صفحه ۳۹۵ قرآن کریم سوره قصص

(قارون) گفت «این ثروت را بوسیله دانشى که نزد من است به دست آورده ام!» آیا او نمى دانست که خداوند از میان اقوام پیشین کسانى را هلاک کردکه نیرومندتر و ثروتمندتر از او بودند؟! (و هنگامى که عذاب الهى فرا رسد،) مجرمان از گناهانشان سؤال نمى شوند.

گفت جز این نیست که این (ثروت و مال انبوه) را بر پایه دانشی که نزد من است به من داده اند. آیا نمی دانست که خدا پیش از او اقوامی را هلاک کرده است که از او نیرومندتر و ثروت اندوزتر بودند؟ و مجرمان (که جرمشان معلوم و مشهود است) از گناهانشان بازپرسی نمی شود.

(قارون) گفت من اينها را در نتيجه دانش خود يافته‌ ام آيا وى ندانست كه خدا نسلهايى را پيش از او نابود كرد كه از او نيرومندتر و مال‌ اندوزتر بودند و(لى اين گونه) مجرمان را (نيازى) به پرسيده شدن از گناهانشان نيست.

(قارون) با تمام زینت خود در برابر قومش ظاهر شد، آنها که خواهان زندگى دنیا بودند گفتند «اى کاش همانند آنچه به قارون داده شده است ما نیز داشتیم! براستى که او بهره عظیمى دارد!»

(قارون) در میان آرایش و زینت خود بر قومش درآمد؛ آنانکه خواهان زندگی دنیا بودند، گفتند ای کاش مانند آنچه به قارون داده اند برای ما هم بود، واقعاً او دارای بهره بزرگی است.

پس (قارون) با كوكبه خود بر قومش نمايان شد كسانى كه خواستار زندگى دنيا بودند گفتند اى كاش مثل آنچه به قارون داده شده به ما (هم) داده مى ‌شد واقعا او بهره بزرگى (از ثروت) دارد.

امّا کسانى که دانش به آنها داده شده بود گفتند «واى بر شما!ثواب الهى براى کسانى که ایمان آورده اند و عمل صالح انجام مى دهند بهتر است، امّا جز صابران به آن نمى رسند.»

و کسانی که معرفت و دانش به آنان عطا شده بود، گفتند وای بر شما پاداش خدا برای کسانی که ایمان آورده و کار شایسته انجام داده اند بهتر است. و (این حقیقت الهیه را) جز شکیبایان در نمی یابند.

و كسانى كه دانش (واقعى) يافته بودند گفتند واى بر شما براى كسى كه گرويده و كار شايسته كرده پاداش خدا بهتر است و جز شكيبايان آن را نيابند.

سپس ما، او وخانه اش را در زمین فرو بردیم، و گروهى نداشت که او را در برابر عذاب الهى یارى کنند، و خودش نیز نمى توانست خویشتن را یارى دهد.

پس او و خانه اش را در زمین فرو بردیم، و هیچ گروهی غیر از خدا برای او نبود که وی را (برای رهایی از عذاب) یاری دهد، و خود نیز نتوانست از خود دفاع کند.

آنگاه (قارون) را با خانه‌ اش در زمين فرو برديم و گروهى نداشت كه در برابر (عذاب) خدا او را يارى كنند و (خود نيز) نتوانست از خود دفاع كند.

و آنها که دیروز آرزو مى کردند به جاى او باشند بامدادان (هنگامى که این صحنه را دیدند) گفتند «واى بر ما! گویى خدا روزى را بر هرکس از بندگانش بخواهد وسعت مى بخشد یا تنگ مى گیرد. اگر خدا بر ما منّت ننهاده بود، ما را نیز در زمین فرو مى برد. اى واى! گویى کافران هرگز رستگار نمى شوند.»

و بامدادان، آنانکه دیروز مقام و جایگاه او را آرزو داشتند (چنان حالی شدند که) می گفتند وه! گویی خدا رزق را برای هر کس از بندگانش بخواهد وسعت می دهد، و (برای هر که بخواهد) تنگ می گیرد، اگر خدا بر ما منت نگذاشته بود، ما را نیز در زمین فرو برده بود، وه، گویی کافران رستگار نمی شوند.

و همان كسانى كه ديروز آرزو داشتند به جاى او باشند صبح مى گفتند واى مثل اينكه خدا روزى را براى هر كس از بندگانش كه بخواهد گشاده يا تنگ مى‌ گرداند و اگر خدا بر ما منت ننهاده بود ما را (هم) به زمين فرو برده بود واى گويى كه كافران رستگار نمى‌ گردند.

(آرى،) این سراى آخرت را (تنها) براى کسانى قرار مى دهیم که اراده برترى جویى و فساد در زمین را ندارند; و عاقبت نیک براى پرهیزگاران است.

آن سرای (پرارزش) آخرت را برای کسانی قرار می دهیم که در زمین هیچ برتری و تسلّط و هیچ فسادی را نمی خواهند؛ و سرانجام (نیک) برای پرهیزکاران است.

آن سراى آخرت را براى كسانى قرار مى‌ دهيم كه در زمين خواستار برترى و فساد نيستند و فرجام (خوش) از آن پرهيزگاران است.

کسى که کار نیکى انجام دهد، براى او پاداشى بهتر از آن است; و کسى که کار بدى انجام دهد، مجازات بدکاران جز (به مقدار) اعمالشان نخواهد بود.

هر کس کار نیکی (به پیشگاه خدا) بیاورد، پاداشی بهتر از آن برای اوست، و هر کس کار بدی بیاورد (پس بداند آنان که کارهای ناشایسته انجام داده اند) جزا داده نمی شوند مگر آنچه را همواره انجام می داده اند.

هر كس نيكى به ميان آورد براى او (پاداشى) بهتر از آن خواهد بود و هر كس بدى به ميان آورد كسانى كه كارهاى بد كرده‌ اند جز سزاى آنچه كرده‌ اند نخواهند يافت.