صفحه ۴۴ قرآن کریم سوره بقره

و (به خاطر بیاور) هنگامى را که ابراهیم گفت «پروردگارا! به من بنمایان چگونه مردگان را زنده مى کنى؟» فرمود «مگر ایمان نیاورده اى؟!» گفت «آرى (ایمان آورده ام)، ولى مى خواهم قلبم آرامش یابد.» فرمود «در این صورت، چهار پرنده (از گونه هاى مختلف) را انتخاب کن; و آنها را (پس از ذبح کردن،) قطعه قطعه کن (و درهم بیامیز); سپس بر هر کوهى،قسمتى از آن را قرار بده; بعد آنها را صدا بزن، بسرعت به سوى تو مى آیند. و بدان که خداوند توانا و حکیم است»

و چون ابراهيم گفت بار پروردگارا، به من بنما كه چگونه مردگان را زنده خواهى كرد؟ خدا فرمود باور ندارى؟ گفت آرى باور دارم، ليكن خواهم (به مشاهده آن) دلم آرام گيرد. خدا فرمود چهار مرغ بگير و گوشت آنها را به هم درآميز نزد خود، آن گاه هر قسمتى را بر سر كوهى بگذار، سپس آن مرغان را بخوان، كه به سوى تو شتابان پرواز كنند؛ و بدان كه خدا (بر همه چيز) توانا و داناست.

و (یاد کنید) هنگامی که ابراهیم گفت پروردگارا! به من نشان ده که مردگان را چگونه زنده می کنی؟ (خدا) فرمود آیا (به قدرتم نسبت به زنده کردن مردگان) ایمان نیاورده ای؟! گفت چرا، ولی (مشاهده این حقیقت را خواستم) تا قلبم آرامش یابد. (خدا) فرمود پس چهار پرنده بگیر و آنها را (برای دقت در آفرینش هر یک) به خود نزدیک کن، و (بعد از کشتن، ریز ریز کردن و مخلوط کردنشان به هم) بر هر کوهی (در این منطقه) بخشی از آنها را قرار ده، سپس آنها را بخوان که شتابان به سویت می آیند؛ و بدان که یقیناً خدا توانای شکست ناپذیر و حکیم است.

و (ياد كن‌) آنگاه كه ابراهيم گفت (پروردگارا، به من نشان ده‌؛ چگونه مردگان را زنده مى‌كنى‌؟) فرمود (مگر ايمان نياورده‌اى‌؟) گفت‌ (چرا، ولى تا دلم آرامش يابد.) فرمود (پس‌، چهار پرنده برگير، و آنها را پيش خود، ريز ريز گردان‌؛ سپس بر هر كوهى پاره‌اى از آنها را قرار ده‌؛ آنگاه آنها را فرا خوان‌، شتابان به سوى تو مى‌آيند، و بدان كه خداوند توانا و حكيم است‌.)

کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مى کنند، همانند بذرى هستند که هفت خوشه برویاند; که در هر خوشه، یکصد دانه باشد; وخداوند آن را براى هر کس بخواهد (و شایسته باشد)، دو یا چند برابر مى کند; و لطف خدا گسترده، و او (به همه چیز) داناست.

مثل آنان كه مالشان را در راه خدا انفاق مى‌كنند به مانند دانه‌اى است كه از آن هفت خوشه برويد و در هر خوشه صد دانه باشد، و خداوند از اين مقدار نيز براى هر كه خواهد بيفزايد، و خدا را رحمت بى‌منتهاست و (به همه چيز) داناست.

مَثَل آنان که اموالشان را در راه خدا انفاق می‌کنند، مانند دانه‌ای است که هفت خوشه برویاند، در هر خوشه صد دانه باشد؛ و خدا برای هر که بخواهد چند برابر می‌کند و خدا بسیار عطا کننده و داناست.

مَثَل (صدقات‌) كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى‌كنند همانند دانه‌اى است كه هفت خوشه بروياند كه در هر خوشه‌ اى صد دانه باشد؛ و خداوند براى هر كس كه بخواهد (آن را) چند برابر مى‌كند، و خداوند گشايشگر داناست‌.

کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مى کنند، سپس به دنبال انفاقى که کرده اند، منّت نمى گذارند و آزارى نمى رسانند، پاداش آنها نزد پروردگارشان (محفوظ) است; نه ترسى دارند، و نه اندوهگین مى شوند.

آنان كه مالشان را در راه خدا انفاق كنند و در پى انفاق منّتى نگذارده و آزارى نكنند، آنها را پاداش نيكو نزد خدا خواهد بود و از هيچ پيشامدى بيمناک نباشند و هرگز اندوهناک نخواهند بود.

کسانی که اموالشان را در راه خدا انفاق می‌کنند، سپس منت و آزاری به دنبال انفاقشان نمی‌آورند، برای آنان نزد پروردگارشان پاداشی شایسته و مناسب است، و نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می‌شوند.

كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى‌كنند، سپس در پى آنچه انفاق كرده‌اند، منّت و آزارى روا نمى‌دارند، پاداش آنان برايشان نزد پروردگارشان (محفوظ) است‌، و بيمى بر آنان نيست و اندوهگين نمى‌شوند.

گفتار پسندیده (در برابر نیازمندان)، و عفو (و گذشت از تندخویى آنها)، از صدقه اى که آزارى به دنبال آن باشد، بهتر است; و خداوند، بى نیاز و داراى حلم است.

(فقير سائل را به) زبان خوش و طلب آمرزش (رد كردن) بهتر است از صدقه‌اى كه پى آن آزار كنند، و خداوند بى‌نياز و بردبار است.

گفتاری پسندیده [در برابر تهیدستان] و عفو[ی کریمانه نسبت به خشم و بد زبانی مستمندان] بهتر از بخششی است که دنبالش آزاری باشد، و خدا بی نیاز و بردبار است.

گفتارى پسنديده (در برابر نيازمندان‌) و گذشت (از اصرار و تندىِ آنان‌) بهتر از صدقه‌اى است كه آزارى به دنبال آن باشد، و خداوند بى ‌نياز بردبار است‌.

اى کسانى که ایمان آورده اید! صدقات خود را با منّت و آزار، باطل نسازید; همانند کسى که مال خود را براى نشان دادن به مردم، انفاق مى کند; و به خدا و روز واپسین، ایمان نمى‌آورد; (عمل) او همچون قطعه سنگى است که بر آن، (قشر نازکى از) خاک باشد; (و بذرهایى در آن افشانده شود;) و رگبارى بر آن ببارد، (و همه خاک‌ها و بذرها را بشوید،) و آن را صاف (و خالى از خاک و بذر) رها کند. آنها از کارى که انجام داده اند، چیزى بدست نمى‌آورند; و خداوند، گروه کافران را هدایت نمى کند.

اى اهل ايمان، صدقات خود را به سبب منّت و آزار تباه نسازيد مانند آن كه مال خود را از روى ريا (براى جلب توجه ديگران) انفاق كند و ايمان به خدا و روز قيامت ندارد؛ مثل اين رياكاران بدان ماند كه دانه را (به جاى آنكه در زمين قابلى افشانند) بر روى سنگ صاف غبار گرفته‌اى ريزند و تند بارانى غبار آن بشويد و آن سنگ را همان طور صاف و بى‌گياه به جاى گذارد، كه نتوانند هيچ حاصلى از آن به دست آورند. و خداوند گروه كافران را راه (سعادت) ننمايد.

ای اهل ایمان! صدقه هایتان را با منت و آزار باطل نکنید، مانند کسی که مالش را به ریا به مردم انفاق می کند و به خدا و روز قیامت ایمان ندارد، که وصفش مانند سنگ سخت و خارایی است که بر آن (پوششی نازک از) خاک قرار دارد و رگباری تند و درشت به آن برسد و آن سنگ را صاف (و بدون خاک) واگذارد (صدقه ریایی مانند آن خاک است و این ریاکاران) به چیزی از آنچه کسب کرده اند، دست نمی‌یابند و خدا مردم کافر را هدایت نمی‌کند.

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، صدقه ‌هاى خود را با منّت و آزار، باطل مكنيد، مانند كسى كه مالش را براى خودنمايى به مردم‌، انفاق مى‌كند و به خدا و روز بازپسين ايمان ندارد. پس مَثَل او همچون مَثَل سنگ خارايى است كه بر روى آن‌، خاكى (نشسته‌) است‌، و رگبارى به آن رسيده و آن (سنگ‌) را سخت و صاف بر جاى نهاده است‌. آنان (رياكاران‌) نيز از آنچه به دست آورده‌اند، بهره‌اى نمى‌برند؛ و خداوند، گروه كافران را هدايت نمى‌كند.