صفحه ۳۸۱ قرآن کریم سوره نمل

ما به سوى «ثمود»، برادرشان «صالح» رافرستادیم که خداى یگانه را بپرستید; امّا آنان به دو گروه تقسیم شدند و به مخاصمه پرداختند.

همانا به سوی قوم ثمود برادرشان صالح را فرستادیم که خدا را بپرستید. پس ناگهان آنان دو گروه (مؤمن و کافر) شدند که با یکدیگر نزاع و دشمنیمی کردند.

و به راستى به سوى ثمود برادرشان صالح را فرستاديم كه خدا را بپرستيد پس به ناگاه آنان دو دسته متخاصم شدند.

(صالح) گفت «اى قوم من! چرا قبل از نیکى براى بدى عجله مى کنید (و عذاب الهى را مى طلبید نه رحمت او را)؟! چرا از خداوند آمرزش نمى طلبید، شاید مشمول رحمت (او) شوید؟!»

گفت ای قوم من! چرا بر عذاب و هلاکت، پیش از توبه و ایمان شتاب می کنید؟! چرا از خدا درخواست آمرزش نمی کنید تا مورد رحمت قرار گیرید؟!

(صالح) گفت اى قوم من چرا پيش از (جستن) نيكى شتابزده خواهان بدى هستيد چرا از خدا آمرزش نمى‌ خواهيد باشد كه مورد رحمت قرار گيريد.

آنها گفتند «ما تو را و کسانى که با تو هستند به فال بد گرفتیم.» (صالح) گفت «فال (نیک و) بد شما نزد خداست (و همه مقدّرات به قدرت او تعیین مى گردد); بلکه شما گروهى فریب خورده هستید.

گفتند ما به تو و همراهانت فال بد زده ایم (و شما را سبب بروز این همه مشکلات و بدبختی خود می دانیم.) گفت سبب بروز مشکلات و بدبختی شما (طغیان و گناهان شماست که عکس العملش) نزد خداست، (ربطی به ما ندارد) بلکه شما گروهی هستید که (به مشکلات و مصایب) امتحان می شوید (شاید به این سبب توبه کنید و مؤمن شوید.)

گفتند ما به تو و به هر كس كه همراه توست‌ شگون بد زديم گفت‌ سرنوشت‌ خوب و بدتان پيش خداست بلكه شما مردمى هستيد كه مورد آزمايش قرار گرفته ايد.

و در آن شهر، نُه گروهک بودند که در زمین به فساد مى پرداختند و اصلاح نمى کردند.

در آن شهر نُه نفر از اشراف و سران بودند که در آن فساد می کردند و اصلاح گر نبودند،

و در آن شهر نه دسته بودند كه در آن سرزمين فساد میکردند و از در اصلاح درنمى ‌آمدند.

آنها گفتند «بیایید به خدا هم قسم شوید که بر او (صالح) و خانواده اش شبیخون مى زنیم (و آنها را به قتل مى رسانیم;) سپس به ولىِّ دَمْ او مى گوییم ما هرگز از هلاکت خانواده او خبر نداشتیم و در این گفتار خود راستگو هستیم.»

(آنان به یکدیگر) گفتند هم قسم شوید که حتماً به صالح و خانواده اش شبیخون می زنیم (تا همه را نابود کنیم)، آن گاه به خونخواهش بگوییم ما زمان هلاک شدن خانواده اش حضور نداشتیم و یقیناً راستگوییم.

(با هم) گفتند با يكديگر سوگند بخوريد كه حتما به (صالح) و كسانش شبيخون مى‌ زنيم سپس به ولى او خواهيم گفت ما در محل قتل كسانش حاضر نبوديم و ما قطعا راست مى‌ گوييم.

آنها توطئه مهمّى چیدند، و ما هم تدبیر مهمّى داشتیم; در حالى که آنها نمى فهمیدند.

آنان نیرنگ مهمی به کار گرفتند و ما هم در حالی که بی خبر بودند (با کیفر بسیار سختی) نیرنگ آنان را از بین بردیم.

و دست به نيرنگ زدند و (ما نيز) دست به نيرنگ زديم و خبر نداشتند.

بنگر عاقبت توطئه آنها چه شد، که ما آنها و قومشان را همگى نابود کردیم!

پس با تأمل بنگر که سرانجام نیرنگشان چگونه بود؟ که ما آنان و قومشان را همگی درهم کوبیدیم و هلاک کردیم.

پس بنگر كه فرجام نيرنگشان چگونه بود ما آنان و قومشان را همگى هلاک كرديم.

این خانه هاى آنهاست درحالى که بخاطر ظلم و ستمشان فرو ریخته; و در این نشانه روشنى است براى کسانى که آگاهند.

این خانه های آنان است که به سبب ستمشان (از سکنه) خالی مانده. بی تردید در این سرگذشت برای گروهی که معرفت و شناخت دارند، عبرتی بزرگ وجود دارد،

و اين (هم) خانه ‌هاى خالى آنهاست به (سزاى) بيدادى كه كرده‌ اند قطعا در اين (كيفر) براى مردمى كه مى‌ دانند عبرتى خواهد بود.

و کسانى را که ایمان آورده و تقوا پیشه کرده بودند نجات دادیم.

و آنان را که ایمان آوردند و همواره پرهیزکاری می کردند، نجات دادیم.

و كسانى را كه ايمان آورده و تقوا پيشه كرده بودند رهانيديم.

و لوط را (به یاد آور) هنگامى که به قومش گفت «آیا شما به سراغ کار بسیار زشتى مى روید در حالى که (نتایج شوم آن را) مى بینید؟!

و لوط را (یاد کن) هنگامی که به قومش گفت آیا این عمل بسیار زشت را در حالی که (وقت انجام دادنش با بی شرمی کامل به هم) نگاه می کنید، مرتکب می شوید؟!

و (ياد كن) لوط را كه چون به قوم خود گفت آيا ديده و دانسته مرتكب عمل ناشايست (لواط) مى ‌شويد.

آیا شما از روى شهوت به جاى زنان، به سراغ مردان مى روید؟! شما گروهى جاهل هستید.»

آیا شما از روی میل و شهوت به جای زنان با مردان آمیزش می کنید؟ (شما برای این کار زشت دلیل و برهانی ندارید) بلکه شما گروهی نادان هستید.

آيا شما به جاى زنان از روى شهوت با مردها در مى ‌آميزيد (نه) بلكه شما مردمى جهالت ‌پيشه‌ ايد.