صفحه ۵۰۵ قرآن کریم سوره احقاف

(سرگذشت هود) برادر قوم عاد را یاد کن، آن زمان که قومش را در سرزمین «احقاف» انذار کرد، در حالى که پیامبران انذارکننده اى قبل از او در گذشته هاى دور و نزدیک آمده بودند (و گفت) جز خداى یگانه را نپرستید، زیرا من بر شما از عذاب روزى بزرگ مى ترسم!

و (سرگذشت هود) برادر قوم عاد را یاد کن، هنگامی که قومش را در سرزمین احقاف بیم داد، و بی تردید بیم دهندگانی پیش از او و پس از او (در آن سرزمین) گذشته بودند که فقط خدا را بپرستید؛ زیرا من بر شما از عذاب روزی بزرگ می ترسم.

و برادر عاديان را به ياد آور آنگاه كه قوم خويش را در ريگستان بيم داد در حالى كه پيش از او و پس از او (نيز) قطعا هشداردهندگانى گذشته بودند كه جز خدا را مپرستيد واقعا من بر شما از عذاب روزى هولناک مى‌ ترسم.

آنها گفتند «آیا آمده اى که ما را (با دروغهایت) از معبودانمان بازگردانى؟! اگر راست مى گویى آنچه (از عذاب الهى) که به ما وعده مى دهى بیاور!»

گفتند آیا آمده ای تا ما را از (پرستش) معبودانمان بر گردانی، پس اگر راستگویی عذابی که ما را تهدید می کنی بیاور!

گفتند آيا آمده‌ اى كه ما را از خدايانمان برگردانى پس اگر راست مى‌ گويى آنچه به ما وعده مى‌ دهى (بر سرمان) بياور.

گفت آگاهی (به کیفیت عذاب و زمان آمدنش) فقط نزد خداست، و من آیینی را که به آن فرستاده شده ام به شما ابلاغ می کنم، ولی من شما را گروهی می دانم که همواره نادانی می کنید.

گفت آگاهى فقط نزد خداست و آنچه را بدان فرستاده شده‌ ام به شما مى ‌رسانم ولى من شما را گروهى مى ‌بينم كه در جهل اصرار مى ‌ورزيد.

هنگامى که آن (عذاب) را بصورت ابر گسترده اى دیدند که به سوى درّه ها و آبگیرهاى آنان در حرکت است (خوشحال شدند) گفتند «این ابرى است که بر ما مى بارد!» (به آنها گفته شد) این همان چیزى است که براى آمدنش شتاب مى کردید، تند بادى است (وحشتناک) که عذاب دردناکى در آن است!

پس هنگامی که عذاب را (در پهنه فضا) به صورت ابری گسترده دیدند که به سوی درّه ها و آبگیرهایشان روی آورده، گفتند این ابری باران زا برای ماست. (هود گفت نه) بلکه این همان چیزی است که آن را به شتاب خواستید، بادی است که در آن عذابی دردناک است؛

پس چون آن (عذاب) را (به صورت) ابرى روى‌آورنده به سوى واديهاى خود ديدند گفتند اين ابرى است كه بارش‌دهنده ماست (هود گفت نه) بلكه همان چيزى است كه به شتاب خواستارش بوديد بادى است كه در آن عذابى پر درد (نهفته) است.

همه چیز را به فرمان پروردگارش در هم مى کوبد و نابود مى کند.(آرى) آنها صبح کردند در حالى که چیزى جز خانه هایشان به چشم نمى خورد; ما این گونه گروه مجرمان را کیفر مى دهیم.

(چنان بادی است که) همه چیز را به فرمان پروردگارش در هم می کوبد و نابود می کند. پس آنان (به سبب آن عذاب) چنان شدند که جز خانه هایشان دیده نمی شد. این گونه مردم گناهکار را کیفر می دهیم.

همه چيز را به دستور پروردگارش بنيان‌ كن مى ‌كند پس چنان شدند كه جز سراهايشان ديده نمى ‌شد اين چنين گروه بدكاران را سزا مى‌ دهيم.

و ما به آنها (قوم عاد) قدرتى دادیم که به شما ندادیم، و براى آنان گوش و چشم و عقل قرار دادیم; (امّا به هنگام نزول عذاب) نه گوشها و چشمها و نه عقلهایشان براى آنان هیچ سودى نداشت، چرا که آیات خدا را انکار مى کردند; و سرانجام آنچه را استهزا مى کردند بر آنها وارد شد.

همانا ما به آنان در اموری قدرت و تمکن داده بودیم که شما را در آن امور چنان قدرت و نیرویی نداده ایم، و برای آنان گوش و چشم و دل قرار داده بودیم، ولی گوش و چشم و دلشان چیزی از عذاب را از آنان برطرف نکرد؛ زیرا همواره (با داشتن آن ابزار تشخیص) آیات ما را انکار می کردند، و سرانجام عذابی که همواره آن را مسخره می کردند، آنان را احاطه کرد.

و به راستى در چيزهايى به آنان امكانات داده بوديم كه به شما در آنها (چنان) امكاناتى نداده‌ ايم و براى آنان گوش و ديده ‌ها و دلهايى (نيرومندتر از شما) قرار داده بوديم و(لى) چون به نشانه‌ هاى خدا انكار ورزيدند (نه) گوششان و نه ديدگانشان و نه دلهايشان به هيچ وجه به دردشان نخورد و آنچه ريشخندش میکردند به سرشان آمد.

ما آبادیهایى را که پیرامون شما بودند نابود ساختیم، و (پیش از آن) آیات خود را بصورتهاى گوناگون (براى مردم آنها) بیان کردیم شاید بازگردند.

و به راستی ما (اهل) آبادی هایی را که پیرامون شما (اهل مکه) بودند (به کیفر طغیانشان) هلاک کردیم و آیات خود را به صورت های گوناگون (برای آنان) بیان داشتیم، باشد که برگردند.

و بى‌ گمان همه شهرهاى پيرامون شما را هلاک كرده و آيات خود را گونه‌ گون بيان داشته‌ ايم اميد كه آنان بازگردند.

پس چرا معبودانى را که غیر از خدا بر گزیدند ـ به گمان این که به خدا نزدیکشان سازد ـ آنها را یارى نکردند؟! بلکه از نظرشان گم شدند! این بود نتیجه دروغ آنها و آنچه افترا مى بستند.

پس چرا معبودانی که به جای خدا انتخاب کردند به گمان اینکه آنان را به خدا نزدیک کند، آنان را (هنگام نزول عذاب) یاری نکردند بلکه (گم شده) از دستشان رفتند، و این بود (سرانجام و نتیجه) دروغشان و آنچه را همواره افترا می زدند.

پس چرا آن كسانى را كه غير از خدا به منزله معبودانى براى تقرب (به خدا) اختيار كرده بودند آنان را يارى نكردند بلكه از دستشان دادند و اين بود دروغ آنان و آنچه برمى‌ بافتند.