گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(فَکَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ )
۱۲۷ناصر مکارم شیرازی:
امّا آنها او را تکذیب کردند; ولى به یقین همگى (در دادگاه عدل الهى) احضار مى شوند;
حسین انصاریان:
پس او را انکار کردند، یقیناً آنان از احضار شدگان (در عذاب) خواهند بود،
محمدمهدی فولادوند:
پس او را دروغگو شمردند و قطعا آنها (در آتش) احضار خواهند شد،
(إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ )
۱۲۸ناصر مکارم شیرازی:
مگر بندگان مخلَص خدا.
حسین انصاریان:
جز بندگان خالص شده خدا (که از هر کیفری در امانند،)
محمدمهدی فولادوند:
مگر بندگان پاكدين خدا،
(وَ تَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ )
۱۲۹ناصر مکارم شیرازی:
ما نام نیک او را در میان امّتهاى بعد باقى گذاردیم.
حسین انصاریان:
و در میان آیندگان برای او نام نیک به جا گذاشتیم.
محمدمهدی فولادوند:
و براى او در (ميان) آيندگان (آوازه نيک) به جاى گذاشتيم.
(سَلَامٌ عَلَیٰ إِلْ یَاسِینَ )
۱۳۰ناصر مکارم شیرازی:
سلام بر الیاسین!
حسین انصاریان:
سلام بر آل یاسین!
محمدمهدی فولادوند:
درود بر پيروان الياس!
(إِنَّا کَذَٰلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ )
۱۳۱ناصر مکارم شیرازی:
ما این گونه نیکوکاران را پاداش مى دهیم.
حسین انصاریان:
ما نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم.
محمدمهدی فولادوند:
ما نيكوكاران را اين گونه پاداش مى دهيم.
(إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ )
۱۳۲ناصر مکارم شیرازی:
او از بندگان مؤمن ما بود.
حسین انصاریان:
بی تردید او از بندگان مؤمن ما بود.
محمدمهدی فولادوند:
زيرا او از بندگان با ايمان ما بود.
(وَ إِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِینَ )
۱۳۳ناصر مکارم شیرازی:
و (همچنین) لوط از پیامبران (ما) بود.
حسین انصاریان:
و بی تردید لوط از پیامبران بود.
محمدمهدی فولادوند:
و در حقيقت لوط از زمره فرستادگان بود.
(إِذْ نَجَّیْنَاهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِینَ )
۱۳۴ناصر مکارم شیرازی:
(به خاطر بیاور) زمانى را که او و خاندانش را همگى نجات دادیم،
حسین انصاریان:
(یاد کن) هنگامی را که او و همه اهلش را نجات دادیم،
محمدمهدی فولادوند:
آنگاه كه او و همه كسانش را رهانيديم،
(إِلَّا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ )
۱۳۵ناصر مکارم شیرازی:
مگر پیر زنى که از بازماندگان بود (و به سرنوشت گناهکاران گرفتار شد).
حسین انصاریان:
مگر پیرزنی را که در میان باقی ماندگان (در شهر) بود.
محمدمهدی فولادوند:
جز پيرزنى كه در ميان باقى ماندگان (و خاكسترشدگان) بود.
(ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ )
۱۳۶ناصر مکارم شیرازی:
سپس دیگران را نابود کردیم.
حسین انصاریان:
سپس دیگران را هلاک کردیم،
محمدمهدی فولادوند:
سپس ديگران را هلاک كرديم.
(وَ إِنَّکُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَیْهِم مُّصْبِحِینَ )
۱۳۷ناصر مکارم شیرازی:
و شما پیوسته صبحگاهان از کنار (ویرانه هاى شهرهاى) آنها مى گذرید،
حسین انصاریان:
و شما همواره صبحگاهان (در مسیر سفرهایتان از کنار ویرانه های شهر) آنان گذر می کنید،
محمدمهدی فولادوند:
و در حقيقت شما بر آنان صبحگاهان،
(وَ بِاللَّیْلِ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ )
۱۳۸ناصر مکارم شیرازی:
و (همچنین) شبانگاه; آیا نمى اندیشید؟!
حسین انصاریان:
و نیز شبانگاهان، آیا تعقّل نمی کنید؟
محمدمهدی فولادوند:
و شامگاهان مى گذريد آيا به فكر فرو نمى رويد؟
(وَ إِنَّ یُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ )
۱۳۹ناصر مکارم شیرازی:
و یونس از پیامبران (ما) بود.
حسین انصاریان:
و یونس از پیامبران بود.
محمدمهدی فولادوند:
و در حقيقت يونس از زمره فرستادگان بود.
(إِذْ أَبَقَ إِلَی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ)
۱۴۰ناصر مکارم شیرازی:
(به خاطربیاور) زمانى را که به سوى کشتى پر (از جمعیّت و بار) فرار کرد.
حسین انصاریان:
(یاد کن) هنگامی را که به سوی آن کشتی پر (از جمعیت و بار) گریخت،
محمدمهدی فولادوند:
آنگاه كه به سوى كشتى پر بگريخت،
(فَسَاهَمَ فَکَانَ مِنَ الْمُدْحَضِینَ )
۱۴۱ناصر مکارم شیرازی:
و با آنها قرعه افکند، و (قرعه به نام او افتاد و) مغلوب شد.
حسین انصاریان:
و با سرنشینان کشتی قرعه انداخت (و قرعه به نامش افتاد) و از مغلوب شدگان شد (و او را به دریا انداختند.)
محمدمهدی فولادوند:
پس (سرنشينان) با هم قرعه انداختند و (يونس) از باختگان شد.
(فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَ هُوَ مُلِیمٌ )
۱۴۲ناصر مکارم شیرازی:
(او را به دریا افکندند) و ماهى عظیمى او را بلعید، در حالى که درخور سرزنش بود.
حسین انصاریان:
پس آن ماهی بزرگ او را بلعید، در حالی که سزاوار سرزنش بود.
محمدمهدی فولادوند:
(او را به دريا افكندند) و عنبرماهى او را بلعيد در حالى كه او نكوهشگر خويش بود.
(فَلَوْلَا أَنَّهُ کَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِینَ )
۱۴۳ناصر مکارم شیرازی:
و اگر او از تسبیحکنندگان نبود،
حسین انصاریان:
(و در شکم ماهی به تسبیح خدا مشغول شد که) اگر او از تسبیح کنندگان نبود،
محمدمهدی فولادوند:
و اگر او از زمره تسبيحكنندگان نبود.
(لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَیٰ یَوْمِ یُبْعَثُونَ)
۱۴۴ناصر مکارم شیرازی:
تا روز قیامت در شکم آن (ماهى) مى ماند!
حسین انصاریان:
بی تردید تا روزی که مردم برانگیخته می شوند در شکم ماهی می ماند.
محمدمهدی فولادوند:
قطعا تا روزى كه برانگيخته مى شوند در شكم آن (ماهى) مى ماند.
۞ (فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَ هُوَ سَقِیمٌ )
۱۴۵ناصر مکارم شیرازی:
سرانجام (او را رهایى بخشیدیم و) او را در سرزمینى خالى از گیاه افکندیم در حالى که بیمار بود.
حسین انصاریان:
پس او را در حالی که بیمار بود به زمینی خشک و بی گیاه افکندیم.
محمدمهدی فولادوند:
پس او را در حالى كه ناخوش بود به زمين خشكى افكنديم.
(وَ أَنبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِّن یَقْطِینٍ )
۱۴۶ناصر مکارم شیرازی:
و بوته کدویى بر او رویاندیم (تا در سایه برگهاى پهن و مرطوبش آرامش یابد).
حسین انصاریان:
و بر او گیاهی از نوعی کدو رویاندیم،
محمدمهدی فولادوند:
و بر بالاى (سر) او درختى از (نوع) كدوبن رويانيديم.
(وَ أَرْسَلْنَاهُ إِلَیٰ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ )
۱۴۷ناصر مکارم شیرازی:
و او را به سوى جمعیّت یکصد هزار نفرى ـ یا بیشتر ـ فرستادیم.
حسین انصاریان:
و او را به سوی (قومی) یکصد هزار نفر(ی) یا بیشتر فرستادیم.
محمدمهدی فولادوند:
و او را به سوى يكصدهزار (نفر از ساكنان نينوا) يا بيشتر روانه كرديم.
(فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَیٰ حِینٍ )
۱۴۸ناصر مکارم شیرازی:
آنها ایمان آوردند، از این رو تا مدّت معلومى آنان را (از مواهب زندگى) بهره مند ساختیم.
حسین انصاریان:
پس ایمان آوردند در نتیجه آنان را تا پایان عمرشان (از نعمت ها و مواهب خود) بهره مند کردیم.
محمدمهدی فولادوند:
پس ايمان آوردند و تا چندى برخوردارشان كرديم.
(فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّکَ الْبَنَاتُ وَ لَهُم الْبَنُونَ)
۱۴۹ناصر مکارم شیرازی:
از آنان بپرس آیا پروردگارت دخترانى دارد و پسران از آنِ آنهاست؟!
حسین انصاریان:
(مشرکان سبک مغز می گویند فرشتگان، دختران خدایند) پس از آنان بپرس که آیا دختران برای پروردگار تو هستند و پسران برای ایشان؟!
محمدمهدی فولادوند:
پس از مشركان جويا شو آيا پروردگارت را دختران و آنان را پسران است.
(أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِکَةَ إِنَاثًا وَ هُمْ شَاهِدُونَ )
۱۵۰ناصر مکارم شیرازی:
آیا ما فرشتگان را مؤنث آفریدیم و آنها ناظر بودند؟!
حسین انصاریان:
یا اینکه ما فرشتگان را دختر آفریدیم و آنان شاهد بودند؟!
محمدمهدی فولادوند:
يا فرشتگان را مادينه آفريديم و آنان شاهد بودند؟!
(أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ )
۱۵۱ناصر مکارم شیرازی:
بدانید آنها به سبب این تهمت بزرگشان مى گویند
حسین انصاریان:
آگاه باش! که آنان از بافته های دروغ خود می گویند
محمدمهدی فولادوند:
هشدار كه اينان از دروغ پردازى خود قطعا خواهند گفت
(وَلَدَ اللَّهُ وَ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ )
۱۵۲ناصر مکارم شیرازی:
«خداوند فرزند آورده.» ولى آنها به یقین دروغ مى گویند.
حسین انصاریان:
که خدا فرزند آورده! و بی تردید آنان دروغگویند.
محمدمهدی فولادوند:
خدا فرزند آورده در حالى كه آنها قطعا دروغگويانند.
(أَصْطَفَی الْبَنَاتِ عَلَی الْبَنِینَ )
۱۵۳ناصر مکارم شیرازی:
آیا دختران را بر پسران ترجیح داده است؟! (با اینکه شما آن را براى خود نمى پذیرید)
حسین انصاریان:
آیا دختران را بر پسران ترجیح داده است؟
محمدمهدی فولادوند:
آيا (خدا) دختران را بر پسران برگزيده است؟