گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا تَدَایَنتُم بِدَیْنٍ إِلَیٰ أَجَلٍ مُّسَمًّی فَاکْتُبُوهُ ۚ وَ لْیَکْتُب بَّیْنَکُمْ کَاتِبٌ بِالْعَدْلِ ۚ وَ لَا یَأْبَ کَاتِبٌ أَن یَکْتُبَ کَمَا عَلَّمَهُ اللَّهُ ۚ فَلْیَکْتُبْ وَ لْیُمْلِلِ الَّذِی عَلَیْهِ الْحَقُّ وَ لْیَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ وَ لَا یَبْخَسْ مِنْهُ شَیْئًا ۚ فَإِن کَانَ الَّذِی عَلَیْهِ الْحَقُّ سَفِیهًا أَوْ ضَعِیفًا أَوْ لَا یَسْتَطِیعُ أَن یُمِلَّ هُوَ فَلْیُمْلِلْ وَلِیُّهُ بِالْعَدْلِ ۚ وَ اسْتَشْهِدُوا شَهِیدَیْنِ مِن رِّجَالِکُمْ ۖ فَإِن لَّمْ یَکُونَا رَجُلَیْنِ فَرَجُلٌ وَ امْرَأَتَانِ مِمَّن تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدَاءِ أَن تَضِلَّ إِحْدَاهُمَا فَتُذَکِّرَ إِحْدَاهُمَا الْأُخْرَیٰ ۚ وَ لَا یَأْبَ الشُّهَدَاءُ إِذَا مَا دُعُوا ۚ وَ لَا تَسْأَمُوا أَن تَکْتُبُوهُ صَغِیرًا أَوْ کَبِیرًا إِلَیٰ أَجَلِهِ ۚ ذَٰلِکُمْ أَقْسَطُ عِندَ اللَّهِ وَ أَقْوَمُ لِلشَّهَادَةِ وَ أَدْنَیٰ أَلَّا تَرْتَابُوا ۖ إِلَّا أَن تَکُونَ تِجَارَةً حَاضِرَةً تُدِیرُونَهَا بَیْنَکُمْ فَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَلَّا تَکْتُبُوهَا ۗ وَ أَشْهِدُوا إِذَا تَبَایَعْتُمْ ۚ وَ لَا یُضَارَّ کَاتِبٌ وَ لَا شَهِیدٌ ۚ وَ إِن تَفْعَلُوا فَإِنَّهُ فُسُوقٌ بِکُمْ ۗ وَ اتَّقُوا اللَّهَ ۖ وَ یُعَلِّمُکُمُ اللَّهُ ۗ وَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ)
۲۸۲ناصر مکارم شیرازی:
اى کسانى که ایمان آورده‌اید! هنگامى که بدهى مدّت دارى (به خاطر وام یا داد و ستد) به یکدیگر پیدا کنید، آن را بنویسید. و باید نویسنده اى از روى عدالت، (سند را) در میان شما بنویسد. و کسى که قدرت بر نویسندگى دارد، نباید از نوشتن ـ همان طور که خدا به او تعلیم داده ـ خوددارى کند! پس باید بنویسد. و آن کس که حقّ بر عهده اوست، باید املا کند; و از خدا که پروردگار اوست بپرهیزد; و چیزى را از آن فروگذار ننماید. و اگر کسى که حقّ بر عهده اوست، سفیه یا ضعیف (و دیوانه) است، یا (به خاطر لال بودن،) توانایى بر املا کردن ندارد، باید ولىّ او (به جاى او،) با رعایت عدالت، املا کند. و دو نفر از مردان (عادل) خود را (بر این حقّ) شاهد بگیرید; و اگر دو مرد نبودند، یک مرد و دو زن، از کسانى که مورد رضایت و اطمینان شما هستند، انتخاب کنید! تا اگر یکى از آن دو انحرافى یافت، دیگرى به او یادآورى کند. و هنگامى که شهود را (براى اداى شهادت) دعوت مى‌کنند، نباید خوددارى نمایند. و از نوشتن بدهىِ مدت دار، چه کوچک باشد یا بزرگ، ملول نشوید (هر چه باشد بنویسید). این کار، در نزد خدا به عدالت نزدیکتر، و براى شهادت مطمئن تر، و براى جلوگیرى از تردید (و نزاع) بهتر مى‌باشد; مگر این که داد و ستد نقدى باشد که بین خود، دست به دست مى‌کنید. در این صورت، باکى بر شما نیست که آن را ننویسید. ولى هنگامى که خرید و فروش (نقد) مى‌کنید. شاهد بگیرید. و نباید به نویسنده و شاهد، (به خاطر حقگویى،) زیانى برسد. و اگر چنین کنید، از فرمان پروردگار خارج شده اید. از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید. و خداوند به شما تعلیم مى‌دهد; خداوند به همه چیز داناست.
مهدی الهی قمشه‌ای:
اى اهل ايمان، چون به قرض و نسيه معامله كنيد تا زمانى معيّن، سند و نوشته در ميان باشد، و بايست نويسنده درستكارى معامله ميان شما را بنويسد، و نبايد كاتب از نوشتن خوددارى كند، كه خدا به وى نوشتن آموخته پس بايد بنويسد، و مديون بايد مطالب را املاء كند، و از خدا بترسد و از آنچه مقرّر شده چيزى نكاهد، و اگر مديون سفيه يا ناتوان (صغير) است و صلاحيّت املا ندارد ولىّ او به عدل و درستى املا كند و دو تن از مردان خود (از مسلمانان عادل) گواه آريد، و اگر دو مرد نيابيد يک مرد و دو زن، از هر كه (به عدالت) قبول داريد گواه گيريد تا اگر يك نفر از آن دو زن فراموش كند ديگرى به خاطرش آورد، و هر گاه شهود را (به محكمه) بخوانند امتناع از رفتن نكنند، و در نوشتن آن تا تاريخ معيّن مسامحه نكنيد چه معامله كوچک و چه بزرگ باشد. اين عادلانه‌تر است نزد خدا و محكمتر براى شهادت و نزديكتر به اينكه شكّ و ريبى در معامله پيش نيايد (كه موجب نزاع شود) مگر آنكه معامله نقد حاضر باشد كه دست به دست ميان شما برود، در اين صورت باكى نيست كه ننويسيد، و گواه گيريد هر گاه معامله كنيد، و نبايست به نويسنده و گواه ضررى رسد (و بى‌اجر مانند)، و اگر چنين كنيد نافرمانى كرده‌ايد. و از خدا بترسيد و خداوند هم به شما تعليم مصالح امور مى‌كند و خدا به همه چيز داناست.
حسین انصاریان:
ای اهل ایمان! چنانچه وامی به یکدیگر تا سر آمد معینی، دادید، لازم است آن را بنویسید. و باید نویسنده ای (سَنَدش را) در میان خودتان به عدالت بنویسد. و نباید هیچ نویسنده ای از نوشتن سند همان گونه که خدا (بر اساس قوانین شرعی) به او آموخته است، دریغ ورزد. او باید بنویسد، و کسی که حقْ به عهده اوست باید (کلامش را جهت تنظیم سند برای نویسنده) املا کند، و از خدا که پروردگار اوست پروا نماید و از حق چیزی را نکاهد. و اگر کسی که حق به عهده اوست، سفیه یا ناتوان باشد، یا (به علتی) نتواند املا کند، ولیّ و سرپرست او به عدالت املا کند. و دو شاهد از مردانتان را (بر این حق) شاهد بگیرید، و اگر دو مرد نبود، یک مرد و دو زن را از میان شاهدانی که می‌پسندید، شاهد بگیرید تا اگر یکی از آن دو زن (واقعیت را) فراموش کرد، آن دیگری او را یادآوری کند. و شاهدان هنگامی که (برای ادای شهادت) دعوت شوند (از پاسخ دعوت) امتناع نورزند، و از نوشتن (سندِ وام) تا سرآمد معیّنش، کوچک باشد یا بزرگ، ملول نشوید، این (کار) نزد خدا عادلانه تر و برای اقامه شهادت پابرجاتر، و به اینکه (در جنس وام، اندازه آن و زمان پرداختش) شک نکنید (و ستیز و نزاعی پیش نیاید،) نزدیک تر است. مگر آنکه داد و ستدی نقدی باشد که آن را میان خود دست به دست می‌کنید، در این صورت بر شما گناهی نیست که آن را ننویسید. و هرگاه داد و ستد کنید، شاهد بگیرید. و نباید به نویسنده و شاهد زیان برسد و اگر زیان برسانید، خروج از اطاعت خداست که گریبانگیر شما شده است و از خدا پروا کنید و خدا (احکامش را) به شما می‌آموزد و خدا به همه چیز داناست.
محمدمهدی فولادوند:
اى كسانى كه ايمان آورده ايد، هر گاه به وامى تا سررسيدى معين، با يكديگر معامله كرديد، آن را بنويسيد. و بايد نويسنده اى (صورت معامله را) بر اساس عدالت، ميان شما بنويسد. و هيچ نويسنده اى نبايد از نوشتن خوددارى كند؛ همان گونه (و به شكرانه آن) كه خدا او را آموزش داده است. و كسى كه بدهكار است بايد املا كند، و او (نويسنده) بنويسد. و از خدا كه پروردگار اوست پروا نمايد، و از آن، چيزى نكاهد. پس اگر كسى كه حق بر ذمه اوست، سفيه يا ناتوان است، يا خود نمى‌تواند املا كند، پس ولىّ او بايد با (رعايت) عدالت، املا نمايد. و دو شاهد از مردانتان را به شهادت طلبيد، پس اگر دو مرد نبودند، مردى را با دو زن، از ميان گواهانى كه (به عدالت آنان) رضايت داريد (گواه بگيريد)، تا (اگر) يكى از آن دو (زن) فراموش كرد، (زنِ) ديگر، وى را يادآورى كند. و چون گواهان احضار شوند، نبايد خوددارى ورزند. و از نوشتن (بدهى) چه خرد باشد يا بزرگ، ملول نشويد، تا سررسيدش (فرا رسد). اين (نوشتنِ) شما، نزد خدا عادلانه تر، و براى شهادت استوارتر، و براى اينكه دچار شک نشويد (به احتياط) نزديكتر است، مگر آنكه داد و ستدى نقدى باشد كه آن را ميان خود (دست به دست) برگزار مى‌كنيد؛ در اين صورت، بر شما گناهى نيست كه آن را ننويسيد. و (در هر حال) هر گاه داد و ستد كرديد گواه بگيريد. و هيچ نويسنده و گواهى نبايد زيان ببيند، و اگر چنين كنيد، از نافرمانى شما خواهد بود. و از خدا پروا كنيد، و خدا (بدين گونه) به شما آموزش مى‌دهد، و خدا به هر چيزى داناست.
