صفحه ۴۵۵ قرآن کریم سوره ص

ما آسمان و زمین و آنچه را میان آنهاست بیهوده نیافریدیم; این گمان کافران است; واى بر کافران ازآتش (دوزخ)!

و ما آسمان و زمین و آنچه را که میان آنهاست، بیهوده نیافریده ایم، این پندار کافران است، پس وای بر آنان که کافرند از آتش دوزخ.

و آسمان و زمين و آنچه را كه ميان اين دو است به باطل نيافريديم اين گمان كسانى است كه كافر شده (و حق‌پوشى كرده)اند پس واى از آتش بر كسانى كه كافر شده‌ اند.

آیا کسانى را که ایمان آورده و کار هاى شایسته انجام داده اند همچون مفسدان در زمین قرار دهیم، یا پرهیزگاران را همچون فاجران؟!

آیا کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند مانند مفسدان در زمین قرار می دهیم یا پرهیزکاران را چون بدکاران؟!

يا (مگر) كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‌ اند چون مفسدان در زمين مى‌ گردانيم يا پرهيزگاران را چون پليدكاران قرار مى‌ دهيم.

این کتابى است پر برکت که بر تو نازل کرده ایم تا در آیات آن تدبّر کنند و خردمندان متذکّر شوند.

این کتاب پربرکتی است که آن را بر تو نازل کرده ایم تا آیاتش را تدبّر کنند و خردمندان متذکّر شوند.

(اين) كتابى مبارک است كه آن را به سوى تو نازل كرده‌ ايم تا در (باره) آيات آن بينديشند و خردمندان پند گيرند.

ما سلیمان را به داود بخشیدیم; چه بنده خوبى! زیرا او بسیار توبه کننده بود.

و سلیمان را به داود بخشیدیم، چه نیکو بنده ای بود به راستی او بسیار رجوع کننده (به خدا) بود.

و سليمان را به داوود بخشيديم چه نيكو بنده‌ اى به راستى او توبه‌ كار (و ستايشگر) بود.

(به خاطر بیاور) هنگامى را که عصرگاهان اسبان چابک تندرو را بر او عرضه داشتند،

(یاد کن) هنگامی را که در پایان روز اسب های چابک و تیزرو بر او عرضه کردند.

هنگامى كه (طرف) غروب اسبهاى اصيل را بر او عرضه كردند.

گفت «من این اسبان را بخاطر پروردگارم دوست دارم (و مى خواهم از آنها در جهاد استفاده کنم.» او به آنها نگاه مى کرد) تا از دیدگانش پنهان شدند.

پس گفت من دوستی اسبان را بر یاد پروردگارم (که نماز مستحب پایان روز است) اختیار کردم (زیرا می خواهم از آنان در جهاد با دشمن استفاده کنم و همواره به آنها نظر می کرد) تا (خورشید) پشت پرده افق پنهان شد.

(سليمان) گفت واقعا من دوستى اسبان را بر ياد پروردگارم ترجيح دادم تا (هنگام نماز گذشت و خورشيد) در پس حجاب ظلمت‌ شد.

(آنها به قدرى جالب بودند که گفت) بار دیگر آنها را نزد من بازگردانید. و دست به ساقها و گردنهاى آنها کشید (و آنها را نوازش داد).

(اسب ها چنان توجه او را جلب کرده بودند که گفت) آنها را به من بازگردانید. پس (برای نوازش آنها) به دست کشیدن به ساق ها و گردن های آنها پرداخت؛

(گفت اسبها) را نزد من باز آوريد پس شروع كرد به دست كشيدن بر ساقها و گردن آنها (و سرانجام وقف كردن آنها در راه خدا).

ما سلیمان را آزمودیم و بر تخت اوجسدى افکندیم; سپس او (به درگاه خداوند) توبه کرد.

و به راستی سلیمان را (درباره فرزندش) آزمودیم، و (آزمون این بود که) بر تختش جسدی (بی جان از فرزندش) افکندیم (فرزندی که سلیمان به زنده بودن او بسیار امید داشت)، آن گاه به درگاه خدا رجوع کرد (و همه امورش را به خدا واگذاشت.)

و قطعا سليمان را آزموديم و بر تخت او جسدى بيفكنديم پس به توبه باز آمد.

گفت «پروردگارا! مرا ببخش و حکومتى به من عطا کن که بعد از من سزاوار هیچ کس نباشد، که تو بسیار بخشنده اى.»

گفت پروردگارا! مرا بیامرز و حکومتی به من ببخش که بعد از من سزاوار هیچ کس نباشد؛ یقیناً تو بسیار بخشنده ای.

گفت پروردگارا مرا ببخش و ملكى به من ارزانى دار كه هيچ كس را پس از من سزاوار نباشد در حقيقت تويى كه خود بسيار بخشنده‌ اى.

پس ما باد را مسخّر او ساختیم تا به فرمانش بنرمى به هر جا او مى خواهد برود.

پس باد را برای او مسخّر و رام کردیم که به فرمان او هر جا که می خواست نرم و آرام روان می شد.

پس باد را در اختيار او قرار داديم كه هر جا تصميم مى‌ گرفت به فرمان او نرم روان مى ‌شد.

و هر بنا و غواصى از شیاطین را مسخّر او کردیم.

و هر بنّا و غواصی از شیاطین را (مسخّر و رام او نمودیم،)

و شيطانها را (از) بنا و غواص

و گروه دیگرى (از شیاطین متمرد) را در غل و زنجیر (تحت سلطه او) قرار دادیم،

و دیگر شیاطین را که با غل و زنجیر به هم بسته بودند (در سلطه او درآوردیم تا نتوانند در حکومت او فتنه و آشوب برپا کنند.)

تا (وحشيان) ديگر را كه جفت جفت با زنجيرها به هم بسته بودند (تحت فرمانش درآورديم).

(و به او گفتیم) این عطاى ماست; به هر کسنّ (مفردات‌قرآن) مى خواهى (و صلاح مى بینى) بى حساب ببخش، و از هر کس مى خواهى امساک کن.

(و به او گفتیم) این عطای بی حساب ماست، (به هر کس خواهی) بی حساب ببخش و (از هر کس خواهی) دریغ کن.

(گفتيم) اين بخشش ماست (آن را) بي‌شمار ببخش يا نگاه دار.

و براى او (سلیمان) نزد ما مقامى والا و سرانجامى نیکوست.

بی تردید او نزد ما تقرب و منزلتی بلند و سرانجامی نیکو دارد.

و قطعا براى او در پيشگاه ما تقرب و فرجام نيكوست.

و به خاطر بیاور بنده ما ایوب را، هنگامى که پروردگارش را خواند (و گفت پروردگارا شیطان مرا به رنج و عذاب افکنده است.

و بنده ما ایوب را یاد کن، هنگامی که پروردگارش را ندا داد که شیطان (به سبب رنج و شکنجه ای که دچارش هستم) مرا سرزنش و شماتت می کند (تا از رحمت تو دلسردم کند.)

و بنده ما ايوب را به ياد آور آنگاه كه پروردگارش را ندا داد كه شيطان مرا به رنج و عذاب مبتلا كرد.

(به او گفتیم) پاى خود را بر زمین بکوب; (تا چشمه اى ظاهر گردد) این آبى خنک براى شستشو و نوشیدن است.

(به او گفتیم) با پایت به زمین بکوب، این آبی است برای شسشتو، آبی سرد و آشامیدنی.

(به او گفتيم) با پاى خود (به زمين) بكوب اينک اين چشمه ‌سارى است‌ سرد و آشاميدنى.