صفحه ۴۵۴ قرآن کریم سوره ص

در برابرآنچه مى گویند شکیبا باش، و به خاطر بیاور بنده ما داود صاحب قدرت را، که او بسیار توبه کننده بود.

بر آنچه می گویند شکیبا باش، و بنده ما داود را که دارای نیرومندی (در دانش و حکومت) بود یاد کن. او بسیار رجوع کننده (به سوی خدا) بود.

بر آنچه مى‌ گويند صبر كن و داوود بنده ما را كه داراى امكانات (متعدد) بود به ياد آور آرى او بسيار بازگشت‌ كننده (به سوى خدا) بود.

ما کوهها را مسخّر او ساختیم که هر شامگاه و صبحگاه با او تسبیح مى گفتند.

همانا ما کوه ها را مسخّر و رام کردیم که با او در شبان گاه و هنگام برآمدن آفتاب تسبیح می گفتند،

ما كوهها را با او مسخر ساختيم (كه) شامگاهان و بامدادان خداوند را نيايش میکردند.

پرندگان را نیز دسته جمعى مسخّر او کردیم (تا همراه او تسبیح خدا گویند); و همگى بازگشت کننده به سوى او بودند.

و پرندگان را (نیز) به طور دسته جمعی (مسخّر و رام کردیم که با او تسبیح می گفتند)، و همه رجوع کننده به سوی خدا بودند،

و پرندگان را از هر سو (بر او) گرد (آورديم) همگى (به نواى دلنوازش) به سوى او بازگشت‌ كننده (و خدا را ستايشگر) بودند.

و حکومت او را استحکام بخشیدیم; (هم) دانش به او دادیم و (هم) داورى عادلانه.

و حکومتش را محکم و استوار ساختیم و به او حکمت و منصب داوری عطا کردیم،

و پادشاهيش را استوار كرديم و او را حكمت و كلام فيصله‌ دهنده عطا كرديم.

آیا خبر شاکیان هنگامى که از محراب (داود) بالا رفتند به تو رسیده است؟!

و آیا خبر مهم آن دادخواهان هنگامی که از دیوار بلند نمازخانه او بالا رفتند به تو رسیده است؟

و آيا خبر دادخواهان چون از نمازخانه (او) بالا رفتند به تو رسيد؟!

در آن هنگام که (بى مقدمه) بر داود وارد شدند و او از دیدن آنها وحشت کرد; گفتند «نترس، دو نفر شاکى هستیم که یکى از ما بر دیگرى ستم کرده;اکنون در میان ما بحق داورى کن و سخن ناروا مگو و ما رابه راه راست هدایت کن.

زمانی که (به طور ناگهانی) بر داود وارد شدند، و او از آنان هراسان شد، گفتند نترس (ما) دو گروه دادخواه و شاکی هستیم که یکی از ما بر دیگری ستم کرده است؛ بنابراین میان ما به حق داوری کن و (در داوریت) ستم روا مدار، و ما را به راه راست راهنمایی کن.

وقتى (به طور ناگهانى) بر داوود درآمدند و او از آنان به هراس افتاد گفتند مترس (ما) دو مدعى (هستيم) كه يكى از ما بر ديگرى تجاوز كرده پس ميان ما به حق داورى كن و از حق دور مشو و ما را به راه راست راهبر باش.

این برادر من است; او نود ونه میش داردو من (تنها) یک میش دارم; امّا او اصرار مى کند که این را (نیز) به من واگذار; و در سخن بر من غلبه کرده است.»

این برادر من است، نود و نه میش دارد و من یک میش دارم، گفته است این یکی را هم به من واگذار و در گفتگو مرا مغلوب ساخت.

اين (شخص) برادر من است او را نود و نه ميش و مرا يک ميش است و مى‌ گويد آن را به من بسپار و در سخنورى بر من غالب آمده است.

(داود) گفت «به یقین او با درخواست میش تو براى افزودن آن به میشهایش، بر تو ستم نموده; و بسیارى از شریکان (و دوستان) به یکدیگر ستم مى کنند، مگر کسانى که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند; امّا عدّه آنان کم است.» داود دانست که ما او را (با این ماجرا) آزموده ایم، از این رو از پروردگارش طلب آمرزش نمود و به سجده افتاد و توبه کرد.

گفت یقیناً او با درخواست افزودن میش تو به میش های خود بر تو ستم روا داشته است، و قطعاً بسیاری از معاشران و شریکان به یکدیگر ستم می کنند، به جز کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند و اینان اندک اند. و داود دانست که ما او را (در این حادثه) آزموده ایم، در نتیجه از پروردگارش درخواست آمرزش کرد و بی درنگ به حالت خضوع به رو در افتاد و به خدا بازگشت.

(داوود) گفت قطعا او در مطالبه ميش تو (اضافه) بر ميش‌هاى خودش بر تو ستم كرده و در حقيقت بسيارى از شريكان به همديگر ستم روا مى دارند به استثناى كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌ اند و اينها بس اندكند و داوود دانست كه ما او را آزمايش كرده‌ ايم پس از پروردگارش آمرزش خواست و به رو درافتاد و توبه كرد.

ما این عمل را بر او بخشیدیم; و او نزد ما داراى مقامى والا و سرانجامى نیکوست.

و ما او را در این (داوری) آمرزیدیم، بی تردید او نزد ما تقرب و منزلتی بلند و سرانجامی نیکو دارد.

و بر او اين (ماجرا) را بخشوديم و در حقيقت براى او پيش ما تقرب و فرجامى خوش خواهد بود.

اى داود! ما تو را خلیفه (و نماینده خود) در زمین قرار دادیم; پس در میان مردم به حق داورى کن، و از هواى نفس پیروى مکن که تو را از راه خدا منحرف سازد; کسانى که از راه خدا گمراه شوند، عذاب شدیدى به خاطر فراموش کردن روز حساب دارند!

(و گفتیم) ای داود! همانا تو را در زمین جانشین (و نماینده خود) قرار دادیم؛ پس میان مردم به حق داوری کن و از هوای نفس پیروی مکن که تو را از راه خدا منحرف می کند. بی تردید کسانی که از راه خدا منحرف می شوند، چون روز حساب را فراموش کرده اند، عذابی سخت دارند.

اى داوود ما تو را در زمين خليفه (و جانشين) گردانيديم پس ميان مردم به حق داورى كن و زنهار از هوس پيروى مكن كه تو را از راه خدا به در كند در حقيقت كسانى كه از راه خدا به در مى ‌روند به (سزاى) آنكه روز حساب را فراموش كرده‌ اند عذابى سخت‌ خواهند داشت.