صفحه ۵۰۴ قرآن کریم سوره احقاف

ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکى کند، مادرش او را با ناراحتى حمل مى کند و با ناراحتى وضع حمل مى نماید; و دوران حمل و از شیر بازگرفتنش سى ماه است; تا زمانى که به نیرومندى و کمال خود بالغ گردد و به چهل سالگى برسد مى گوید «پروردگارا! مرا توفیق ده تا شکر نعمتى را که به من و پدر و مادرم دادى به جا آورم و کار شایسته اى انجام دهم که از آن خشنود باشى، و فرزندان مرا صالح گردان; من به سوى تو باز گشتم (و توبه کردم)، و من از مسلمانانم.»

و انسان را درباره پدر و مادرش به نیکی سفارش کردیم. مادرش او را با تحمل رنج و زحمت باردار شد و با رنج و زحمت او را زایید. و دوران بارداری و باز گرفتنش از شیر سی ماه است، تا زمانی که به رشد و نیرومندی خود و به چهل سالگی برسد، گوید پروردگارا! به من الهام کن تا نعمتت را که بر من و پدر و مادرم عطا کرده ای سپاس گزارم، و کار شایسته ای که آن را می پسندی انجام دهم و ذریه و نسل مرا برای من صالح و شایسته گردان که من به سوی تو بازگشتم و به یقین از تسلیم شدگان (به فرمان ها و احکام) توام.

و انسان را (نسبت) به پدر و مادرش به احسان سفارش كرديم مادرش با تحمل رنج به او باردار شد و با تحمل رنج او را به دنيا آورد و باربرداشتن و از شيرگرفتن او سى ماه است تا آنگاه كه به رشد كامل خود برسد و به چهل سال برسد مى‌ گويد پروردگارا بر دلم بيفكن تا نعمتى را كه به من و به پدر و مادرم ارزانى داشته اى سپاس گويم و كار شايسته‌ اى انجام دهم كه آن را خوش دارى و فرزندانم را برايم شايسته گردان در حقيقت من به درگاه تو توبه آوردم و من از فرمان‌پذيرانم.

آنها کسانى هستند که ما بهترین اعمالشان را قبول مى کنیم و از گناهانشان مى گذریم و در میان بهشتیان جاى دارند; این وعده راستى است که وعده داده مى شدند.

اینانند کسانی که ما از آنان بهترین اعمالی که انجام داده اند می پذیریم، و از گناهانشان در زمره اهل بهشت در می گذریم؛ (خدا وعده داد) وعده درست و راست که همواره به آن وعده داده می شدند؛

اينانند كسانى كه بهترين آنچه را انجام داده‌ اند از ايشان خواهيم پذيرفت و از بديهايشان درخواهيم گذشت در (زمره) بهشتيانند (همان) وعده راستى كه بدانان وعده داده مى ‌شده است.

و کسى که به پدر و مادرش مى گوید «اُف بر شما! آیا به من وعده مى دهید که من (روز قیامت) مبعوث مى شوم؟! در حالى که پیش از من اقوام زیادى بودند (و هرگز مبعوث نشدند)! و آن دو (فریاد مى کشند و) خدا را به یارى مى طلبند که واى بر تو، ایمان بیاور که وعده خدا حق است!» امّا او پیوسته مى گوید «این چیزى جز افسانه هاى پیشینیان نیست.»

و کسی که به پدر و مادرش گفت اُف بر شما! (من از شما متنفر و دلتنگم)، آیا به من وعده می دهید که (پس از مرگ) زنده خواهم شد، در حالی که پیش از من اقوام بسیاری در گذشتند، (و هیچ کدام از آنان زنده نشدند). و آن دو همواره (برای بازگشت فرزندشان) از خدا یاری می خواهند (و به فرزندشان می گویند) وای بر تو ایمان بیاور، بی تردید وعده خدا (درباره سعادت و رستگاری مؤمنان در قیامت و شقاوت و بدبختی کافران) حق است. (ولی او در پاسخشان) می گوید این (وعده ها) جز افسانه های گذشتگان نیست!!

و آن كس كه به پدر و مادر خود گويد اف بر شما آيا به من وعده مى‌ دهيد كه زنده خواهم شد و حال آنكه پيش از من نسلها سپرى (و نابود) شدند و آن دو به (درگاه) خدا زارى مى كنند واى بر تو ايمان بياور وعده (و تهديد) خدا حق است و(لى پسر) پاسخ مى‌ دهد اينها جز افسانه ‌هاى گذشتگان نيست.

آنها کسانى هستند که فرمان عذاب درباره آنان همراه اقوام (کافرى) که پیش از آنان از جنّ و انس بودند تحقّق یافته، به یقین آنان زیانکار بودند.

اینانند کسانی که (به خاطر انکار وعده های حق) فرمان عذاب درباره آنان در زمره گروه هایی از جن و انس که پیش از آنان در گذشتند، محقق و ثابت شده است؛ زیرا آنان زیانکار بودند.

آنان كسانى‌ اند كه گفتار (خدا) عليه ايشان همراه با امتهايى از جنيان و آدميان كه پيش از آنان روزگار به سر بردند به حقيقت پيوست بى‌ گمان آنان زيانكار بودند.

وبراى هر کدام درجاتى است بر طبق اعمالى که انجام داده اند، تا خداوند کارهایشان را بى کم و کاست به آنان باز پس دهد; و آنها مورد ستم واقع نمى شوند.

برای هر کدام (از گروه مؤمنان و کافران) بر پایه اعمالی که انجام داده اند درجاتی است (که در آن قرار می گیرند)، و تا خدا اعمالشان را به طور کامل به آنان بدهد؛ و آنان مورد ستم قرار نمی گیرند.

و براى هر يک در (نتيجه) آنچه انجام داده‌ اند درجاتى است و تا (خدا پاداش) اعمالشان را تمام بدهد و آنان مورد ستم قرار نخواهند گرفت.

آن روز که کافران را بر آتش عرضه مى کنند (به آنها گفته مى شود) از نعمت هاى پاکیزه در زندگى دنیاى خود استفاده کردید و از آن بهره گرفتید; امّا امروز عذاب ذلّت بار بخاطر استکبارى که در زمین به ناحق داشتید و به خاطر گناهانى که انجام مى دادید، جزاى شما خواهد بود.

و روزی که کافران را بر آتش عرضه کنند (به آنان گویند) نعمت های پاکیزه خود را (که می توانست وسیله آبادی آخرتتان باشد) در زندگی دنیایتان مصرف کردید و (همانجا) از آن برخوردار شدید؛ بنابراین امروز به سبب اینکه به ناحق در زمین تکبّر می ورزیدید و در برابر اینکه همواره نافرمانی می کردید با عذاب خفّت بار کیفر می‌یابید.

و آن روز كه آنهايى را كه كفر ورزيده‌ اند بر آتش عرضه مى دارند (به آنان مى گويند) نعمتهاى پاكيزه خود را در زندگى دنيايتان (خودخواهانه) صرف كرديد و از آنها برخوردار شديد پس امروز به (سزاى) آنكه در زمين بناحق سركشى مى ‌نموديد و به سبب آنكه نافرمانى میکرديد به عذاب خفت(آور) كيفر مى‌يابيد.