گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(إِذَا رَأَتْهُم مِّن مَّکَانٍ بَعِیدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَیُّظًا وَ زَفِیرًا )
۱۲ناصر مکارم شیرازی:
هنگامى که (این آتش) آنان را از مکانى دور ببیند، صداى خشم آلودش را که با نفس زدن شدید همراه است مى‌شنوند.
مهدی الهی قمشه‌ای:
چون آتش دوزخ آنان را از مكانى دور ببيند خروش و فرياد وحشتناک دوزخ را از دور به گوش خود مى‌شنوند.
حسین انصاریان:
که وقتی (آن آتش سوزان) آنان را از مکانی دور ببیند، از آن (نعره) خشم و خروشی هولناک بشنوند،
محمدمهدی فولادوند:
چون (دوزخ) از فاصله‌اى دور آنان را ببيند خشم و خروشى از آن مى‌شنوند.
(وَ إِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَکَانًا ضَیِّقًا مُّقَرَّنِینَ دَعَوْا هُنَالِکَ ثُبُورًا )
۱۳ناصر مکارم شیرازی:
و هنگامى که در جاى محدود و تنگى از آن افکنده شوند در حالى که در غل و زنجیرند، در آنجا فریاد واویلاى آنان بلند مى‌شود!
مهدی الهی قمشه‌ای:
و چون آن كافران را در زنجير بسته به مكان تنگى از جهنم درافكنند در آن حال همه فرياد وا ويلا از دل بركشند.
حسین انصاریان:
و هنگامی که آنان را در حالی که با غل و زنجیر به هم بسته شده‌اند در مکانی تنگ از آن آتش سوزان بیفکنند، در آنجا فریاد مرگ‌خواهی سر دهند.
محمدمهدی فولادوند:
و چون آنان را در تنگنايى از آن به زنجير كشيده بيندازند آنجاست كه مرگ (خود) را مى‌خواهند.
(لَّا تَدْعُوا الْیَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَ ادْعُوا ثُبُورًا کَثِیرًا )
۱۴ناصر مکارم شیرازی:
(به آنان گفته مى‌شود) امروز یک بار واویلا کم است، بلکه بسیار واویلا بگویید!
مهدی الهی قمشه‌ای:
(و به آنها عتاب شود كه) امروز فرياد حسرت و ندامت شما يكى دو تا نيست بلكه بسيار از اين آه و واويلاها از دل بركشيد.
حسین انصاریان:
(به آنان می‌گویند) امروز یک بار درخواست مرگ نکنید، بلکه بسیار درخواست مرگ کنید.
محمدمهدی فولادوند:
امروز يک بار هلاک (خود) را مخواهيد و بسيار هلاک (خود) را بخواهيد.
(قُلْ أَذَٰلِکَ خَیْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۚ کَانَتْ لَهُم جَزَاءً وَ مَصِیرًا)
۱۵ناصر مکارم شیرازی:
(اى پیامبر!) بگو «آیا این بهتر است یا بهشت جاویدانى که به پرهیزگاران وعده داده شده؟! بهشتى که پاداش اعمال آنها، و سرانجامشان است.»
مهدی الهی قمشه‌ای:
بگو آيا اين بهتر است يا بهشت ابدى كه به متّقيان وعده دادند كه آن بهشت پاداش و منزل ايشان است.
حسین انصاریان:
بگو آیا این (آتش سوزان) بهتر است یا بهشت جاودانی که به پرهیزکاران وعده داده‌اند که پاداش و بازگشت گاه آنان است؟
محمدمهدی فولادوند:
بگو آيا اين (عقوبت) بهتر است يا بهشت جاويدان كه به پرهيزگاران وعده داده شده است كه پاداش و سرانجام آنان است.
(لَهُم فِیهَا مَا یَشَاءُونَ خَالِدِینَ ۚ کَانَ عَلَیٰ رَبِّکَ وَعْدًا مَّسْئُولًا )
۱۶ناصر مکارم شیرازی:
هر چه بخواهند در آن جا برایشان فراهم است; جاودانه در آن خواهند ماند; این وعده اى است مسلّم که پروردگارت بر عهده گرفته است.
مهدی الهی قمشه‌ای:
كه در آن بهشت هر چه خواهند و آرزو كنند بر آنها حاضر است و آن مقام هميشگى آنهاست، وعده‌اى است بر خدا كه مؤمنان از او درخواست كرده‌اند و او اجابت فرموده است.
حسین انصاریان:
در آنجا هر چه بخواهند در حالی که جاودانه‌اند برای آنان فراهم است، این بر عهده پروردگارت وعده‌ای است درخواست شده (و مورد انتظار اهل ایمان از خدای بخشنده و کریم.)
محمدمهدی فولادوند:
جاودانه هر چه بخواهند در آنجا دارند پروردگار تو مسؤول (تحقق) اين وعده است.
(وَ یَوْمَ یَحْشُرُهُمْ وَ مَا یَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَیَقُولُ أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِی هَٰؤُلَاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِیلَ )
۱۷ناصر مکارم شیرازی:
(به خاطر بیاور) روزى را که همه آنان و آنچه را که غیر از خدا مى‌پرستند جمع مى‌کند، آنگاه به آنها مى‌گوید «آیا شما این بندگان مرا گمراه کردیدیا خودشان راه را گم کردند؟!»
مهدی الهی قمشه‌ای:
و روزى كه اين مشركان را با معبودانى كه به جاى خدا مى‌پرستيدند به عرصه قيامت محشور گرداند، آن گاه بدان معبودان گويد آيا شما بندگان مرا از راه برديد يا خود به راه ضلالت شتافتند؟
حسین انصاریان:
و (یاد کن) روزی را که آنان را با معبودانی که به جای خدا می‌پرستیدند، محشور می‌کند، پس (به آن معبودان) می‌گوید آیا شما این بندگان مرا گمراه کردید، یا خودشان راه را گم کردند؟
محمدمهدی فولادوند:
و روزى كه آنان را با آنچه به جاى خدا مى‌پرستند محشور مى‌كند پس مى‌فرمايد آيا شما اين بندگان مرا به بيراهه كشانديد يا خود گمراه شدند.
(قَالُوا سُبْحَانَکَ مَا کَانَ یَنبَغِی لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِکَ مِنْ أَوْلِیَاءَ وَ لَٰکِن مَّتَّعْتَهُمْ وَ آبَاءَهُمْ حَتَّیٰ نَسُوا الذِّکْرَ وَ کَانُوا قَوْمًا بُورًا )
۱۸ناصر مکارم شیرازی:
(در پاسخ) مى‌گویند «منزّهى تو! براى ما سزاوار نبود که غیر از تو اولیایى برگزینیم، ولى آنان و پدرانشان را از نعمت‌ها برخوردار نمودى تا این که (به جاى شکر نعمت) یاد تو را فراموش کردند و همگى تباه و هلاک شدند.»
مهدی الهی قمشه‌ای:
آنها گويند پاک و منزه پروردگارا، ما خود را هرگز سزاوار آن نمى‌دانستيم كه جز تو كسى را دوست خود اختيار كنيم، و ليكن تو اين كافران و پدرانشان را متمتّع (به دنيا و نعمتهاى آن) گردانيدى تا آنكه ذكر تو (و قرآن عظيم تو كه سرمايه سعادت بود) را فراموش كردند و مردمى شقى و تبه روزگار بودند.
حسین انصاریان:
پاسخ می‌دهند شگفتا! سزاوار ما نبود که در برابر تو دوستان و پیروانی برای (پرستش) خود بگیریم، ولی تو اینان و پدرانشان را (از نعمت‌ها) برخوردار کردی (و آنان به جای شکر نعمت‌ها چنان در شهوات غرق شدند) تا آنکه یاد تو را فراموش کردند و گروهی هلاکت یافته شدند.
محمدمهدی فولادوند:
مى گويند منزهى تو ما را نسزد كه جز تو دوستى براى خود بگيريم ولى تو آنان و پدرانشان را برخوردار كردى تا (آنجا كه) ياد (تو) را فراموش كردند و گروهى هلاک شده بودند.
(فَقَدْ کَذَّبُوکُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِیعُونَ صَرْفًا وَ لَا نَصْرًا ۚ وَ مَن یَظْلِم مِّنکُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا کَبِیرًا )
۱۹ناصر مکارم شیرازی:
(خداوند به آنان مى‌گوید ببینید معبودهایتان،) شما را در آنچه مى‌گویید تکذیب کردند; اکنون نمى‌توانید عذاب الهى را برطرف سازید، یا از کسى یارى بطلبید. و هر کس از شما ستم کند، عذاب شدیدى به او مى‌چشانیم!
مهدی الهی قمشه‌ای:
پس آن معبودان، شما مشركان را در آنچه گوييد تكذيب كردند (و در اثر آن به عذاب ما گرفتار شديد) پس نه شما توانيد آن عذاب را برطرف گردانيد و نه يارى خود توانيد كرد، و هر كسى از شما بندگان (با شرک آوردن) ظلم و ستم نمايد ما او را به عذابى بزرگ گرفتار مى‌گردانيم.
حسین انصاریان:
(خدا می‌گوید این معبودان شما) گفته شما را که می‌گفتید (اینان به جای خدا معبودان ما هستند) تکذیب کردند، اکنون نه می‌توانید (عذاب را ازخود) دفع کنید، و نه می‌توانید (برای خود یاور و) یاری بیابید. و هر که از شما (در این دنیا) ستم کند، در قیامت عذابی بزرگ به او می‌چشانیم.
محمدمهدی فولادوند:
قطعا (خدايانتان) در آنچه مى‌گفتيد شما را تكذيب كردند در نتيجه نه مى‌توانيد (عذاب را از خود) دفع كنيد و نه (خود را) يارى نماييد و هر كس از شما شرک ورزد عذابى سهمگين به او مى‌چشانيم
(وَ مَا أَرْسَلْنَا قَبْلَکَ مِنَ الْمُرْسَلِینَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَیَأْکُلُونَ الطَّعَامَ وَ یَمْشُونَ فِی الْأَسْوَاقِ ۗ وَ جَعَلْنَا بَعْضَکُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ ۗ وَ کَانَ رَبُّکَ بَصِیرًا )
۲۰ناصر مکارم شیرازی:
ما هیچ یک از پیامبران را پیش از تو نفرستادیم مگر این که آنها نیز غذا مى‌خوردند و در بازارها (براى تهیه نیازشان) راه مى‌رفتند; و بعضى از شما را وسیله امتحان بعضى دیگر قرار دادیم، آیا صبر و شکیبایى مى‌کنید (و از عهده امتحان بر مى‌آیید)؟! و پروردگار تو همواره بصیر و بینا بوده است.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و ما هيچ رسولى پيش از تو به خلق نفرستاديم مگر آنكه آنها هم (مانند تو) غذا مى‌خوردند و در ميان بازارها راه مى‌رفتند (پس امّت به اين عذر تكذيب رسالت تو نتوانند كرد)، و ما بعضى از شما بندگان را سبب آزمايش بعضى ديگر مى‌گردانيم تا آيا صبر (در طاعت خدا) خواهيد كرد؟ و پروردگار تو (به احوال و اعمال همه خلق) بيناست.
حسین انصاریان:
و ما پیش از تو هیچ یک از پیامبران را نفرستادیم مگر آنکه آنان هم غذا می‌خوردند و در بازارها راه می‌رفتند، و ما برخی از شما را (وسیله) آزمایش برخی دیگر قرار دادیم (توانگر را به تهیدست و تهیدست را به توانگر، بیمار را به تندرست و تندرست را به بیمار، پیامبر را به امت و امت را به پیامبر). آیا (نسبت به اجرای احکام الهی و تکالیف و مسؤولیت ها) شکیبایی می‌ورزید؟ و پروردگارت همواره (به احوال و اعمال همه) بیناست.
محمدمهدی فولادوند:
و پيش از تو پيامبران (خود) را نفرستاديم جز اينكه آنان (نيز) غذا مى‌خوردند و در بازارها راه مى‌رفتند و برخى از شما را براى برخى ديگر (وسيله) آزمايش قرار داديم آيا شكيبايى مى‌كنيد و پروردگار تو همواره بيناست.
