صفحه ۴۲۳ قرآن کریم سوره احزاب

هیچ مرد و زن با ایمانى حق ندارد هنگامى که خدا و پیامبرش فرمانى صادر کنند، اختیارى (در برابر فرمان خدا) در کار خود داشته باشد;و هر کس خدا و پیامبرش را نافرمانى کند، به گمراهى آشکارى گرفتار شده است!

و هیچ مرد و زن مؤمنی را نرسد هنگامی که خدا و پیامبرش کاری را حکم کنند برای آنان در کار خودشان اختیار باشد؛ و هرکس خدا و پیامبرش را نافرمانی کند یقیناً به صورتی آشکار گمراه شده است.

و هيچ مرد و زن مؤمنى را نرسد كه چون خدا و فرستاده‌ اش به كارى فرمان دهند براى آنان در كارشان اختيارى باشد و هر كس خدا و فرستاده‌ اش را نافرمانى كند قطعا دچار گمراهى آشكارى گرديده است.

(به خاطر بیاور) زمانى را که به آن کس که خداوند به او نعمت داده بود و تونیزبه او نعمت داده بودى (به فرزند خوانده ات «زید») مى گفتى «همسرت را براى خود نگاه دار و از خدا بپرهیز.» و در دل خود چیزى را پنهان مى داشتى که خداوند آن را آشکار مى کند; و از مردم مى ترسیدى در حالى که خداوند سزاوارتر است که از او بترسى. هنگامى که زید نیازش را از آن زن به سر آورد (و از او جدا شد)، ما او را به همسرى تو درآوردیم تا مشکلى براى مؤمنان در ازدواج با همسران پسرخوانده هایشان ـ هنگامى که از آنها بى نیاز شدند (و آنها را طلاق دادند) ـ نباشد; و فرمان خدا انجام شدنى است (و سنّت غلط تحریم این زنان باید شکسته شود).

و (یاد کن) زمانی را که به آن شخص که خدا به او نعمت (اسلام) بخشیده بود، و تو هم (با آزاد کردنش از طوق بردگی) به او احسان کرده بودی، می گفتی همسرت را برای خود نگه دار و از خدا پروا کن. و تو در باطن خود چیزی را (چون فرمان خدا به ازدواج با مطلقه او) پنهان می داشتی که خدا آشکار کننده آن بود (تا برای مردم در ازدواج مطلقه پسر خوانده هایشان ممنوعیت و مشکلی نباشد) و (برای بیان فرمان خدا نسبت به مشروعیت ازدواج مطلقه پسر خوانده) از مردم می ترسیدی و در حالی که خدا سزاوارتر بود که از او بترسی، پس هنگامی که «زید» نیاز خود را از همسرش به پایان برد (و او را طلاق داد) وی را به همسری تو درآوردیم تا برای مؤمنان نسبت به ازدواج با همسران پسر خوانده هایشان زمانی که نیازشان را از آنان به پایان برده باشند سختی و حرجی نباشد؛ و همواره فرمان خدا شدنی است.

و آنگاه كه به كسى كه خدا بر او نعمت ارزانى داشته بود و تو (نيز) به او نعمت داده بودى مى گفتى همسرت را پيش خود نگاه دار و از خدا پروا بدار و آنچه را كه خدا آشكاركننده آن بود در دل خود نهان می‌کردى و از مردم مى‌ ترسيدى با آنكه خدا سزاوارتر بود كه از او بترسى پس چون زيد از آن (زن) كام برگرفت (و او را ترک گفت) وى را به نكاح تو درآورديم تا (در آينده) در مورد ازدواج مؤمنان با زنان پسرخواندگانشان چون آنان را طلاق گفتند گناهى نباشد و فرمان خدا صورت اجرا پذيرد.

هیچ گونه منعى بر پیامبر در آنچه خدا براى او مقرر داشته نیست; این سنّت الهى در مورد کسانى که پیش از این بوده اند نیز جارى بوده; و فرمان خدا روى حساب و تدبیر کاملى است.

بر پیامبر در آنچه خدا برای او مقرّر و لازم کرده منعی نیست، خدا این روش را درباره کسانی (از پیامبران) که پیش از این گذشته اند مقرّر داشته است و همواره فرمان خدا نافذ و اندازه گیری شده است.

بر پيامبر در آنچه خدا براى او فرض گردانيده گناهى نيست (اين) سنت‌ خداست كه از ديرباز در ميان گذشتگان (معمول) بوده و فرمان خدا همواره به اندازه مقرر (و متناسب با توانايى) است.

(پیامبران پیشین) کسانى بودند که رسالتهاى الهى را تبلیغ مى کردند و از او بیم داشتند، واز هیچ کس جز خدا بیم نداشتند; و همین بس که خداوند حسابگر (و پاداش دهنده اعمال آنها) است.

(آری این روش خداست درباره) آنان که همواره پیامهای خدا را به مردم می رسانند و از (عظمت و مقام) او می ترسند و از هیچ کس جز او واهمه ندارند و برای حسابرسی (کار با ارزش اینان) خدا کافی است.

همان كسانى كه پيامهاى خدا را ابلاغ مى كنند و از او مى‌ ترسند و از هيچ كس جز خدا بيم ندارند و خدا براى حسابرسى كفايت مى ‌كند.

محمد پدر هیچ یک از مردان شما نبوده است; ولى رسول خدا و ختم کننده و آخرین پیامبران است; و خداوند به همه چیز دانا است.

محمّد، پدر هیچ یک از مردان شما نیست، ولی فرستاده خدا و خاتم پیامبران است؛ و خدا به هر چیزی داناست.

محمد پدر هيچ يک از مردان شما نيست ولى فرستاده خدا و خاتم پيامبران است و خدا همواره بر هر چيزى داناست.

اى کسانى که ایمان آورده اید! خدا را بسیار یاد کنید،

ای اهل ایمان! خدا را بسیار یاد کنید،

اى كسانى كه ايمان آورده‌ ايد خدا را ياد كنيد يادى بسيار.

و صبح و شام او را تسبیح گویید.

و صبح و شام او را تسبیح گویید.

و صبح و شام او را به پاكى بستاييد.

او کسى است که بر شما درود و رحمت مى فرستد،و فرشتگان او (نیز براى شما تقاضاى رحمت مى کنند) تا شما را از تاریکى هاى (جهل و شرک و گناه) به سوى نور (ایمان و علم و تقوا) خارج سازد; او نسبت به مؤمنان همواره مهربان بوده است.

اوست که با فرشتگان خود بر شما درود می فرستد تا شما را از تاریکی ها به سوی نور بیرون آورد، و او به مؤمنان مهربان است.

اوست كسى كه با فرشتگان خود بر شما درود مى‌ فرستد تا شما را از تاريكيها به سوى روشنايى برآورد و به مؤمنان همواره مهربان است.