صفحه ۴۸۷ قرآن کریم سوره شوری

از نشانه هاى او کشتى هاى کوه پیکرى است که در دریا (به کمک بادها) حرکت مى کنند.

از نشانه های او کشتی های کوه آسا در میان دریاست (که به کمک باد در حرکت اند.)

و از نشانه‌ هاى او سفينه ‌هاى كوه‌ آسا در درياست.

اگر او اراده کند، باد را ساکن مى سازد تا آنها بر روى دریا بى حرکت بمانند; در این نشانه هایى است براى هر صبور شکرگزار.

اگر بخواهد باد را فرومی نشاند، در نتیجه کشتی ها به روی آب ساکن و بی حرکت می مانند؛ یقیناً در این واقعیت برای هر شکیبای سپاس گزاری نشانه هایی (بر قدرت و ربوبیت خدا) ست.

اگر بخواهد باد را ساكن مى‌ گرداند و (سفينه ‌ها) بر پشت (آب) متوقف مى‌ مانند قطعا در اين (امر) براى هر شكيباى شكرگزارى نشانه‌ هاست.

یا اگر بخواهد آنها را بخاطر اعمالى که سرنشینانش انجام داده اند نابود مى سازد; و بسیارى را مى بخشد.

یا اگر بخواهد کشتی ها را (با سرنشینانش) به سبب گناهانی که مرتکب شده اند، نابود می کند و از بسیاری (از همان گناهان) می گذرد.

يا به (سزاى) آنچه (كشتى ‌نشينان) مرتكب شده‌ اند هلاكشان كند و(لى) از بسيارى درمى‌ گذرد.

تا کسانى که در آیات ما مجادله مى کنند بدانند هیچ گریزگاهى ندارند.

و تا کسانی که درآیات ما مجادله و ستیزه می کنند، بدانند که آنان را (از عرصه قدرت ما) هیچ گریزگاهی نیست.

و (تا) آنان كه در آيات ما مجادله مى كنند بدانند كه ايشان را (روى) گريزى نيست.

آنچه به شما عطا شده متاع (زودگذر) زندگى دنیاست، و آنچه نزد خداست براى کسانى که ایمان آورده و بر پروردگارشان توکّل مى کنند بهتر و پایدارتر است.

پس آنچه (از کالا، وسایل و ابزار مادی) به شما داده اند، متاع (اندک و زودگذر) زندگی دنیاست، و آنچه (از بهره و پاداش) نزد خداست، برای کسانی که ایمان آورده اند و بر پروردگارشان توکل می کنند، بهتر و پایدارتر است.

و آنچه به شما داده شده برخوردارى (و كالاى) زندگى دنياست و آنچه پيش خداست براى كسانى كه گرويده‌ اند و به پروردگارشان اعتماد دارند بهتر و پايدارتر است.

همان کسانى که از گناهان بزرگ و اعمال زشت اجتناب مى ورزند، و هنگامى که خشمگین شوند عفو مى کنند.

و (همان) کسانی که از گناهان بزرگ و از کارهای زشت دوری می کنند و هنگامی که (به مردم) خشم می گیرند، راه چشم پوشی و گذشت را برمی گزینند؛

و كسانى كه از گناهان بزرگ و زشتكاريها خود را به دور مى دارند و چون به خشم درمى ‌آيند درمى‌ گذرند.

و کسانى که دعوت پروردگارشان را اجابت کرده ونماز را برپا مى دارند و امورشان با مشورت در میان آنها انجام مى گیرد و از آنچه به آنها روزى داده ایم انفاق مى کنند،

و آنان که دعوت پروردگارشان را اجابت کردند و نماز را برپا داشتند و کارشان در میان خودشان بر پایه مشورت است و از آنچه روزی آنان کرده ایم، انفاق می کنند؛

و كسانى كه (نداى) پروردگارشان را پاسخ (مثبت) داده و نماز برپا كرده‌ اند و كارشان در ميانشان مشورت است و از آنچه روزيشان داده‌ ايم انفاق مى كنند.

و کسانى که هرگاه ستمى به آنها رسد (تسلیم ظلم نمى شوند و) یارى مى طلبند.

و آنان که هرگاه ستمی به آنان رسد (تسلیم ستم و ستمکار نمی شوند، بلکه از دشمن به حکم حق و برابر با قوانین اسلام) انتقام می گیرند؛

و كسانى كه چون ستم بر ايشان رسد يارى مى ‌جويند (و به انتقام بر مى ‌خيزند).

کیفر بدى، مجازاتى است همانند آن; ولى هر کس عفو و اصلاح کند، پاداش او باخداست; به یقین او ستمکاران را دوست ندارد.

پاداش بدی (چون قتل و زخم زدن و اتلاف مال) مانند همان بدی است؛ ولی هر که بگذرد و (میان خود و طرف مقابلش را) اصلاح نماید. پاداشش بر عهده خداست؛ یقیناً خدا ستمکاران را دوست ندارد.

و جزاى بدى مانند آن بدى است پس هر كه درگذرد و نيكوكارى كند پاداش او بر (عهده) خداست به راستى او ستمگران را دوست نمى دارد.

و کسى که چون ستمى بر او واقع شود (از خود دفاع کند و) یارى طلبد، هیچ ایرادى بر او نیست;

و کسانی که پس از ستم دیدنشان (به حکم حق و برابر قوانین اسلام) در مقام انتقام برآیند، ایرادی بر آنان نیست (و در شرع مقدس مجوزی وجود ندارد که حق آنان را باطل کنند.)

و هر كه پس از ستم (ديدن) خود يارى جويد (و انتقام گيرد) راه (نكوهشى) بر ايشان نيست.

ایراد و مجازات بر کسانى است که به مردم ستم مى کنند و در زمین به ناحق ظلم روا مى دارند; براى آنان عذاب دردناکى است!

ایراد و محکومیت فقط متوجه کسانی است که به مردم ستم روا می دارند و به ناحق در زمین سرکشی می کنند، اینانند که برای آنان عذابی دردناک خواهد بود،

راه (نكوهش) تنها بر كسانى است كه به مردم ستم مى كنند و در (روى) زمين به ناحق سر برمى دارند آنان عذابى دردناک (در پيش) خواهند داشت.

و هر کس شکیبایى نموده و عفو کند، این کار، از امور پرارزش است.

و کسی که (با قدرت داشتن بر انتقام به اختیار خود) شکیبایی ورزد و (از انتقام) گذشت کند، بی تردید این از اموری است که ملازمت بر آن از واجبات است،

و هر كه صبر كند و درگذرد مسلما اين (خويشتن دارى حاكى) از اراده قوى (در) كارهاست.

کسى راکه خدا گمراه کند، هیچ سرپرست و یاورى جز او نخواهد داشت; و (روز قیامت) ستمکاران را در آن هنگام که عذاب الهى را مشاهده مى کنند مى بینى که مى گویند «آیا راهى به سوى بازگشت (و جبران) وجود دارد؟!»

و هر که را خدا (به کیفر کبر و عنادش) گمراه کند، او را پس از خدا هیچ سرپرست و یاوری نخواهد بود؛ و ستمکاران را (روز قیامت) می بینی چون عذاب را ببینند، می گویند آیا راهی به سوی بازگشت (به دنیا) وجود دارد؟!

و هر كه را خدا بى‌ راه گذارد پس از او يار (و ياور)ى نخواهد داشت و ستمگران را مى ‌بينى كه چون عذاب را بنگرند مى‌ گويند آيا راهى براى برگشتن (به دنيا) هست.