گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(وَ وَهَبْنَا لَهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنَّا وَ ذِکْرَیٰ لِأُولِی الْأَلْبَابِ )
۴۳ناصر مکارم شیرازی:
و خانواده اش را به او بخشیدیم، و همانند آنها را بر آنان افزودیم، تا رحمتى از سوى ما باشد و تذکّرى براى خردمندان.
حسین انصاریان:
و خانواده اش را (که در حادثه ها از دستش رفته بودند) و مانندشان را همراه با آنان به او بخشیدیم تا رحمتی از سوی ما و تذکری برای خردمندان باشد.
محمدمهدی فولادوند:
و (مجددا) كسانش را و نظاير آنها را همراه آنها به او بخشيديم تا رحمتى از جانب ما و عبرتى براى خردمندان باشد.
(وَ خُذْ بِیَدِکَ ضِغْثًا فَاضْرِب بِّهِ وَ لَا تَحْنَثْ ۗ إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِرًا ۚ نِّعْمَ الْعَبْدُ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ )
۴۴ناصر مکارم شیرازی:
(و به او گفتیم) بسته اى از ساقه (هاى گندم مانند آن) را برگیر و با آن (به همسرت) بزن و سوگند خود را مشکن. ما او را شکیبا یافتیم; چه بنده خوبى که بسیار توبه کننده بود!
حسین انصاریان:
و (به او گفتیم چون سوگند خورده ای که همسرت را برای اینکه تو را در امور معنوی ناراحت کرده بود، صد تازیانه بزنی) با دستت بسته ای ترکه خشک برگیر و همسرت را با آن بزن، و سوگندت را مشکن. بی تردید ما او را شکیبا یافتیم. چه نیکو بنده ای! یقیناً بسیار رجوع کننده به سوی ما بود.
محمدمهدی فولادوند:
(و به او گفتيم) يک بسته تركه به دستت برگير و با آن بزن و سوگند مشكن ما او را شكيبا يافتيم چه نيكو بنده اى به راستى او توبه كار بود.
(وَ اذْکُرْ عِبَادَنَا إِبْرَاهِیمَ وَ إِسْحَاقَ وَ یَعْقُوبَ أُولِی الْأَیْدِی وَ الْأَبْصَارِ )
۴۵ناصر مکارم شیرازی:
و به خاطر بیاور بندگان ما ابراهیم و اسحاق و یعقوب را، صاحبان قدرت و بصیرت.
حسین انصاریان:
و بندگان ما ابراهیم و اسحاق و یعقوب را یاد کن که دارای قدرت و بصیرت بودند.
محمدمهدی فولادوند:
و بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را كه نيرومند و ديده ور بودند به يادآور.
(إِنَّا أَخْلَصْنَاهُم بِخَالِصَةٍ ذِکْرَی الدَّارِ )
۴۶ناصر مکارم شیرازی:
ما آنها را با خلوص ویژه اى خالص گردانیم، که همان یادآورى سراى آخرت بود.
حسین انصاریان:
ما آنان را با (صفت بسیار پرارزش) یاد کردن سرای آخرت با اخلاصی ویژه خالص ساختیم.
محمدمهدی فولادوند:
ما آنان را با موهبت ويژه اى كه يادآورى آن سراى بود خالص گردانيديم.
(وَ إِنَّهُمْ عِندَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَیْنَ الْأَخْیَارِ )
۴۷ناصر مکارم شیرازی:
و آنها نزد ما از برگزیدگان و نیکان بودند.
حسین انصاریان:
به یقین آنان در پیشگاه ما از برگزیدگان و نیکان اند.
محمدمهدی فولادوند:
و آنان در پيشگاه ما جدا از برگزيدگان نيكانند.
(وَ اذْکُرْ إِسْمَاعِیلَ وَ الْیَسَعَ وَ ذَا الْكِفْلِ ۖ وَ کُلٌّ مِّنَ الْأَخْیَارِ )
۴۸ناصر مکارم شیرازی:
و به خاطر بیاور «اسماعیل» و «الیسع» و «ذوالکفل» راکه همه از نیکان بودند.
حسین انصاریان:
و اسماعیل و الیسع و ذوالکفل را یاد کن و همه از نیکان اند.
محمدمهدی فولادوند:
و اسماعيل و يسع و ذوالكفل را به ياد آور (كه) همه از نيكانند.
(هَٰذَا ذِکْرٌ ۚ وَ إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ لَحُسْنَ مَآبٍ )
۴۹ناصر مکارم شیرازی:
این یک یادآورى است. و به یقین براى پرهیزگاران فرجام نیکویى است
حسین انصاریان:
این (سرگذشت های سازنده) یادآوری و پند است؛ و بی تردید برای پرهیزکاران بازگشت گاه نیکویی خواهد بود.
محمدمهدی فولادوند:
اين يادكردى است و قطعا براى پرهيزگاران فرجامى نيك است.
(جَنَّاتِ عَدْنٍ مُّفَتَّحَةً لَهُم الْأَبْوَابُ )
۵۰ناصر مکارم شیرازی:
(همان) باغهاى جاویدان بهشتى که درهایش به روى آنان گشوده است،
حسین انصاریان:
(آن بازگشت گاه) بهشت های جاویدانی است که درهایش را به روی آنان گشوده اند،
محمدمهدی فولادوند:
باغهاى هميشگى در حالى كه درهاى (آنها) برايشان گشوده است.
(مُتَّکِئِینَ فِیهَا یَدْعُونَ فِیهَا بِفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ وَ شَرَابٍ )
۵۱ناصر مکارم شیرازی:
در حالى که در آن (بر تختها) تکیه کرده اند و میوه هاى بسیار و نوشیدنیهاى فراوان در اختیار آنان است.
حسین انصاریان:
در حالی که در آنجا بر تخت ها تکیه می زنند و میوه های فراوان و نوشیدنی مورد دلخواهشان را در آنجا می طلبند،
محمدمهدی فولادوند:
در آنجا تكيه مى زنند (و) ميوه هاى فراوان و نوشيدنى در آنجا طلب مى كنند.
۞ (وَ عِندَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ )
۵۲ناصر مکارم شیرازی:
و نزد آنان همسرانى است که تنها چشم به شوهرانشان دوخته اند، و همسن و سالند.
حسین انصاریان:
و نزد آنان زنانی است که فقط به شوهرانشان عشق می ورزند، و با شوهرانشان هم سن و سال اند.
محمدمهدی فولادوند:
و نزدشان (دلبران) فروهشته نگاه همسال است.
(هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِیَوْمِ الْحِسَابِ )
۵۳ناصر مکارم شیرازی:
این همان (پاداشى) است که براى روز حساب به شما وعده داده مى شود (و عدّه اى تخلّف ناپذیر).
حسین انصاریان:
(به آنان گویند) این است آنچه شما را برای روز حساب وعده می دادند.
محمدمهدی فولادوند:
اين است آنچه براى روز حساب به شما وعده داده مى شد.
(إِنَّ هَٰذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِن نَّفَادٍ )
۵۴ناصر مکارم شیرازی:
این روزىِ ماست که آن را پایانى نیست!
حسین انصاریان:
این بی تردید عطای ماست که برای آن پایانی نیست.
محمدمهدی فولادوند:
(مى گويند) در حقيقت اين روزى ماست و آن را پايانى نيست.
(هَٰذَا ۚ وَ إِنَّ لِلطَّاغِینَ لَشَرَّ مَآبٍ )
۵۵ناصر مکارم شیرازی:
این (پاداش پرهیزگاران است)، و براى طغیانگران بدترین سرانجام است;
حسین انصاریان:
این (همه برای پرهیزکاران است)، و مسلماً برای سرکشان، بدترین بازگشتگاه خواهد بود.
محمدمهدی فولادوند:
اين است (حال بهشتيان) و (اما) براى طغيانگران واقعا بد فرجامى است.
(جَهَنَّمَ یَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمِهَادُ )
۵۶ناصر مکارم شیرازی:
(همان) دوزخ، که در آن وارد مى شوند; و چه بد جایگاهى است!
حسین انصاریان:
دوزخ که در آن وارد می شوند و چه بد آرامگاهی است!
محمدمهدی فولادوند:
به جهنم درمى آيند و چه بد آرامگاهى است.
(هَٰذَا فَلْیَذُوقُوهُ حَمِیمٌ وَ غَسَّاقٌ )
۵۷ناصر مکارم شیرازی:
این مایع سوزان و مایع بدبوئى است که باید از آن بچشند!
حسین انصاریان:
این آب جوشان و مایع چرکین متعفّن است که باید آن را بچشند،
محمدمهدی فولادوند:
اين جوشاب و چركاب است بايد آن را بچشند،
(وَ آخَرُ مِن شَکْلِهِ أَزْوَاجٌ )
۵۸ناصر مکارم شیرازی:
و کیفرهاى دیگرى همانند آن دارند.
حسین انصاریان:
و (جز اینها) عذاب های دیگری مانند آن دارند.
محمدمهدی فولادوند:
و از همين گونه انواع ديگر (عذابها).
(هَٰذَا فَوْجٌ مُّقْتَحِمٌ مَّعَکُمْ ۖ لَا مَرْحَبًا بِهِمْ ۚ إِنَّهُمْ صَالُو النَّارِ)
۵۹ناصر مکارم شیرازی:
(سرکردگان گمراه به یکدیگر مى گویند) این گروهى (از پیروان شما) است که همراه شما وارد دوزخ مى شوند; خوشامد بر آنها مباد; همگى در آتش خواهند سوخت!
حسین انصاریان:
(چون پیشوایان کفر به دوزخ درآیند، و پیروانشان را نیز راهی دوزخ کنند ندا رسد) این گروهی (از پیروان شما) هستند که با فشار و زور با شما وارد دوزخ می شوند. (پیشوایان کفر در پاسخ ندا دهنده گویند) خوش آمد و گشایشی بر آنان (که پیروان ما بودند) مباد، بی تردید آنان به آتش خواهند سوخت.
محمدمهدی فولادوند:
اينها گروهى اند كه با شما به اجبار (در آتش) درمى آيند بدا به حال آنها زيرا آنان داخل آتش مى شوند.
(قَالُوا بَلْ أَنتُمْ لَا مَرْحَبًا بِکُمْ ۖ أَنتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنَا ۖ فَبِئْسَ الْقَرَارُ )
۶۰ناصر مکارم شیرازی:
آنها (به رؤساى خود) مى گویند «بلکه خوشامد بر شما مباد که این (عذاب) را شما براى ما فراهم ساختید و چه بد قرار گاهى است!»
حسین انصاریان:
(پیروان به پیشوایان) گویند بلکه بر شما خوش آمد و گشایشی مباد، شما این عذاب را از پیش برای ما فراهم کردید، و چه بد قرارگاهی است.
محمدمهدی فولادوند:
(به رؤساى خود) مى گويند بلكه بر خود شما خوش مباد اين (عذاب) را شما خود براى ما از پيش فراهم آورديد و چه بد قرارگاهى است.
(قَالُوا رَبَّنَا مَن قَدَّمَ لَنَا هَٰذَا فَزِدْهُ عَذَابًا ضِعْفًا فِی النَّارِ )
۶۱ناصر مکارم شیرازی:
(سپس) مى گویند «پروردگارا! هر کس این (عذاب) را براى ما فراهم ساخته، عذابى مضاعف در آتش بر او بیفزا.»
حسین انصاریان:
می گویند پروردگارا! هر کس این عذاب را از پیش برای ما فراهم آورده است، برای او در آتش عذابی دو چندان بیفزا.
محمدمهدی فولادوند:
مى گويند پروردگارا هر كس اين (عذاب) را از پيش براى ما فراهم آورده عذاب او را در آتش دو چندان كن.
