صفحه ۳۶۵ قرآن کریم سوره فرقان

(اى پیامبر!) ما تو را جز بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده نفرستادیم.

و ما تو را نفرستاديم مگر براى آنكه (خلق را به رحمت ما) بشارت دهى و (از عذاب ما) بترسانى.

تو را جز مژده‌رسان و بیم‌دهنده نفرستادیم.

و تو را جز بشارت‌گر و بيم‌دهنده نفرستاديم.

بگو «من در برابر آن (ابلاغ آیین خدا) از شما هیچ گونه پاداشى نمى‌طلبم; مگر کسى که بخواهد راهى به سوى پروردگارش برگزیند (و این پاداش من است.)»

بگو من از شما امّت مزد رسالت نمى‌خواهم، اجر من همين بس كه هر كه بخواهد (از پى من) راهى به سوى خداى خود پيش گيرد.

بگو من از شما (در برابر تبلیغ دین هیچ) پاداشی نمی‌خواهم، جز اینکه هر که بخواهد (می‌تواند از برکت هدایت من) راهی به سوی پروردگارش بگیرد.

بگو بر اين (رسالت) اجرى از شما طلب نمى‌كنم جز اينكه هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش (در پيش) گيرد.

و توکّل کن بر آن زنده اى که هرگز نمى‌میرد; و تسبیح و حمد او را بگو; و همین بس که او از گناهان بندگانش آگاه است.

و تو بر خداى زنده ابدى كه هرگز نميرد توكل كن و به ستايش ذات او وى را تسبيح و تنزيه گو، و هم او كه به گناه بندگانش كاملا آگاه است كفايت است (هر كه را بخواهد مى‌بخشد و هر كه را بخواهد مؤاخذه مى‌كند).

و بر آن زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد توکل کن، و او را همراه با ستایش تسبیح گوی، و کافی است که او به گناهان بندگانش آگاه باشد.

و بر آن زنده كه نمى‌ميرد توكل كن و به ستايش او تسبيح گوى و همين بس كه او به گناهان بندگانش آگاه است.

همان کسى که آسمان‌ها و زمین و آنچه را میان این دو وجود دارد، در شش روز (شش دوران) آفرید; سپس بر عرش (قدرت و تدبیر جهان هستى) قرار گرفت، او خداوندِ رحمان است; از او بخواه که از همه چیز آگاه است.

آن خدايى كه آسمان‌ها و زمين و هر چه در بين آنهاست همه را در شش روز بيافريد آن گاه همين خداى رحمان بر عرش (قدرت و فرمانروايى) قرار گرفت، پس از خداشناسى آگاه، حقيقت را بازجو.

همان که آسمان‌ها و زمین و آنچه را میان آنهاست در شش روز آفرید، آن گاه بر تخت فرمانروایی و تدبیر امور آفرینش چیره و مسلط شد، او رحمان است پس (ای انسان! درباره خدا و کیفیت آفرینش جهان هستی) از خبیر آگاهی بپرس.

همان كسى كه آسمان‌ها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است در شش روز آفريد آنگاه بر عرش استيلا يافت رحمتگر عام (اوست) در باره وى از خبره‌اى بپرس (كه مى‌داند).

و هنگامى که به آنان گفته شود «براى خداوند رحمان سجده کنید. » مى‌گویند «رحمان چیست؟! (ما اصلا رحمان را نمى‌شناسیم!) آیا براى چیزى سجده کنیم که تو به ما دستور مى‌دهى؟!» (این سخن را مى‌گویند) و بر نفرتشان افزوده مى‌شود.

و چون به اين مردم كافر گفته شود بياييد خداى رحمان را سجده كنيد، در جواب گويند خداى رحمان چيست؟ آيا ما به آنچه تو امر مى‌كنى سجده كنيم؟ و دعوت به خداى يكتا (به جاى اطاعت) بر نفرتشان بيفزايد.

و هنگامی که به آنان گویند برای رحمان سجده کنید، می‌گویند رحمان چیست؟! آیا برای چیزی که تو فرمان می‌دهی، سجده کنیم؟ و (دعوت تو) بر رمیدگی و نفرتشان می‌افزاید.

و چون به آنان گفته شود (خداى) رحمان را سجده كنيد مى‌گويند رحمان چيست آيا براى چيزى كه ما را (بدان) فرمان مى‌دهى سجده كنيم و بر رميدنشان مى‌افزايد.

زوال‌ناپذیر و پربرکت است کسى که در آسمان منزلگاه‌هایى براى ستارگان قرار داد; و در میان آن، چراغ روشن (خورشید) و ماه تابان آفرید.

بزرگوار آن خدايى كه در آسمان برج‌ها مقرر داشت و در آن چراغ روشن خورشيد و ماه تابان را روشن ساخت.

همیشه سودمند و بابرکت است آنکه در آسمان برج‌هایی قرار داد، و در آن چراغی روشن و ماهی تابان پدید آورد.

(فرخنده و) بزرگوار است آن كسى كه در آسمان برج‌هايى نهاد و در آن چراغ و ماهى نوربخش قرار داد.

و او همان کسى است که شب و روز را جانشین یکدیگر قرار داد براى کسى که بخواهد متذکّر شود یا شکرگزارى کند (و آنچه را در روز کوتاهى کرده در شب انجام دهد و به عکس).

و او خدايى است كه شب و روز را جانشين يكديگر قرار داد براى آن كس كه خواهد به شب يا روز متذكر (خدا) شود يا شكر او به جاى آرد.

و اوست که برای کسی که بخواهد متذکّر (هوشیار حقایق) شود یا بخواهد سپاس‌گزاری کند، شب و روز را جانشین یکدیگر قرار داد.

و اوست كسى كه براى هر كس كه بخواهد عبرت گيرد يا بخواهد سپاس‌گزارى نمايد شب و روز را جانشين يكديگر گردانيد.

بندگان (خاصّ) خداوند رحمان، کسانى هستند که آرام و بى‌تکبّر بر زمین راه مى‌روند; و هنگامى که جاهلان آنها را مخاطب سازند (و سخنان نابخردانه گویند)، به آنها سلام مى‌گویند (و با بزرگوارى مى‌گذرند);

و بندگان خاص خداى رحمان آنان هستند كه بر روى زمين به تواضع و فروتنى راه روند و هر گاه مردم جاهل به آنها خطاب (و عتابى) كنند با سلامت نفس (و زبان خوش) جواب دهند.

و بندگان رحمان کسانی‌اند که روی زمین با آرامش و فروتنی راه می‌روند، و هنگامی که نادانان آنان را طرف خطاب قرار می‌دهند (در پاسخشان) سخنانی مسالمت آمیز می‌گویند،

و بندگان خداى رحمان كسانى‌اند كه روى زمين به نرمى گام برمى‌دارند و چون نادانان ايشان را طرف خطاب قرار دهند به ملايمت پاسخ مى‌دهند.

کسانى که شبانگاه براى پروردگارشان سجده و قیام مى‌کنند;

و آنان هستند كه شب را به سجده و قيام نماز در برابر خدايشان روز كنند.

و آنان که شب را برای پروردگارشان با سجده و قیام به صبح می‌رسانند،

و آنانند كه در حال سجده يا ايستاده شب را به روز مى‌آورند.

و کسانى که مى‌گویند «پروردگارا! عذاب جهنم را از ما برطرف گردان، که عذابش سخت و پر دوام است.

و آنان هستند كه دايم (به دعا و تضرّع) گويند پروردگارا عذاب جهنم را از ما بگردان، كه سخت عذاب مهلک و دايمى است.

و آنان که می‌گویند پروردگارا! عذاب (دوزخ) را از ما بگردان که مسلماً عذاب آن پایدار و همیشگی است.

و كسانى‌اند كه مى‌گويند پروردگارا عذاب جهنم را از ما بازگردان كه عذابش سخت و دايمى است.

به یقین جهنم، بد جایگاه و بد محلِّ اقامتى است!»

كه آنجا بسيار بد قرارگاه و بد منزلگاهى است.

قطعاً دوزخ بد قرارگاه و بد اقامت گاهی است.

و در حقيقت آن بد قرارگاه و جايگاهى است.

و کسانى که هر گاه انفاق کنند، نه اسراف و زیاده روى دارند مى‌نمایند و نه سختگیرى; بلکه در میان این دو، حدّ اعتدالى دارند.

و آنان هستند كه هنگام انفاق (به مسكينان) اسراف نكرده و بخل هم نورزند، بلكه احسان آن‌ها در حد ميانه و اعتدال باشد.

و آنان که وقتی انفاق می‌کنند، نه از حدّ معمول (و متعارف) می‌گذرند و نه تنگ می‌گیرند، و (انفاقشان) همواره میان این دو در حدّ اعتدال است.

و كسانى‌اند كه چون انفاق كنند نه ولخرجى مى‌كنند و نه تنگ مى‌گيرند و ميان اين دو (روش) حد وسط را برمى‌گزينند.