صفحه ۳۸۸ قرآن کریم سوره قصص

و هنگامى که به سوى مدین حرکت کرد گفت «امید است پروردگارم مرا به راه راست هدایت کند.»

هنگامی که به سوی مدین روی آورد، گفت امید است پروردگارم مرا به راه راست (که انسان را به نتیجه مطلوب می رساند) راهنمایی کند.

و چون به سوى (شهر) مدين رو نهاد (با خود) گفت اميد است پروردگارم مرا به راه راست هدايت كند.

و هنگامى که به (چاه) آب مدَین رسید، گروهى از مردم را در آن جا دید که چهارپایان خود را آب مى دهند; و در کنار آنان دو زن را دید که از گوسفندان خویش مراقبت مى کنند (و به چاه نزدیک نمى شوند; موسى) به آن دو گفت «منظور شما (از این کار) چیست؟» گفتند «ما آنها را آب نمى دهیم تا چوپانها همگى خارج شوند;و پدر ما پیرمرد کهنسالى است (قادر بر این کارها نیست).»

هنگامی که به آب مدین رسید، گروهی از مردم را بر آن یافت که دام هایشان را آب می دادند، و غیر آنان دو زن را دید که (دام هایشان را از رفتن به سوی آب) باز می دارند؛ گفت چه چیزی شما را بر بازداشتن (گوسفندان) وامی دارد؟ گفتند ما (این دام هایمان را) آب نمی دهیم تا (این) شبانان (دام هایشان را) برگردانند و پدر ما پیری کهنسال است (به این علت از انجام این کار معذور است.)

و چون به آب مدين رسيد گروهى از مردم را بر آن يافت كه (دام‌هاى خود را) آب مى‌ دادند و پشت‌ سرشان دو زن را يافت كه (گوسفندان خود را) دور می‌کردند (موسى) گفت منظورتان [(از اين كار) چيست گفتند (ما به گوسفندان خود) آب نمى‌ دهيم تا شبانان (همگى گوسفندانشان را) برگردانند و پدر ما پيرى سالخورده است.

موسى براى (گوسفندان) آن دو آب کشید; سپس رو به سایه آورد و عرض کرد «پروردگارا! به هر خیر و نیکى که تو بر من فرو فرستى نیازمندم.»

پس (موسی) دام هایشان را (به جهت کمک کردن به آن دو) آب داد، سپس به سوی سایه برگشت و گفت پروردگارا! به آنچه از خیر بر من نازل می کنی، نیازمندم.

پس براى آن دو (گوسفندان را) آب داد آنگاه به سوى سايه برگشت و گفت پروردگارا من به هر خيرى كه سويم بفرستى سخت نيازمندم.

ناگهان یکى از آن دو (زن) به سراغ او آمد در حالى که با نهایت حیا گام برمى داشت، گفت «پدرم از تو دعوت مى کند تا مزد آب دادن (گوسفندان) را که براى ما انجام دادى به تو بپردازد.» هنگامى که موسى نزد او (شعیب) آمد و سرگذشت خود را براى او شرح داد، گفت «نترس،از قوم ستمکار نجات یافتى.»

پس یکی از آن دو (زن) در حالی که با حالت شرم و حیا گام برمی داشت، نزد او آمد (و) گفت پدرم تو را می طلبد تا پاداش اینکه (دام های) ما را آب دادی به تو بدهد. چون نزد او آمد و داستانش را بیان کرد، گفت دیگر نترس که از آن گروه ستمکار نجات یافتی.

پس يكى از آن دو زن در حالى كه به آزرم گام بر مى‌ داشت نزد وى آمد (و) گفت پدرم تو را مى‌طلبد تا تو را به پاداش آب‌دادن (گوسفندان) براى ما مزد دهد و چون (موسى) نزد او آمد و سرگذشت (خود) را بر او حكايت كرد (وى) گفت مترس كه از گروه ستمگران نجات يافتى.

یکى از آن دو (دختر) گفت «اى پدر! او را استخدام کن، زیرا بهترین کسى را که مى توانى استخدام کنى آن کس است که نیرومند و درستکار باشد (و او همین مرد است).»

یکی از آن دو زن گفت ای پدر! او را استخدام کن؛ زیرا بهترین کسی که استخدام می کنی آن کسی است که نیرومند و امین باشد (و او دارای این صفات است.)

يكى از آن دو (دختر) گفت اى پدر او را استخدام كن چرا كه بهترين كسى است كه استخدام مى ‌كنى هم نيرومند (و هم) در خور اعتماد است.

(شعیب) گفت «من مى خواهم یکى از این دو دخترم رابه همسرى تو درآورم به این شرط که هشت سال براى من کار کنى; و اگر آن را تا ده سال افزایش دهى، (محبّتى) از ناحیه توست; من نمى خواهم کار سنگینى بر دوش تو بگذارم; و ان شاء الله مرا از صالحان خواهى یافت.»

گفت می خواهم یکی از این دو دخترم را به نکاح تو درآورم به شرط آنکه هشت سال اجیر من باشی، و اگر ده سال را تمام کردی، اختیارش با خود توست (و ربطی به اصل قرار داد ندارد)، و من نمی خواهم بر تو سخت گیرم، و به خواست خدا مرا از شایستگان خواهی یافت.

(شعيب) گفت من مى‌ خواهم يكى از اين دو دختر خود را (كه مشاهده مى ‌كنى) به نكاح تو در آورم به اين (شرط) كه هشت‌ سال براى من كار كنى و اگر ده سال را تمام گردانى اختيار با تو است و نمى‌ خواهم بر تو سخت گيرم و مرا ان شاء الله از درستكاران خواهى يافت.

(موسى) گفت «(مانعى ندارد،) این قراردادى میان من وتو باشد; البته هر کدام از این دو مدت را انجام دهم ستمى بر من نخواهد بود (و من در انتخاب آن آزادم); و خدا بر آنچه ما مى گوییم گواه است.»

(موسی) گفت این قرارداد میان من و تو باشد، هر یک از این دو مدت را به پایان برم هیچ تعدّی و ستمی بر من نیست، و خدا بر آنچه می گوییم، نگهبان و وکیل است.

(موسى) گفت اين (قرار داد) ميان من و تو باشد كه هر يک از دو مدت را به انجام رسانيدم بر من تعدى (روا) نباشد و خدا بر آنچه مى‌ گوييم وكيل است.