صفحه ۴۸۲ قرآن کریم سوره فصلت

علم به قیامت (و لحظه وقوع آن) تنها به خدا باز مى گردد; هیچ میوه اى از غلاف خود خارج نمى شود، و هیچ ماده اى باردار نمى گردد و وضع حمل نمى کند مگر به علم او; و آن روز که آنها را ندا مى دهد کجایند همتایانى که براى من مى پنداشتید؟! مى گویند «(پروردگارا!) ما اعلام داشتیم که هیچ گواهى (بر گفته خود) نداریم.»

آگاهی و دانش به قیامت (و اینکه چه زمانی برپا می شود و چه خواهد شد) فقط ویژه اوست؛ و میوه ها از غلاف هایشان بیرون نمی آیند، و هیچ ماده ای حامله نمی شود و وضع حمل نمی کند مگر به دانش او. و روزی که (خدا) مشرکان را ندا می دهد شریکانی که برای من می پنداشتید، کجایند؟ می گویند (پس از روشن شدن حقایق بر ما) قاطعانه به تو اعلام می کنیم که هیچ گواهی از میان ما (بر اینکه تو را شریکی هست) وجود ندارد؛

دانستن هنگام رستاخيز فقط منحصر به اوست و ميوه ‌ها از غلافهايشان بيرون نمى ‌آيند و هيچ مادينه‌ اى بار نمى‌ گيرد و بار نمى‌ گذارد مگر آنكه او به آن علم دارد و روزى كه (خدا) آنان را ندا مى‌ دهد شريكان من كجايند مى‌ گويند با بانگ رسا به تو مى‌ گوييم كه هيچ گواهى از ميان ما نيست.

و همه معبودانى را که قبلاً مى خواندند از نظر آنها گم و پنهان مى شوند; و مى دانند هیچ گریزگاهى ندارند.

و آنچه را از پیش (به عنوان شریکان خدا) می پرستیدند از نظرشان گم و ناپدید می شود و یقین می کنند که آنان را هیچ راه گریزی (از عذاب) نیست.

و آنچه از پيش مى‌ خواندند از (نظر) آنان ناپديد مى ‌شود و مى‌ دانند كه آنان را روى گريز نيست.

انسان هرگز از درخواست نیکى (و نعمت) خسته نمى شود; و اگر شرّ و بدى به او رسد، بسیار مأیوس و نومید مى گردد.

انسان از درخواست خوشی و رفاه خسته نمی شود، واگر آسیبی به او رسد به شدت مأیوس (و) ناامید می شود؛

انسان از دعاى خير خسته نمى ‌شود و چون آسيبى به او رسد مايوس (و) نوميد مى‌ گردد.

و هرگاه بعد از ناراحتى که به او رسیده رحمتى از سوى خود به او بچشانیم مى گوید «این بخاطر شایستگى و استحقاق من بوده، و گمان نمى کنم قیامت برپا شود; و (بفرض که قیامتى باشد،) هرگاه به سوى پروردگارم بازگردانده شوم، براى من نزد او بهترین پاداش است. ما کافران را از اعمالى که انجام داده اند (به زودى) آگاه خواهیم کرد و از عذاب شدید به آنها مى چشانیم.

و اگر او را از سوی خود پس از آسیبی که به او رسیده خوشی و رفاه بچشانیم قاطعانه می گوید این (خوشی و رفاه) ویژه من است (و به خاطر لیاقتم به من رسیده است) و گمان نمی کنم که قیامت برپا شود، و (به فرض برپا شدن) اگر به سوی پروردگارم باز گردانده شوم، برای من نزد او پاداشی نیکوتر خواهد بود! ما یقیناً کسانی را که کافر شدند به اعمالی که انجام داده اند، آگاه خواهیم کرد، و قطعاً از عذابی سخت به آنان می چشانیم.

و اگر از جانب خود رحمتى پس از زيانى كه به او رسيده است بچشانيم قطعا خواهد گفت من سزاوار آنم و گمان ندارم كه رستاخيز برپا شود و اگر هم به سوى پروردگارم بازگردانيده شوم قطعا نزد او برايم خوبى خواهد بود پس بدون شك كسانى را كه كفران كرده‌ اند به آنچه انجام داده‌ اند آگاه خواهيم كرد و مسلما از عذابى سخت به آنان خواهيم چشانيد.

و هرگاه به انسان (غافل و بى خبر) نعمت دهیم، روى مى گرداند و با حال تکبّر (از حق) دور مى شود; ولى هرگاه بدى (و مختصر ناراحتى) به او رسد، تقاضاى فراوان و مستمر (براى برطرف شدن آن) دارد.

و هنگامی که به انسان نعمت عطا می کنیم (از طاعت و عبادت) روی بر می گرداند و (با کبر و نخوت) از ما دور می شود، و چون آسیبی به او رسد (برای برطرف شدنش) به دعای فراوان و طولانی روی می آورد؛

و چون انسان را نعمت بخشيم روى برتابد و خود را كنار كشد و چون آسيبى بدو رسد دست به دعاى فراوان بردارد.

بگو «به من خبر دهید اگر این قرآن از سوى خداوند باشد و شما به آن کافر شوید، چه کسى گمراه‌تر خواهد بود از کسى که در مخالفت شدیدى (با آن) قرار دارد؟!

بگو به من خبر دهید اگر (قرآن) از سوی خدا باشد و سپس شما به آن کافر شوید، چه کسی گمراه تر از آن خواهد بود که در مخالفتی دور (از منطق و صواب) قرار دارد؟

بگو به من خبر دهيد اگر (قرآن) از نزد خدا (آمده) باشد و آن را انكار كرده باشيد چه كسى گمراه‌ تر از آن كس خواهد بود كه به مخالفتى دور و دراز (دچار) آمده باشد.

بزودى نشانه هاى خود را در اطراف عالم و در درون جانشان به آنها نشان مى دهیم تا براى آنان آشکار گردد که او حق است; آیا کافى نیست که پروردگارت بر همه چیز شاهد و گواه است؟!

به زودی نشانه های خود را در کرانه ها و اطراف جهان و در نفوس خودشان به آنان نشان خواهیم داد تا برای آنان روشن شود که بی تردید او حق است. آیا کافی نیست که پروردگارت (با ظاهر کردن حقایق و دلایل) بر همه چیز گواه است (که تنها او آفریننده و بی نیاز است و غیر او مخلوق و از هر جهت نیازمند به اوست.)

به زودى نشانه‌ هاى خود را در افقها(ى گوناگون) و در دلهايشان بديشان خواهيم نمود تا برايشان روشن گردد كه او خود حق است آيا كافى نيست كه پروردگارت خود شاهد هر چيزى است.

آگاه باشید که آنها از لقاى پروردگارشان در شک و تردیدند; و آگاه باشید که او بر همه چیز احاطه دارد.»

آگاه باش! که آنان نسبت به دیدار (قیامت و محاسبه اعمال به وسیله) پروردگارشان در تردیدند. (و) آگاه باش! که یقیناً او به همه چیز (با قدرت و دانش بی نهایتش) احاطه دارد.

آرى آنان در لقاى پروردگارشان ترديد دارند آگاه باش كه مسلما او به هر چيزى احاطه دارد.