گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(وَ اتَّقُوا الَّذِی خَلَقَکُمْ وَ الْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِینَ )
۱۸۴ناصر مکارم شیرازی:
از (نافرمانى) کسى که شما و اقوام پیشین را آفرید بپرهیزید!»
مهدی الهی قمشه‌ای:
و از خدايى كه شما و كفر پيشگان پيشين را آفريده بترسيد (و خلاف امر او مكنيد).
حسین انصاریان:
و از آنکه شما و امت‌های پیشین را آفرید پروا کنید.
محمدمهدی فولادوند:
و از آن كس كه شما و خلق (انبوه) گذشته را آفريده است پروا كنيد.
(قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ )
۱۸۵ناصر مکارم شیرازی:
آنها گفتند «تو فقط از افسون‌شدگانى
مهدی الهی قمشه‌ای:
قوم شعيب در پاسخ او گفتند تو را بى‌شک به سحر و شعبده مفتون كرده‌اند.
حسین انصاریان:
گفتند جز این نیست که تو از جادوشدگانی،
محمدمهدی فولادوند:
گفتند تو واقعا از افسون‌شدگانى.
(وَ مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَ إِن نَّظُنُّکَ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ )
۱۸۶ناصر مکارم شیرازی:
و تو بشرى همچون ما هستى; و ما تو را از دروغ‌گویان مى‌دانیم.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و تو جز آنكه بشرى هستى مانند ما هيچ گونه مزيّتى بر ديگران ندارى. و ما تو را (در دعوت نبوت) دروغگو مى‌پنداريم.
حسین انصاریان:
و تو جز بشری مانند ما نیستی، و بی تردید ما تو را از دروغ‌گویان می‌پنداریم،
محمدمهدی فولادوند:
و تو جز بشرى مانند ما (بيش) نيستى و قطعا تو را از دروغ‌گويان مى‌دانيم.
(فَأَسْقِطْ عَلَیْنَا کِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِن کُنتَ مِنَ الصَّادِقِینَ )
۱۸۷ناصر مکارم شیرازی:
اگر راست مى‌گویى، قطعات (سنگ‌هاى) آسمانى را بر ما بباران!»
مهدی الهی قمشه‌ای:
اگر راست مى‌گويى (كه پيغمبر خدايى) قطعه‌اى از آسمان را بر سر ما فرود آور (تا تصديق تو كنيم).
حسین انصاریان:
پس اگر راست می‌گویی پاره‌هایی از آسمان را بر ما فرو ریز.
محمدمهدی فولادوند:
پس اگر از راستگويانى پاره‌اى از آسمان بر (سر) ما بيفكن.
(قَالَ رَبِّی أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ )
۱۸۸ناصر مکارم شیرازی:
(شعیب) گفت «پروردگار من به اعمالى که شما انجام مى‌دهید داناتر است.»
مهدی الهی قمشه‌ای:
شعيب گفت خداى من بهتر بر (صدق دعوى من و كذب قول و زشتى) افعال شما آگاه است.
حسین انصاریان:
(شعیب) گفت پروردگارم به آنچه انجام می‌دهید، داناتر است.
محمدمهدی فولادوند:
(شعيب) گفت پروردگارم به آنچه مى‌كنيد داناتر است.
(فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ یَوْمِ الظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُ کَانَ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ )
۱۸۹ناصر مکارم شیرازی:
سرانجام او را تکذیب کردند، و عذابِ روزِ سایبان (سایبانى از ابرِ صاعقه خیز) آنها را فرا گرفت; به یقین آن عذاب روزى بزرگ بود!
مهدی الهی قمشه‌ای:
باز او را تكذيب كردند و به عذاب سخت روز سايه‌بان (يعنى روزى كه مردم از شدت گرما به سايه‌بانى پناه مى‌بردند و باز از گرمى هلاک مى‌شدند) گرفتار شدند كه عذاب آن روز بسيار بزرگ و سخت بود.
حسین انصاریان:
پس او را تکذیب کردند؛ در نتیجه عذاب روز سایبان (یعنی روزی که ابری تیره و صاعقه زا سایه می‌اندازد) آنان را فرا گرفت، همانا آن عذاب روزی بزرگ بود،
محمدمهدی فولادوند:
پس او را تكذيب كردند و عذاب روز ابر (آتش‌بار) آنان را فرو گرفت به راستى آن عذاب روزى هولناک بود.
(إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً ۖ وَ مَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ )
۱۹۰ناصر مکارم شیرازی:
در این ماجرا، نشانه (و عبرتى) بود; ولى بیشتر آنها مؤمن نبودند.
مهدی الهی قمشه‌ای:
همانا در اين هلاک قوم شعيب نيز آيت عبرتى (براى ديگران) بود، و اكثر آنها ايمان نياوردند.
حسین انصاریان:
بی تردید در این سرگذشت، عبرتی بزرگ وجود دارد؛ و قوم شعیب بیشترشان مؤمن نبودند،
محمدمهدی فولادوند:
قطعا در اين (عقوبت درس) عبرتى است و(لى) بيشترشان ايمان آورنده نبودند.
(وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ )
۱۹۱ناصر مکارم شیرازی:
و پروردگار تو توانا و مهربان است.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و همانا خداى تو بسيار مقتدر و مهربان است.
حسین انصاریان:
و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست‌ناپذیر و مهربان است.
محمدمهدی فولادوند:
و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‌ناپذير مهربان است.
(وَ إِنَّهُ لَتَنزِیلُ رَبِّ الْعَالَمِینَ )
۱۹۲ناصر مکارم شیرازی:
به یقین این (قرآن) از سوى پروردگار جهانیان نازل شده است.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و اين قرآن به حقيقت از جانب خداى عالميان نازل شده.
حسین انصاریان:
و بی تردید این قرآن، نازل شده پروردگار جهانیان است،
محمدمهدی فولادوند:
و راستى كه اين (قرآن) وحى پروردگار جهانيان است.
(نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ )
۱۹۳ناصر مکارم شیرازی:
روح الامین آن را نازل کرده،
مهدی الهی قمشه‌ای:
(جبرئيل) روح الامين (فرشته بزرگ خدا) آن را نازل گردانيده.
حسین انصاریان:
که روح الامین آن را نازل کرده است،
محمدمهدی فولادوند:
روح الامين آن را بر دلت نازل كرد.
(عَلَیٰ قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنذِرِینَ )
۱۹۴ناصر مکارم شیرازی:
بر قلب (پاک) تو، تا از بیم‌دهندگان باشى.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و آن را بر قلب تو فرود آورده تا از عقاب خدا بترسانى.
حسین انصاریان:
بر قلب تو، تا از بیم‌دهندگان باشی،
محمدمهدی فولادوند:
تا از (جمله) هشداردهندگان باشى.
(بِلِسَانٍ عَرَبِیٍّ مُّبِینٍ )
۱۹۵ناصر مکارم شیرازی:
(آن را) به زبان عربى (و گویا، و) آشکار (نازل کرد).
مهدی الهی قمشه‌ای:
به زبان عربى فصيح.
حسین انصاریان:
به زبان عربی روشن و گویا.
محمدمهدی فولادوند:
به زبان عربى روشن.
(وَ إِنَّهُ لَفِی زُبُرِ الْأَوَّلِینَ )
۱۹۶ناصر مکارم شیرازی:
و توصیف آن در کتاب‌هاى (آسمانى) پیشینیان نیز آمده است.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و (ذكر عظمت) اين قرآن در كتب انبياء پيشين مسطور است.
حسین انصاریان:
و بی تردید (خبر) این (قرآن) در کتاب‌های پیشینیان است.
محمدمهدی فولادوند:
و (وصف) آن در كتاب‌هاى پيشينيان آمده است.
(أَوَلَمْ یَکُن لَهُم آیَةً أَن یَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِی إِسْرَائِیلَ )
۱۹۷ناصر مکارم شیرازی:
آیا همین نشانه براى آنها کافى نیست که علماى بنى اسرائیل بخوبى از آن آگاهند؟!
مهدی الهی قمشه‌ای:
آيا اين خود آيت و برهان روشنى (بر كافران) نيست كه علماء بنى اسرائيل (از كتب انبياء سلف) بر اين قرآن آگاهند؟
حسین انصاریان:
آیا آگاهی دانشمندان بنی اسرائیل به خبر قرآن (در کتاب‌های پیشینیان) برای مشرکان نشانه‌ای (بر حقّانیّت قرآن و صدق نبوّت تو) نیست؟!
محمدمهدی فولادوند:
آيا براى آنان اين خود دليلى روشن نيست كه علماى بنى اسرائيل از آن اطلاع دارند؟!
(وَ لَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَیٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِینَ )
۱۹۸ناصر مکارم شیرازی:
هرگاه ما آن را بر فردى از عجم (غیر عرب)ها نازل مى‌کردیم،
مهدی الهی قمشه‌ای:
و اگر ما اين كتاب (عربى) را بر بعض مردم عجم نازل مى‌گردانيديم.
حسین انصاریان:
و اگر آن را بر برخی از غیر عرب‌ها نازل کرده بودیم،
محمدمهدی فولادوند:
و اگر آن را بر برخى از غير عرب زبانان نازل می‌کرديم.
(فَقَرَأَهُ عَلَیْهِم مَّا کَانُوا بِهِ مُؤْمِنِینَ )
۱۹۹ناصر مکارم شیرازی:
و او آن را بر ایشان مى‌خواند، به آن ایمان نمى‌آوردند.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و آن رسول آن را (به زبان تازى) بر عجم‌ها قرائت مى‌كرد آنان ايمان نمى‌آوردند (به اين عذر كه قرآن چون به زبان ما نيست ما فهم آن نكرده و اعجاز آن را درک نمى‌كنيم، اما شما قوم عرب با چه عذر ايمان نمى‌آوريد؟)
حسین انصاریان:
و او آن را بر عرب‌ها می خواند، باز هم به آن ایمان نمی‌آوردند!!
محمدمهدی فولادوند:
و پيامبر آن را برايشان مى‌خواند به آن ايمان نمى‌آوردند.
(کَذَٰلِکَ سَلَکْنَاهُ فِی قُلُوبِ الْمُجْرِمِینَ )
۲۰۰ناصر مکارم شیرازی:
(آرى،) این گونه (با بیانى رسا) قرآن رادر دل‌هاى مجرمان وارد کردیم.
مهدی الهی قمشه‌ای:
ما اين قرآن را اين چنين در دل تبهكاران گذرانديم (و بر آنها به اين كتاب اتمام حجت كرديم).
حسین انصاریان:
این گونه (که آن را به زبان عربی روشن و گویا نازل کردیم) در دل‌های مجرمان درآوردیم (که آن را بفهمند و به آن ایمان آورند،)
محمدمهدی فولادوند:
اين گونه در دل‌هاى گناهكاران (انكار را) راه مى‌دهيم.
(لَا یُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّیٰ یَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِیمَ )
۲۰۱ناصر مکارم شیرازی:
(امّا) به آن ایمان نمى‌آورند تا عذاب دردناک را مشاهده کنند.
مهدی الهی قمشه‌ای:
اما به اين قرآن ايمان نمى‌آورند تا عذاب دردناک را مشاهده كنند.
حسین انصاریان:
(ولی این بیمار دلان لجوج) به آن ایمان نمی‌آورند تا آن عذاب دردناک را ببینند،
محمدمهدی فولادوند:
كه به آن نگروند تا عذاب پردرد را ببينند.
(فَیَأْتِیَهُم بَغْتَةً وَ هُمْ لَا یَشْعُرُونَ )
۲۰۲ناصر مکارم شیرازی:
ناگهان به سراغشان مى‌آید، در حالى که توجّه (و انتظار آن را) ندارند.
مهدی الهی قمشه‌ای:
كه به ناگاه آن عذاب كه سخت از آن غافلند به آنها فرا رسد.
حسین انصاریان:
که ناگهان در حالی که بی‌خبرند به سراغشان آید،
محمدمهدی فولادوند:
كه به طور ناگهانى در حالى كه بى‌خبرند بديشان برسد.
(فَیَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ )
۲۰۳ناصر مکارم شیرازی:
و (در آن هنگام) مى‌گویند «آیا به ما مهلتى داده خواهد شد؟!»
مهدی الهی قمشه‌ای:
و آن كافران گويند آيا بر ما مهلتى منظور مى‌شود (تا زمانى از عذاب بياساييم؟
حسین انصاریان:
پس (در آن موقعیت بسیار سخت) گویند آیا ما مهلت می‌یابیم؟
محمدمهدی فولادوند:
و بگويند آيا مهلت خواهيم يافت؟
(أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ )
۲۰۴ناصر مکارم شیرازی:
یا براى عذاب ما عجله مى‌کنند؟!
مهدی الهی قمشه‌ای:
آيا (اكنون كه هنگام عذابشان نيست از تمسخر) عذاب و انتقام ما را به تعجيل مى‌طلبند؟
حسین انصاریان:
آیا به آمدن عذاب ما شتاب می‌کنند؟
محمدمهدی فولادوند:
پس آيا عذاب ما را به شتاب مى‌خواهند؟!
(أَفَرَأَیْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِینَ )
۲۰۵ناصر مکارم شیرازی:
آیا مى‌دانى که، اگر (باز هم) سالیانى آنها را از این زندگى بهره‌مند سازیم،
مهدی الهی قمشه‌ای:
چه خواهى ديد اگر ما چند سالى آنها را در دنيا متنعّم سازيم.
حسین انصاریان:
پس خبر ده اگر ما آنان را سالیانی بهره‌مندی و برخورداری دهیم،
محمدمهدی فولادوند:
مگر نمى‌دانى كه اگر سال‌ها آنان را برخوردار كنيم،
(ثُمَّ جَاءَهُم مَّا کَانُوا یُوعَدُونَ )
۲۰۶ناصر مکارم شیرازی:
سپس عذابى که به آنها وعده داده شده به سراغشان بیاید،
مهدی الهی قمشه‌ای:
سپس به عذابى كه بر آنان وعده شده يكسر هلاک شوند.
حسین انصاریان:
سپس آن عذابی که به آن تهدید می‌شدند، به سراغشان آید.
محمدمهدی فولادوند:
و آنگاه آنچه كه (بدان) بيم داده مى‌شوند بديشان برسد.
