گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(مَا لَکُمْ لَا تَنَاصَرُونَ )
۲۵ناصر مکارم شیرازی:
شما را چه شده که از هم یارى نمى طلبید؟!
حسین انصاریان:
(به آنان گویند) شما را چه شده که یکدیگر را (برای رهایی از عذاب) یاری نمی دهید؟
محمدمهدی فولادوند:
شما را چه شده است كه همديگر را يارى نمى كنيد؟
(بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ )
۲۶ناصر مکارم شیرازی:
ولى آنان در آن روز (در برابر قدرت خدا) تسلیمند.
حسین انصاریان:
(نه اینکه نمی توانند یکدیگر را یاری دهند) بلکه آنان امروز فروتنانه تسلیم (قدرت حق) هستند،
محمدمهدی فولادوند:
(نه) بلكه امروز آنان از در تسليم درآمدگانند.
(وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَیٰ بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ )
۲۷ناصر مکارم شیرازی:
(و در این حال) رو به یکدیگر کرده و از هم سؤال مى کنند;
حسین انصاریان:
به یکدیگر رو کرده از هم می پرسند (این چه وضعی است؟)
محمدمهدی فولادوند:
و بعضى روى به بعضى ديگر مى آورند (و) از يكديگر مى پرسند،
(قَالُوا إِنَّکُمْ کُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیَمِینِ )
۲۸ناصر مکارم شیرازی:
گروهى مى گویند « شما (رهبران گمراهى بودید که به ظاهر) از طریق خیرخواهى و نیکى وارد شدید (امّا جز فریب چیزى در کارتان نبود)!»
حسین انصاریان:
(پس پیروان گمراه به پیشوایان گمراه کننده) می گویند همانا شما از راه خیرخواهی به سوی ما می آمدید، (ولی کارتان جز فریب و نیرنگ نبود!)
محمدمهدی فولادوند:
(و) مى گويند شما (ظاهرا) از در راستى با ما درمى آمديد (و خود را حق به جانب مى نموديد)
(قَالُوا بَل لَّمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ )
۲۹ناصر مکارم شیرازی:
(آنها در جواب) مى گویند «بلکه شما خودتان اهل ایمان نبودید.
حسین انصاریان:
می گویند (ما را تقصیری نیست) بلکه خود شما اهل ایمان نبودید،
محمدمهدی فولادوند:
(متهمان) مى گويند (نه) بلكه با ايمان نبوديد،
(وَ مَا کَانَ لَنَا عَلَیْکُم مِّن سُلْطَانٍ ۖ بَلْ کُنتُمْ قَوْمًا طَاغِینَ )
۳۰ناصر مکارم شیرازی:
ما هیچ گونه سلطه اى بر شما نداشتیم، بلکه شما خود گروهى طغیانگر بودید.
حسین انصاریان:
و ما را بر شما هیچ تسلطی نبود، بلکه شما مردمی طغیان گر و سرکش بودید.
محمدمهدی فولادوند:
و ما را بر شما هيچ تسلطى نبود بلكه خودتان سركش بوديد.
(فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا ۖ إِنَّا لَذَائِقُونَ )
۳۱ناصر مکارم شیرازی:
اکنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلّم شده، و همگى (از عذاب او) مى چشیم.
حسین انصاریان:
اکنون فرمان عذاب پروردگارمان بر ما محقق و ثابت شد که همه ما چشندگان عذاب خواهیم بود.
محمدمهدی فولادوند:
پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد ما واقعا بايد (عذاب را) بچشيم.
(فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ )
۳۲ناصر مکارم شیرازی:
ما شما را گمراه کردیم، زیرا خود گمراه بودیم.»
حسین انصاریان:
(سبک مغزی و تعصّب شما زمینه گمراهی شما شد) پس ما شما را گمراه کردیم؛ زیرا خودمان گمراه بودیم،
محمدمهدی فولادوند:
و شما را گمراه كرديم زيرا خودمان گمراه بوديم.
(فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ )
۳۳ناصر مکارم شیرازی:
(آرى) همه آنها (پیشوایان و پیروان گمراه) در آن روز در عذاب الهى شرکت دارند!
حسین انصاریان:
پس بی تردید همه آنان در آن روز در عذاب شریک اند،
محمدمهدی فولادوند:
پس در حقيقت آنان در آن روز در عذاب شريک يكديگرند،
(إِنَّا کَذَٰلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ )
۳۴ناصر مکارم شیرازی:
ما این گونه با مجرمان رفتار مى کنیم!
حسین انصاریان:
ما با مجرمان این گونه رفتار می کنیم؛
محمدمهدی فولادوند:
(آرى) ما با مجرمان چنين رفتار مى كنيم،
(إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُم لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ )
۳۵ناصر مکارم شیرازی:
چرا که وقتى به آنها گفته مى شد «معبودى جز خدا وجود ندارد»، تکبّر و سرکشى مى کردند;
حسین انصاریان:
زیرا آنان چنین بودند که هر زمان به آنان می گفتند معبودی جز خدا نیست، تکبّر می کردند،
محمدمهدی فولادوند:
چرا كه آنان بودند كه وقتى به ايشان گفته مى شد خدايى جز خداى يگانه نيست تكبر مى ورزيدند،
(وَ یَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ )
۳۶ناصر مکارم شیرازی:
و پیوسته مى گفتند «آیا مامعبودان خود را بخاطر شاعرى دیوانه رها کنیم؟!»
حسین انصاریان:
و (همواره) می گفتند آیا باید به خاطر شاعری دیوانه معبودان خود را رها کنیم؟!
محمدمهدی فولادوند:
و مى گفتند آيا ما براى شاعرى ديوانه دست از خدايانمان برداريم؟!
(بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَ صَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ )
۳۷ناصر مکارم شیرازی:
(چنین نیست)، بلکه او حق را آورده و پیامبران (پیشین) را تصدیق کرده است.
حسین انصاریان:
(چنین نیست که می پندارید) بلکه او حق را آورده و پیامبران را تصدیق کرده است.
محمدمهدی فولادوند:
ولى نه (او) حقيقت را آورده و فرستادگان را تصديق كرده است.
(إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِیمِ )
۳۸ناصر مکارم شیرازی:
امّا شما (مستکبران کوردل) بطور مسلّم عذاب دردناک را خواهید چشید!
حسین انصاریان:
بی تردید شما (کوردلان) عذاب دردناک را خواهید چشید،
محمدمهدی فولادوند:
در واقع شما عذاب پر درد را خواهيد چشيد!
(وَ مَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ )
۳۹ناصر مکارم شیرازی:
و جز به آنچه انجام مى دادید کیفر داده نمى شوید،
حسین انصاریان:
و جز آنچه که همواره انجام می دادید، پاداش داده نمی شوید،
محمدمهدی فولادوند:
و جز آنچه میکرديد جزا نمى يابيد،
(إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ )
۴۰ناصر مکارم شیرازی:
جز بندگان خالص شده خدا (که از این کیفرها برکنارند).
حسین انصاریان:
جز بندگان خالص شده خدا (که از هر کیفری در امانند،)
محمدمهدی فولادوند:
مگر بندگان پاكدل خدا.
(أُولَٰئِکَ لَهُم رِزْقٌ مَّعْلُومٌ )
۴۱ناصر مکارم شیرازی:
براى آنان روزى معیّن و ویژه اى است،
حسین انصاریان:
برای آنان رزق و روزی معین و ویژه ای است،
محمدمهدی فولادوند:
آنان روزى معين خواهند داشت،
(فَوَاکِهُ ۖ وَ هُم مُّکْرَمُونَ )
۴۲ناصر مکارم شیرازی:
میوه ها (ى گوناگون پرارزش)، و آنها گرامى داشته مى شوند،
حسین انصاریان:
میوه هایی (گوناگون) در حالی که مورد اکرام خواهند بود،
محمدمهدی فولادوند:
(انواع) ميوه ها و آنان مورد احترام خواهند بود،
(فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ)
۴۳ناصر مکارم شیرازی:
در باغهاى پرنعمت بهشتى;
حسین انصاریان:
در بهشت های پر نعمت،
محمدمهدی فولادوند:
در باغهاى پر نعمت،
(عَلَیٰ سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ )
۴۴ناصر مکارم شیرازی:
در حالى که بر تختها رو به روى یکدیگرند،
حسین انصاریان:
در حالی که بر تخت هایی روبه روی یکدیگر (تکیه زده اند،)
محمدمهدی فولادوند:
بر سريرها در برابر همديگر (مى نشينند)،
(یُطَافُ عَلَیْهِم بِکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ )
۴۵ناصر مکارم شیرازی:
و گرداگردشان قدحهاى لبریز از شراب طهور را مى گردانند;
حسین انصاریان:
جامی از نوشیدنی زلال و پاک گرداگردشان می گردانند،
محمدمهدی فولادوند:
با جامى از باده ناب پيرامونشان به گردش درمى آيند،
(بَیْضَاءَ لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِینَ )
۴۶ناصر مکارم شیرازی:
درخشنده، و لذتبخش براى نوشندگان;
حسین انصاریان:
(نوشیدنی) سپید (و درخشنده) و لذت بخش برای نوشندگان،
محمدمهدی فولادوند:
(باده اى) سخت سپيد كه نوشندگان را لذتى (خاص) مى دهد،
(لَا فِیهَا غَوْلٌ وَ لَا هُمْ عَنْهَا یُنزَفُونَ )
۴۷ناصر مکارم شیرازی:
شرابى که نه در آن مایه تباهى عقل است و نه از آن مست مى شوند.
حسین انصاریان:
نه در آن مایه فساد (جسم و عقل) است، و نه از آن مست و بیهوش می شوند،
محمدمهدی فولادوند:
نه در آن فساد عقل است و نه ايشان از آن به بدمستى (و فرسودگى) مى افتند،
(وَ عِندَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ )
۴۸ناصر مکارم شیرازی:
و نزد آنها همسرانى زیبا چشم است که جز به شوهران خود عشق نمىورزند.
حسین انصاریان:
و در کنارشان زنانی هستند که فقط به شوهرانشان عشق می ورزند.
محمدمهدی فولادوند:
و نزدشان (دلبرانى) فروهشته نگاه و فراخديده باشند.
(کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَّکْنُونٌ )
۴۹ناصر مکارم شیرازی:
گویى (از لطافت و سفیدى) همچون تخم مرغهایى هستند که (در زیر بال و پر مرغ) پنهان مانده.
حسین انصاریان:
گویا آنان (از سپیدی) تخم شترمرغی هستند که (زیر پر و بال) پوشیده شده اند (و هرگز دست کسی به آنان نرسیده است.)
محمدمهدی فولادوند:
(از شدت سپيدى) گويى تخم شتر مرغ (زير پر)ند.
(فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَیٰ بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ )
۵۰ناصر مکارم شیرازی:
(در حالى که آنها غرق گفتگو هستند) رو به یکدیگر کرده از هم سؤال مى کنند;
حسین انصاریان:
پس برخی از آنان به برخی دیگر رو کرده از (حال) یکدیگر می پرسند.
محمدمهدی فولادوند:
پس برخيشان به برخى روى نموده و از همديگر پرسوجو مى كنند.
(قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ )
۵۱ناصر مکارم شیرازی:
یکى از آنها مى گوید «من (در دنیا) همنشینى داشتم،
حسین انصاریان:
گوینده ای از آنان می گوید همانا من (در دنیا) هم نشینی داشتم.
محمدمهدی فولادوند:
گوينده اى از آنان مى گويد راستى من (در دنيا) همنشينى داشتم.