گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ)
۷ناصر مکارم شیرازی:
قسم به آسمان که داراى چین و شکنهاى زیباست،
حسین انصاریان:
و سوگند به آسمان که داری اعتدال و زیبایی و آراستگی است؛
محمدمهدی فولادوند:
سوگند به آسمان مشبک؛
(إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ)
۸ناصر مکارم شیرازی:
که شما (درباره قیامت) در گفتار مختلفى هستید!
حسین انصاریان:
که شما (در رابطه با قرآن و حقایقی که قرآن با دلیل و برهان اثبات می کند) در گفتاری متناقض و گوناگون هستید.
محمدمهدی فولادوند:
كه شما (درباره قرآن) در سخنى گوناگونيد.
(یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ)
۹ناصر مکارم شیرازی:
(تنها) کسى از (ایمان به) آن منحرف مى شود که (از قبول حق) سرباز زده است.
حسین انصاریان:
از قرآن (به باطل) منحرف می شود کسی که (از خیر و سعادت) منحرف شده است.
محمدمهدی فولادوند:
(بگوى) تا هر كه از آن برگشته برگشته باشد.
(قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ)
۱۰ناصر مکارم شیرازی:
کشته باد دروغگویان.
حسین انصاریان:
مرگ بر دروغ پردازان (که بدون دلیل و به ناحق درباره قرآن و حقایقش سخن پراکنی میکنند.)
محمدمهدی فولادوند:
مرگ بر دروغپردازان.
(الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ سَاهُونَ)
۱۱ناصر مکارم شیرازی:
همانها که در جهل و غفلت فرو رفته اند،
حسین انصاریان:
همانان که در جهالتی عمیق و فراگیر در بی خبری و غفلتی سنگین فرو رفته اند!
محمدمهدی فولادوند:
همانان كه در ورطه نادانى بى خبرند.
(یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ)
۱۲ناصر مکارم شیرازی:
و پیوسته سؤال مى کنند «روز جزا کى فرا مى رسد؟!»
حسین انصاریان:
(همواره) می پرسند روز جزا چه زمانی خواهد بود؟
محمدمهدی فولادوند:
پرسند روز پاداش كى است؟
(یَوْمَ هُمْ عَلَی النَّارِ یُفْتَنُونَ)
۱۳ناصر مکارم شیرازی:
(بگو آرى) همان روزى است که آنها را بر آتش عذاب مى کنند!
حسین انصاریان:
همان روزی است که آنان را در آتش می سوزانند.
محمدمهدی فولادوند:
همان روز كه آنان بر آتش عقوبت (و آزموده) شوند.
(ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَٰذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ)
۱۴ناصر مکارم شیرازی:
(و گفته مى شود) بچشید عذاب خود را، این همان چیزى است که براى آن شتاب داشتید!
حسین انصاریان:
(و به آنان گویند) عذابتان را بچشید، این همان عذابی است که (از روی ریشخند) شتاب در آمدنش را می خواستید.
محمدمهدی فولادوند:
عذاب (موعود) خود را بچشيد اين است همان (بلايى) كه با شتاب خواستار آن بوديد.
(إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ)
۱۵ناصر مکارم شیرازی:
به یقین، پرهیزگاران در باغهاى بهشتى و در میان چشمه ها قرار دارند،
حسین انصاریان:
بی تردید پرهیزکاران در بهشت ها و چشمه سارهایند.
محمدمهدی فولادوند:
پرهيزگاران در باغها و چشمه سارانند.
(آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ ۚ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَٰلِکَ مُحْسِنِینَ)
۱۶ناصر مکارم شیرازی:
و آنچه پروردگارشان به آنها بخشیده دریافت مى دارند، زیرا پیش از آن (در سراى دنیا) از نیکوکاران بودند.
حسین انصاریان:
آنچه را پروردگارشان به آنان عطا کرده دریافت می کنند؛ زیرا که آنان پیش از این همواره نیکوکار بودند.
محمدمهدی فولادوند:
آنچه را پروردگارشان عطا فرموده مى گيرند زيرا كه آنها پيش از اين نيكوكار بودند.
(کَانُوا قَلِیلًا مِّنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ)
۱۷ناصر مکارم شیرازی:
آنها کمى از شب را مىخوابیدند،
حسین انصاریان:
آنان اندکی از شب را می خوابیدند (و بیشتر آن را به عبادت و بندگی میگذراندند.)
محمدمهدی فولادوند:
و از شب اندكى را مىغنودند.
(وَ بِالْأَسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ)
۱۸ناصر مکارم شیرازی:
و در سحرگاهان استغفار مى کردند،
حسین انصاریان:
و سحرگاهان از خدا درخواست آمرزش می کردند.
محمدمهدی فولادوند:
و در سحرگاهان (از خدا) طلب آمرزش میکردند.
(وَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ)
۱۹ناصر مکارم شیرازی:
و در اموال آنها حقّى براى سائل و محروم بود.
حسین انصاریان:
و در اموالشان حقّی برای سائل تهیدست و محروم از معیشت بود.
محمدمهدی فولادوند:
و در اموالشان براى سائل و محروم حقى (معين) بود.
(وَ فِی الْأَرْضِ آیَاتٌ لِّلْمُوقِنِینَ)
۲۰ناصر مکارم شیرازی:
و در زمین آیاتى براى جویندگان یقین است،
حسین انصاریان:
در زمین برای اهل یقین نشانه هایی (بر توحید، ربوبیت و قدرت خدا) ست.
محمدمهدی فولادوند:
و روى زمين براى اهل يقين نشانه هايى (متقاعدكننده) است.
(وَ فِی أَنفُسِکُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ)
۲۱ناصر مکارم شیرازی:
و در وجود شما (نیز آیاتى است); آیا نمى بینید؟!
حسین انصاریان:
و (نیز) در وجود شما (نشانه هایی است) آیا نمی بینید؟
محمدمهدی فولادوند:
و در خود شما پس مگر نمى بينيد؟
(وَ فِی السَّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَ مَا تُوعَدُونَ)
۲۲ناصر مکارم شیرازی:
و روزىِ شما در آسمان است و نیز آنچه شما وعده داده مى شوید.
حسین انصاریان:
و رزق شما و آنچه به آن وعده داده می شوید، در آسمان است.
محمدمهدی فولادوند:
و روزى شما و آنچه وعده داده شده ايد در آسمان است.
(فَوَ رَبِّ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنطِقُونَ)
۲۳ناصر مکارم شیرازی:
سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حق است همان گونه که شما سخن مى گویید!
حسین انصاریان:
پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین که آنچه را که وعده داده می شوید، حقّ و یقینی است، همان گونه که شما (وقت سخن گفتن یقین دارید) سخن می گویید.
محمدمهدی فولادوند:
پس سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه واقعا او حق است همان گونه كه خود شما سخن مى گوييد.
(هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ)
۲۴ناصر مکارم شیرازی:
آیا خبر مهمانهاى گرامى ابراهیم به تو رسیده است؟!
حسین انصاریان:
آیا خبر مهمانان ارجمند و بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟
محمدمهدی فولادوند:
آيا خبر مهمانان ارجمند ابراهيم به تو رسيد؟
(إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا ۖ قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنکَرُونَ)
۲۵ناصر مکارم شیرازی:
در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند «سلام بر تو!» او گفت «سلام بر شما که گروهى نا آشنایید!»
حسین انصاریان:
زمانی که بر او وارد شدند، پس سلام گفتند. گفت سلام، (شما) مردمی ناشناسید!
محمدمهدی فولادوند:
چون بر او درآمدند پس سلام گفتند گفت سلام مردمى ناشناسيد.
(فَرَاغَ إِلَیٰ أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ)
۲۶ناصر مکارم شیرازی:
سپس پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریان شده اى را براى آنها) آورد،
حسین انصاریان:
پس به سوی خانواده اش بازگشت و گوساله ای فربه (و بریان شده) آورد.
محمدمهدی فولادوند:
پس آهسته به سوى زنش رفت و گوساله اى فربه (و بريان) آورد.
(فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ)
۲۷ناصر مکارم شیرازی:
و نزدیک آنها گذارد، (ولى با تعجب دید دست به سوى غذا نمى برند) گفت «چرا نمى خورید؟!»
حسین انصاریان:
پس آن را نزدیکشان برد (ولی دید نمی خورند)؛ گفت مگر نمی خورید؟
محمدمهدی فولادوند:
آن را به نزديكشان برد (و) گفت مگر نمى خوريد؟
(فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ وَ بَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ)
۲۸ناصر مکارم شیرازی:
و (چون غذا نخوردند) از آنها احساس وحشت کرد، گفتند «نترس (ما فرستادگان و فرشتگان پروردگار توایم)!» و او را بشارت به تولّد پسرى دانا دادند.
حسین انصاریان:
و (در دلش) از آنان احساس ترسی کرد. گفتند مترس. و او را به پسری دانا مژده دادند.
محمدمهدی فولادوند:
و (در دلش) از آنان احساس ترسى كرد گفتند مترس و او را به پسرى دانا مژده دادند.
(فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَ قَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ)
۲۹ناصر مکارم شیرازی:
در این هنگام همسرش جلو آمد در حالى که (از خوشحالى و تعجّب) فریاد مى کشید، به صورت خود زد و گفت «(آیا پسرى خواهم آورد با اینکه) پیرزنى نازا هستم؟!»
حسین انصاریان:
در این میان همسرش (که مژده را شنیده بود) با فریادی (از روی تعجب) در حالی که به چهره اش زد سر رسید و گفت پیرزنی نازا (و فرزند؟!)
محمدمهدی فولادوند:
و زنش با فريادى (از شگفتى) سر رسيد و بر چهره خود زد و گفت زنى پير نازا (چگونه بزايد؟)
(قَالُوا کَذَٰلِکِ قَالَ رَبُّکِ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ)
۳۰ناصر مکارم شیرازی:
گفتند «پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست.»
حسین انصاریان:
گفتند پروردگارت چنین گفته است؛ یقیناً او حکیم و داناست.
محمدمهدی فولادوند:
گفتند پروردگارت چنين فرموده است او خود حكيم داناست.