صفحه ۳۷۸ قرآن کریم سوره نمل

و آن را از روى ظلم و تکبر انکار کردند، در حالى که در دل به آن یقین داشتند. پس بنگر سرانجام تبهکاران و مفسدان چگونه بود!

و آنها را در حالی که باطنشان به الهی بودن آن معجزات یقین داشت، ستمکارانه وبرتری جویانه انکار کردند. پس با تأمل بنگر که سرانجام مفسدان چگونه بود؟!

و با آنكه دلهايشان بدان يقين داشت از روى ظلم و تكبر آن را انكار كردند پس ببين فرجام فسادگران چگونه بود.

و ما به داود و سلیمان، دانشى عظیم دادیم; و آنان گفتند «ستایش مخصوص خداوندى است که ما را بر بسیارى از بندگان مؤمنش برترى بخشید.»

و یقیناً ما به داود و سلیمان، دانش (ویژه) دادیم، و آن دو گفتند همه ستایش ها ویژه خداست، همان که ما را بر بسیاری از بندگان مؤمن خود برتری عطا کرده است،

و به راستى به داوود و سليمان دانشى عطا كرديم و آن دو گفتند ستايش خدايى را كه ما را بر بسيارى از بندگان باايمانش برترى داده است.

و سلیمان وارث داود شد، و گفت «اى مردم! زبان پرندگان به ما تعلیم داده شده، و از هر چیز به ما عطا گردیده به یقین; این فضیلت آشکارى است.»

و سلیمان وارث داود شد و گفت ای مردم! (معرفت و آگاهی به) زبان و منطق پرندگان را به ما آموخته اند، و از هر چیزی (که به پیامبران و پادشاهان داده اند) به ما عطا کرده اند، یقیناً این امتیاز و برتری آشکاری است.

و سليمان از داوود ميراث يافت و گفت اى مردم ما زبان پرندگان را تعليم يافته‌ ايم و از هر چيزى به ما داده شده است راستى كه اين همان امتياز آشكار است.

لشکریان سلیمان، از جنّ وانس و پرندگان، نزد او گردآورى شدند، آنها (آن قدر زیاد بودند که) باید توقّف مى کردند تا به هم ملحق شوند.

و برای سلیمان، سپاهیانش از پریان و آدمیان و پرندگان گردآوری شدند، (و آنان را از حرکت باز می داشتند) تا گروه های دیگر به آنان ملحق شوند؛

و براى سليمان سپاهيانش از جن و انس و پرندگان جمع‌آورى شدند و (براى رژه) دسته دسته گرديدند.

(سپس حرکت کردند) تا به سرزمین مورچگان رسیدند; مورچه اى گفت «اى مورچگان! به لانه هاى خود بروید تا سلیمان و لشکرش شما را پایمال نکنند در حالى که نمى فهمند.»

(پس حرکت کردند) تا به وادی مورچگان درآمدند. مورچه ای گفت ای مورچگان! به خانه هایتان درآیید تا سلیمان و سپاهیانش ناآگاهانه شما را پایمال نکنند.

تا آنگاه كه به وادى مورچگان رسيدند مورچه‌اى (به زبان خويش) گفت اى مورچگان به خانه ‌هايتان داخل شويد مبادا سليمان و سپاهيانش نديده و ندانسته شما را پايمال كنند.

(سلیمان) از سخن او تبسّمى کرد و خندید و گفت «پروردگارا! شکر نعمتهایت را که بر من و پدر و مادرم ارزانى داشته اى به من الهام کن، (و توفیق ده) تا عمل صالحى که موجب رضاى توست انجام دهم، و مرا به رحمت خود در زمره بندگان صالحت وارد کن.»

پس سلیمان از گفته اش با تبسم، حالت خنده به خود گرفت، و (به سبب نعمت فهم گفتار حیوانات) گفت پروردگارا! به من الهام کن تا شکر نعمتی را که به من و پدر و مادرم عطا کرده ای به جای آورم، و اینکه کار شایسته ای که آن را بپسندی انجام دهم، و مرا به رحمتت در میان بندگان شایسته ات درآور.

(سليمان) از گفتار او دهان به خنده گشود و گفت پروردگارا در دلم افكن تا نعمتى را كه به من و پدر و مادرم ارزانى داشته اى سپاس بگزارم و به كار شايسته‌ اى كه آن را مى ‌پسندى بپردازم و مرا به رحمت‌ خويش در ميان بندگان شايسته‌ ات داخل كن.

(سلیمان) جویاى حال پرندگان شد و گفت «چرا هُدهُد را نمى بینم، آیا او از غایبان است؟!

و (سلیمان) جویای پرندگان شد (و هدهد را در میان پرندگان بارگاهش نیافت) پس گفت مرا چه شده که هدهد را نمی بینم (آیا هست و او را نمی بینم) یا از غایبان است؟

و جوياى (حال) پرندگان شد و گفت مرا چه شده است كه هدهد را نمى ‌بينم يا شايد از غايبان است.

به یقین او را کیفر شدیدى خواهم داد، یا او را ذبح مى کنم، مگر آن که دلیل روشنى (براى غیبتش) براى من بیاورد!»

قطعاً او را عذابی سخت خواهم کرد یا (برای عبرت دیگر پرندگان) او را سر می برم، یا باید (برای غایب بودنش) دلیلی روشن برایم بیاورد.

قطعا او را به عذابى سخت عذاب مى ‌كنم يا سرش را مى برم مگر آنكه دليلى روشن براى من بياورد.

چندان درنگ نکرد (که هُدهُد آمد و) گفت «من بر چیزى آگاهى یافتم که تو بر آن آگاهى نیافتى; من از سرزمین «سبا» خبرى قطعى براى تو آورده ام.

پس (هدهد) زمانی نه چندان دور درنگ کرد (و با شتاب بازگشت،) پس گفت (ای سلیمان!) من به چیزی آگاهی یافته ام که تو به آن آگاهی نیافته ای، و (من) از (سرزمین) سبا خبری مهم و یقینی برایت آورده ام.

پس ديرى نپاييد كه (هدهد آمد و) گفت از چيزى آگاهى يافتم كه از آن آگاهى نيافته‌ اى و براى تو از سبا گزارشى درست آورده‌ ام.