گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(فَلَمَّا أَسْلَمَا وَ تَلَّهُ لِلْجَبِینِ )
۱۰۳ناصر مکارم شیرازی:
هنگامى که هر دو تسلیم (فرمان الهى) شدند و ابراهیم پیشانى او را بر خاک نهاد،
حسین انصاریان:
پس هنگامی که آن دو تسلیم (خواسته خدا) شدند و ابراهیم، جبین او را به زمین نهاد (تا ذبحش کند.)
محمدمهدی فولادوند:
پس وقتى هر دو تن دردادند (و همديگر را بدرود گفتند) و (پسر) را به پيشانى بر خاك افكند.
(وَ نَادَیْنَاهُ أَن یَا إِبْرَاهِیمُ )
۱۰۴ناصر مکارم شیرازی:
او را ندا دادیم که «اى ابراهیم!
حسین انصاریان:
و او را ندا دادیم که ای ابراهیم!
محمدمهدی فولادوند:
او را ندا داديم كه اى ابراهيم!
(قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیَا ۚ إِنَّا کَذَٰلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ )
۱۰۵ناصر مکارم شیرازی:
آن رویا را تحقق بخشیدى (و آماده قربانى فرزند شدى).» ما این گونه، نیکوکاران را پاداش مى دهیم.
حسین انصاریان:
خوابت را تحقق دادی (و فرمان پروردگارت را اجرا کردی)، به راستی ما نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم (که نیّت پاک و خالصشان را به جای عمل می پذیریم.)
محمدمهدی فولادوند:
رؤيا(ى خود) را حقيقت بخشيدى ما نيكوكاران را چنين پاداش مى دهيم.
(إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِینُ )
۱۰۶ناصر مکارم شیرازی:
به یقین این همان امتحان آشکار است.
حسین انصاریان:
به یقین این همان آزمایش روشن بود.
محمدمهدی فولادوند:
راستى كه اين همان آزمايش آشكار بود.
(وَ فَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ )
۱۰۷ناصر مکارم شیرازی:
ما قربانى عظیمى را فداى او کردیم،
حسین انصاریان:
و ما اسماعیل را در برابر قربانی بزرگی (از ذبح شدن) رهانیدیم،
محمدمهدی فولادوند:
و او را در ازاى قربانى بزرگى باز رهانيديم.
(وَ تَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ)
۱۰۸ناصر مکارم شیرازی:
و نام نیک او را در امتهاى بعد باقى نهادیم.
حسین انصاریان:
و در میان آیندگان برای او (نام نیک) به جا گذاشتیم.
محمدمهدی فولادوند:
و در (ميان) آيندگان براى او (آوازه نيک) به جاى گذاشتيم.
(سَلَامٌ عَلَیٰ إِبْرَاهِیمَ )
۱۰۹ناصر مکارم شیرازی:
سلام بر ابراهیم!
حسین انصاریان:
سلام بر ابراهیم!
محمدمهدی فولادوند:
درود بر ابراهيم!
(کَذَٰلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ )
۱۱۰ناصر مکارم شیرازی:
این گونه نیکوکاران را پاداش مى دهیم.
حسین انصاریان:
(ما) نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم.
محمدمهدی فولادوند:
نيكوكاران را چنين پاداش مى دهيم.
(إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ )
۱۱۱ناصر مکارم شیرازی:
چرا که او از بندگان با ایمان ما بود.
حسین انصاریان:
بی تردید او از بندگان مؤمن ما بود،
محمدمهدی فولادوند:
در حقيقت او از بندگان با ايمان ما بود،
(وَ بَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِیًّا مِّنَ الصَّالِحِینَ )
۱۱۲ناصر مکارم شیرازی:
ما او را به اسحاق ـ پیامبرى از شایستگان ـ بشارت دادیم.
حسین انصاریان:
و ما او را به اسحاق که پیامبری از شایستگان بود مژده دادیم،
محمدمهدی فولادوند:
و او را به اسحاق كه پيامبرى از (جمله) شايستگان است مژده داديم.
(وَ بَارَکْنَا عَلَیْهِ وَ عَلَیٰ إِسْحَاقَ ۚ وَ مِن ذُرِّیَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِینٌ )
۱۱۳ناصر مکارم شیرازی:
ما به او و اسحاق برکت دادیم; و از دودمان آن دو، افرادى بودند نیکوکار ولى افرادى آشکارا به خود ستم کردند.
حسین انصاریان:
و بر او و بر اسحاق برکت دادیم، و از دودمان آن دو برخی نیکوکارند و برخی آشکارا ستمکار بر خویشند،
محمدمهدی فولادوند:
و به او و به اسحاق بركت داديم و از نسل آن دو برخى نيكوكار و (برخى) آشكارا به خود ستمكار بودند.
(وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلَیٰ مُوسَیٰ وَ هَارُونَ )
۱۱۴ناصر مکارم شیرازی:
ما به موسى و هارون نعمت بخشیدیم.
حسین انصاریان:
و به راستی ما به موسی و هارون نعمت دادیم،
محمدمهدی فولادوند:
و در حقيقت بر موسى و هارون منت نهاديم.
(وَ نَجَّیْنَاهُمَا وَ قَوْمَهُمَا مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ )
۱۱۵ناصر مکارم شیرازی:
و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم.
حسین انصاریان:
و آن دو نفر و قومشان را از اندوه بزرگ نجات بخشیدیم،
محمدمهدی فولادوند:
و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ رهانيديم.
(وَ نَصَرْنَاهُمْ فَکَانُوا هُمُ الْغَالِبِینَ )
۱۱۶ناصر مکارم شیرازی:
و آنها را یارى کردیم تا بر دشمنان خود پیروز شدند.
حسین انصاریان:
و آنان را یاری دادیم در نتیجه پیروز شدند،
محمدمهدی فولادوند:
و آنان را يارى داديم تا ايشان غالب آمدند،
(وَ آتَیْنَاهُمَا الْکِتَابَ الْمُسْتَبِینَ )
۱۱۷ناصر مکارم شیرازی:
ما به آن دو، کتاب روشنى بخشى دادیم،
حسین انصاریان:
و هر دو را کتاب بسیار روشنگر عطا کردیم،
محمدمهدی فولادوند:
و آن دو را كتاب روشن داديم،
(وَ هَدَیْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ )
۱۱۸ناصر مکارم شیرازی:
و آن دو را به راه راست هدایت نمودیم.
حسین انصاریان:
و به راه راست هدایتشان نمودیم،
محمدمهدی فولادوند:
و هر دو را به راه راست هدايت كرديم،
(وَ تَرَکْنَا عَلَیْهِمَا فِی الْآخِرِینَ )
۱۱۹ناصر مکارم شیرازی:
و نام نیکشان را در اقوام بعد باقى گذاردیم.
حسین انصاریان:
و در میان آیندگان برای هر دو نفر نام نیک به جا گذاشتیم.
محمدمهدی فولادوند:
و براى آن دو در (ميان) آيندگان (نام نيک) به جاى گذاشتيم.
(سَلَامٌ عَلَیٰ مُوسَیٰ وَ هَارُونَ )
۱۲۰ناصر مکارم شیرازی:
سلام بر موسى و هارون!
حسین انصاریان:
سلام بر موسی و هارون!
محمدمهدی فولادوند:
درود بر موسى و هارون!
(إِنَّا کَذَٰلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ )
۱۲۱ناصر مکارم شیرازی:
ما این گونه نیکوکاران را پاداش مى دهیم.
حسین انصاریان:
ما نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم.
محمدمهدی فولادوند:
ما نيكوكاران را چنين پاداش مى دهيم.
(إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ)
۱۲۲ناصر مکارم شیرازی:
آن دو از بندگان مؤمن ما بودند.
حسین انصاریان:
بی تردید هر دو از بندگان مؤمن ما بودند،
محمدمهدی فولادوند:
زيرا آن دو از بندگان با ايمان ما بودند،
(وَ إِنَّ إِلْیَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ )
۱۲۳ناصر مکارم شیرازی:
و (همچنین) الیاس از پیامبران (ما) بود.
حسین انصاریان:
و بی تردید الیاس از پیامبران بود.
محمدمهدی فولادوند:
و به راستى الياس از فرستادگان (ما) بود.
(إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ )
۱۲۴ناصر مکارم شیرازی:
(به خاطر بیاور) هنگامى را که به قومش گفت «آیا تقوا پیشه نمى کنید؟!
حسین انصاریان:
(یاد کن) هنگامی را که به قومش گفت آیا (از شرک و طغیان) نمی پرهیزید؟
محمدمهدی فولادوند:
چون به قوم خود گفت آيا پروا نمى داريد؟
(أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَ تَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ )
۱۲۵ناصر مکارم شیرازی:
آیا بت «بعل» را مى خوانید و بهترین آفریدگار را رها مى سازید؟!
حسین انصاریان:
آیا بت «بعل» را می پرستید و بهترین آفرینندگان را رها می کنید؟!
محمدمهدی فولادوند:
آيا بعل را مى پرستيد و بهترين آفرينندگان را وامى گذاريد؟
(اللَّهَ رَبَّکُمْ وَ رَبَّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ )
۱۲۶ناصر مکارم شیرازی:
خدایى که پروردگار شما و پروردگار نیاکان شماست!»
حسین انصاریان:
خدا را که پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست.
محمدمهدی فولادوند:
(يعنى) خدا را كه پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شماست.
