادوند:
و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان كرديم پس آيا پندگيرنده اى هست؟
(وَ لَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ)
۴۱ناصر مکارم شیرازی:
و (همچنین) انذارها و هشدارها (یکى پس از دیگرى) به سراغ فرعونیان آمد،
حسین انصاریان:
و همانا برای فرعونیان بیم دهندگان آمدند.
محمدمهدی فولادوند:
و در حقيقت هشداردهندگان به جانب فرعونيان آمدند.
(کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِیزٍ مُّقْتَدِرٍ)
۴۲ناصر مکارم شیرازی:
امّا آنها همه آیات ما را تکذیب کردند، و ما آنها را گرفتیم و مجازات کردیم، گرفتن قدرتمندى توانا!
حسین انصاریان:
(آنان) همه معجزات و آیات ما را تکذیب کردند؛ در نتیجه آنان را (به عذابی سخت) گرفتیم، گرفتن توانایی شکست ناپذیر و نیرومند.
محمدمهدی فولادوند:
(اما آنها) همه معجزات ما را تكذيب كردند تا چون زبردستى زورمند (گريبان) آنان را گرفتيم.
(أَکُفَّارُکُمْ خَیْرٌ مِّنْ أُولَٰئِکُمْ أَمْ لَکُم بَرَاءَةٌ فِی الزُّبُرِ)
۴۳ناصر مکارم شیرازی:
آیا کافران شما بهتر از آنانند یا براى شما امان نامه اى در کتب آسمانى نازل شده است؟!
حسین انصاریان:
آیا کافران (شهر) شما از اقوامی که برشمردیم، بهتر و برترند (تا به سبب بهتری و برتری مصون از عذاب باشند؟) یا برای شما در کتاب های آسمانی امان نامه ای هست (که هر جرمی را مرتکب شوید عذابی نخواهید داشت؟!)
محمدمهدی فولادوند:
آيا كافران شما از اينان (كه برشمرديم) برترند يا شما را در نوشته‌ها(ى آسمانى) خط امانى است؟!
(أَمْ یَقُولُونَ نَحْنُ جَمِیعٌ مُّنتَصِرٌ)
۴۴ناصر مکارم شیرازی:
یا مى گویند «ما جماعتى متحد و پیروزیم»؟!
حسین انصاریان:
یا (آنکه) می گویند ما گروهی متحد و پشتیبان یکدیگریم (که هرکس بخواهد آسیبی به ما رساند، با قدرت هرچه تمام تر از او انتقام می گیریم؟)
محمدمهدی فولادوند:
يا مى گويند ما همگى انتقام‌گيرنده (و يار و ياور همديگر)يم؟
(سَیُهْزَمُ الْجَمْعُ وَ یُوَلُّونَ الدُّبُرَ)
۴۵ناصر مکارم شیرازی:
(امّا) به زودى جمعشان شکست مى خورد و پا به فرار مى گذارند!
حسین انصاریان:
به زودی (این) گروه (متحد در جنگی که خود بر ضد مؤمنان تدارک می بینند) شکست می خورند و پشت کنان می گریزند.
محمدمهدی فولادوند:
زودا كه اين جمع در هم شكسته شود و پشت كنند.
(بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَ السَّاعَةُ أَدْهَیٰ وَ أَمَرُّ)
۴۶ناصر مکارم شیرازی:
(علاوه بر این) رستاخیز موعد آنهاست، و مجازات قیامت هولناکتر و تلخ تر است!
حسین انصاریان:
بلکه وعده گاهشان قیامت است، و قیامت هولناک تر و تلخ تر است.
محمدمهدی فولادوند:
بلكه موعدشان قيامت است و قيامت (بسى) سخت تر و تلخ‌تر است.
(إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی ضَلَالٍ وَ سُعُرٍ)
۴۷ناصر مکارم شیرازی:
مجرمان در گمراهى و شعله هاى آتشند،
حسین انصاریان:
بی تردید گنهکاران در گمراهی و انحراف و در آتش افروخته اند.
محمدمهدی فولادوند:
قطعا بزهكاران در گمراهى و جنونند.
(یَوْمَ یُسْحَبُونَ فِی النَّارِ عَلَیٰ وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ)
۴۸ناصر مکارم شیرازی:
در آن روز که به صورت در آتش دوزخ کشیده مى شوند (و به آنها گفته مى شود) بچشید عذاب دوزخ را!
حسین انصاریان:
روزی که با صورت در آتش کشیده می شوند (و به آنان می گویند) سوزندگی و عذاب دردناک دوزخ را بچشید.
محمدمهدی فولادوند:
روزى كه در آتش به رو كشيده مى شوند (و به آنان گفته مى شود) لهيب آتش را بچشيد (و احساس كنيد).
(إِنَّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ)
۴۹ناصر مکارم شیرازی:
به یقین ما هر چیز را به اندازه آفریدیم.
حسین انصاریان:
ما هر چیزی را به اندازه آفریدیم.
محمدمهدی فولادوند:
ماييم كه هر چيزى را به اندازه آفريده ايم.
