صفحه ۳۹۴ قرآن کریم سوره قصص

بگو «به من خبر دهید اگر خداوند شب را تا روز قیامت بر شما جاودان سازد، آیا معبودى جز خداوند یگانه مى تواند روشنایى براى شما بیاورد؟! آیا نمى شنوید؟!»

بگو به من خبر دهید، اگر خدا شب را بر شما تا روز قیامت پاینده و جاوید کند، کدام معبودی است جز خدا که برای شما روشنایی بیاورد؟ پس آیا (دعوت او را) نمی شنوید؟

بگو هان چه مى ‌پنداريد اگر خدا تا روز رستاخيز شب را بر شما جاويد بدارد جز خداوند كدامين معبود براى شما روشنى مى ‌آورد آيا نمى ‌شنويد.

بگو «به من خبر دهید اگر خداوند روز را تا قیامت بر شما جاودان کند، آیا معبودى غیر از خدا مى تواند شبى براى شما بیاورد تا در آن آرامش یابید؟ آیا نمى بینید؟!»

بگو به من خبر دهید اگر خدا روز را بر شما تا روز قیامت پاینده و جاوید کند، کدام معبودی است جز خدا که شبی را برای شما بیاورد تا در آن بیارامید؟ پس آیا (آثار قدرت او را) نمی بینید؟

بگو هان چه مى ‌پنداريد اگر خدا تا روز قيامت روز را بر شما جاويد بدارد جز خداوند كدامين معبود براى شما شبى مى ‌آورد كه در آن آرام گيريد آيا نمى ‌بينيد؟

و از رحمت اوست که براى شما شب و روز قرار داد تا هم در آن آرامش داشته باشید و هم از فضل خدا بهره گیرید، شاید شکر (نعمت هاى او را) به جا آورید.

و از رحمت خود شب و روز را برای شما قرار داد، تا در شب بیارامید و (در روز) رزق و روزی بجویید، باشد که سپاس گزاری کنید.

و از رحمتش برايتان شب و روز را قرار داد تا در اين (يک) بياراميد و (در آن يک) از فزون‌بخشى او (روزى خود) بجوييد باشد كه سپاس بداريد.

(به خاطر آورید) روزى را که آنها را ندا مى دهد و مى گوید «کجایند همتایانى که براى من مى پنداشتید؟!»

و (یاد کن) روزی را که خدا آنان را ندا می کند و می گوید کجایند معبودانی که می پنداشتید شریکان من (در ربوبیت) هستند؟

و (ياد كن) روزى را كه ندايشان مى ‌كند و مى‌ فرمايد آن شريكان كه مى ‌پنداشتيد كجايند.

و (در آن روز) از هر امّتى گواهى برمى گزینیم و (به مشرکان) مى گوییم «دلیل خود را بیاورید!» (در آن هنگام) مى دانند که حق از آن خداست، و تمام آنچه را به خدا افترا مى بستند از (نظرِ) آنها گم خواهد شد.

و از هر امتی گواه مطلع و آگاهی (چون پیامبر یا امام معصوم یا شخصی عادل و صالح) بیرون می آوریم، و (در محضر او به امت) می گوییم دلیل خود را (بر درستی آیین شرک) بیاورید. پس برای آنان یقینی شود که بی تردید حق (یعنی توحید) ویژه خداست، و آنچه را به دروغ (به عنوان شریک خدا) می ساختند از دستشان می رود و گم می شود.

و از ميان هر امتى گواهى بيرون مى ‌كشيم و مى‌ گوييم برهان خود را بياوريد پس بدانند كه حق از آن خداست و آنچه برمى‌ بافتند از دستشان مى ‌رود.

قارون از قوم موسى بود، امّا بر آنان ستَم کرد; ما آن قدر از گنجها به او داده بودیم که حمل کلیدهاى آن براى گروهى نیرومند، دشوار بود! (به خاطر آورید) هنگامى را که قومش به او گفتند «این همه از سر غرور شادى مکن، که خداوند شادى کنندگان مغرور را دوست نمى دارد.

همانا قارون از قوم موسی بود که بر آنان تعدی و تجاوز کرد، و از گنجینه های مال و ثروت آن اندازه به او دادیم که حمل کلیدهایش بر گروهی نیرومند گران و دشوار می آمد. (یاد کن) هنگامی که قومش به او گفتند (متکبرانه و مغرورانه) شادی مکن، قطعاً خدا شادمانان (متکبر و مغرور) را دوست ندارد.

قارون از قوم موسى بود و بر آنان ستم كرد و از گنجينه ‌ها آن قدر به او داده بوديم كه كليدهاى آنها بر گروه نيرومندى سنگين مى ‌آمد آنگاه كه قوم وى بدو گفتند شادى مكن كه خدا شادى‌ كنندگان را دوست نمى دارد.

و در آنچه خدا به تو داده، سراى آخرت را بطلب; و بهره ات را از دنیا فراموش مکن; و همان گونه که خدا به تو نیکى کرده نیکى کن; و هرگز در زمین در جستجوى فساد مباش، که خدا مفسدان را دوست ندارد.»

در آنچه خدا به تو عطا کرده است سرای آخرت را بجوی، و سهم خود را از دنیا فراموش مکن، و نیکی کن همان گونه که خدا به تو نیکی کرده است، و در زمین خواهان فساد مباش، بی تردید خدا مفسدان را دوست ندارد.

و با آنچه خدايت داده سراى آخرت را بجوى و سهم خود را از دنيا فراموش مكن و همچنانكه خدا به تو نيكى كرده نيكى كن و در زمين فساد مجوى كه خدا فسادگران را دوست نمى دارد.