صفحه ۴۸۱ قرآن کریم سوره فصلت

و از آیات او این است که زمین را خشک (و بى جان) مى بینى، امّا هنگامى که آب (باران) بر آن مى فرستیم به جنبش در مى آید و رشد مى کند; همان کس که آن را زنده کرد، مردگان را نیز زنده مى کند; به یقین او بر هر چیز تواناست.

و از (دیگر) نشانه های او این است که تو زمین را خشک و بی گیاه می بینی، پس هنگامی که باران بر آن نازل می کنیم، به شدت به جنبش درآید و برآید. بی تردید کسی که زمین مرده را زنده کرد، یقیناً مردگان را زنده می کند؛ زیرا او بر هر کاری تواناست.

و از (ديگر) نشانه‌ هاى او اين است كه تو زمين را فسرده مى ‌بينى و چون باران بر آن فروريزيم به جنبش درآيد و بردمد آرى همان كسى كه آن را زندگى بخشيد قطعا زنده‌ كننده مردگان است در حقيقت او بر هر چيزى تواناست.

کسانى که آیات ما را تحریف مى کنند بر ما پوشیده نخواهند بود. آیا کسى که در آتش افکنده مى شود بهتر است یا کسى که در روز قیامت با امنیت به عرصه محشر مى آید؟! هر کارى مى خواهید بکنید، او به آنچه انجام مى دهید بیناست.

مسلماً کسانی که معانی و مفاهیم آیات ما را از جایگاه واقعی اش تغییر می دهند (و به تفسیر و تأویلی نادرست متوسل می شوند) بر ما پوشیده نیستند. آیا کسی را که در آتش می افکنند، بهتر است یا کسی که روز قیامت در حال ایمنی می آید؟ هر چه می خواهید انجام دهید، بی تردید او به آنچه انجام می دهید، بیناست.

كسانى كه در (فهم و ارائه) آيات ما كژ مى ‌روند بر ما پوشيده نيستند آيا كسى كه در آتش افكنده مى ‌شود بهتر است‌ يا كسى كه روز قيامت آسوده ‌خاطر مى ‌آيد هر چه مى‌ خواهيد بكنيد كه او به آنچه انجام مى‌ دهيد بيناست.

کسانى که به این ذکر (قرآن) هنگامى که به سراغشان آمد کافر شدند (نیز بر ما مخفى نخواهند ماند)! و این کتابى است قطعاً شکست ناپذیر،

کسانی که به این قرآن هنگامی که به سویشان آمد کافر شدند (به عذابی سخت دچار می شوند) بی تردید قرآن کتابی است شکست ناپذیر،

كسانى كه به اين قرآن چون بديشان رسيد كفر ورزيدند (به كيفر خود مى ‌رسند) و به راستى كه آن كتابى ارجمند است.

که هیچ گونه باطلى، نه از پیش رو و نه از پشت سر، به سراغ آن نمى آید; چرا که از سوى خداوند حکیم و شایسته ستایش نازل شده است.

که هیچ باطلی از پیش رو و پشت سرش به سویش نمی آید، نازل شده از سوی حکیم و ستوده است.

از پيش روى آن و از پشت‌ سرش باطل به سويش نمى ‌آيد وحى (نامه)اى است از حكيمى ستوده (صفات).

آنچه به ناروا درباره تو مى گویند همان است که درباره پیامبران قبل از تو نیز گفته شده; پروردگار تو (هم) داراى آمرزش و (هم) داراى کیفر دردناکى است!

جز آنچه به پیامبران پیش از تو گفته شده است، به تو گفته نمی شود؛ مسلماً پروردگارت صاحب آمرزش ودارای عذابی دردناک است؛

به تو جز آنچه به پيامبران پيش از تو گفته شده است گفته نمى ‌شود به راستى كه پروردگار تو داراى آمرزش و دارنده كيفرى پر درد است.

اگر آن را قرآنى عجمى قرار مى دادیم به یقین مى گفتند «چرا آیاتش به روشنى بیان نشده؟! قرآن عجمى از پیغمبرى عربى؟!» بگو «این (کتاب) براى کسانى که ایمان آورده اند هدایت و شفاست; ولى کسانى که ایمان نمى آورند، در گوشهایشان سنگینى است و از مشاهده آن نابینا هستند; آنها (همچون کسانى هستند که گویى) از راه دور صدا زده مى شوند.»

و اگر آن را قرآنی غیر عربی قرار داده بودیم قطعاً می گفتند چرا آیاتش در نهایت روشنی بیان نشده است، آیا (قرآنی) غیر عربی (و نامفهوم) برای (مردمی) عرب زبان (و فصیح؟!) بگو این کتاب برای کسانی که ایمان آورده اند، سراسر هدایت و درمان است، و کسانی که ایمان نمی آورند در گوششان سنگینی است، و آن (با همه روشنی و آشکاری اش) بر آنان پوشیده و نامفهوم است؛ اینانند که (گویی) از جایی دور ندایشان می دهند.

و اگر (اين كتاب را) قرآنى غير عربى گردانيده بوديم قطعا مى گفتند چرا آيه ‌هاى آن روشن بيان نشده كتابى غير عربى و (مخاطب آن) عرب زبان بگو اين (كتاب) براى كسانى كه ايمان آورده‌ اند رهنمود و درمانى است و كسانى كه ايمان نمى ‌آورند در گوشهايشان سنگينى است و قرآن برايشان نامفهوم است و (گويى) آنان را از جايى دور ندا مى‌ دهند.

ما به موسى کتاب آسمانى دادیم; سپس در آن اختلاف شد; و اگر فرمانى از ناحیه پروردگارت در این باره صادر نشده بود، که باید به آنان مهلت داد تا اتمام حجت شود) در میان آنها داورى مى شد (و به کیفر مى رسیدند); ولى آنها هنوز درباره آن شکى توأم با بدگمانى دارند.

به یقین ما به موسی کتاب عطا کردیم پس در آن اختلاف شد (که از پیشگاه حق آمده یا ساختگی است)، و اگر از سوی پروردگارت فرمانی (بر مهلت یافتنشان) پیشی نگرفته بود، بی تردید میانشان (به نابودی و هلاکت) حکم شده بود؛ و اینان هم (چون قوم موسی) نسبت به قرآن در تردیدی سخت هستند.

و به راستى موسى را كتاب (تورات) داديم پس در آن اختلاف واقع شد و اگر از جانب پروردگارت فرمان (مهلت) سبقت نگرفته بود قطعا ميانشان داورى شده بود و در حقيقت آنان در باره آن به شكى سخت دچارند.

کسى که عمل صالحى انجام دهد، سودش براى خود اوست; و هر کس بدى کند، به خویشتن بدى کرده است; و پروردگارت هرگز به بندگان ستم نمى کند.

کسی که کار شایسته انجام دهد، به سود خود اوست، و کسی که مرتکب زشتی شود به زیان خود اوست، و پروردگارت ستمکار به بندگان نیست.

هر كه كار شايسته كند به سود خود اوست و هر كه بدى كند به زيان خود اوست و پروردگار تو به بندگان (خود) ستمكار نيست.