گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(أَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَیٰ عَلَیْکُمْ فَکُنتُم بِهَا تُکَذِّبُونَ )
۱۰۵ناصر مکارم شیرازی:
(به آنها گفته مى‌شود) آیا آیات من بر شما خوانده نمى‌شد، پس آن را تکذیب مى‌کردید؟!
مهدی الهی قمشه‌ای:
(و به آنها خطاب شود) آيا آيات من براى شما تلاوت نمى‌شد؟ و شما تكذيب آيات من مى‌كرديد؟
حسین انصاریان:
(خدا به آنان می‌گوید) آیا آیات من بر شما خوانده نمی‌شد و شما (همواره) آنها را تکذیب می‌کردید؟
محمدمهدی فولادوند:
آيا آيات من بر شما خوانده نمى‌شد و (همواره) آن را مورد تكذيب قرار نمى‌داديد؟
(قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَیْنَا شِقْوَتُنَا وَ کُنَّا قَوْمًا ضَالِّینَ )
۱۰۶ناصر مکارم شیرازی:
مى‌گویند «پروردگارا! تیره‌بختى ما بر ما چیره شد، و ما گروه گمراهى بودیم.
مهدی الهی قمشه‌ای:
گويند بارالها (رحم كن كه) شقاوت بر ما غلبه كرد و كار ما به گمراهى كشيد.
حسین انصاریان:
می‌گویند پروردگارا! تیره‌بختی و شقاوت ما بر ما چیره شد، و ما گروهی گمراه بودیم.
محمدمهدی فولادوند:
مى‌گويند پروردگارا شقاوت ما بر ما چيره شد و ما مردمى گمراه بوديم.
(رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِن عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ )
۱۰۷ناصر مکارم شیرازی:
پروردگارا! ما را از این (دوزخ) بیرون آر، اگر تکرار کردیم به یقین ستمکاریم (و مستحق عذاب).»
مهدی الهی قمشه‌ای:
پروردگارا، ما را از جهنم بيرون آر، كه اگر ديگر بار عصيان تو كرديم همانا بسيار ستمكار (و محكوم به هر گونه كيفر و عذاب سخت) خواهيم بود.
حسین انصاریان:
پروردگارا! ما را از دوزخ بیرون آر، پس اگر (به بدی ها و گمراهی ها) بازگشتیم، بی تردید ستمکار خواهیم بود.
محمدمهدی فولادوند:
پروردگارا ما را از اينجا بيرون بر پس اگر باز هم (به بدى) برگشتيم در آن صورت ستمگر خواهيم بود.
(قَالَ اخْسَئُوا فِیهَا وَ لَا تُکَلِّمُونِ )
۱۰۸ناصر مکارم شیرازی:
(خداوند) مى‌گوید «دور شوید و به دوزخ درآیید، و با من سخن مگویید!
مهدی الهی قمشه‌ای:
باز به آنان خطاب سخت شود (اى سگان) دور شويد و به دوزخ درآييد و با من لب از سخن فروبنديد.
حسین انصاریان:
(خدا) می‌گوید (ای سگان!) در دوزخ گم شوید و با من سخن مگویید!
محمدمهدی فولادوند:
مى‌فرمايد (برويد) در آن گم شويد و با من سخن مگوييد.
(إِنَّهُ کَانَ فَرِیقٌ مِّنْ عِبَادِی یَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَا وَ أَنتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ )
۱۰۹ناصر مکارم شیرازی:
(فراموش کرده‌اید) گروهى از بندگانم مى‌گفتند پروردگارا! ما ایمان آوردیم; ما را بیامرز و بر ما رحم کن; و تو بهترین رحم‌کنندگانى.
مهدی الهی قمشه‌ای:
زيرا شماييد كه چون طايفه‌اى از بندگان (صالح) من عرض مى‌كردند بارالها، ما به تو ايمان آورديم، تو از گناهان ما درگذر و در حق ما لطف و مهربانى فرما، كه تو بهترين مهربانان هستى.
حسین انصاریان:
(به یاد دارید که) گروهی از بندگان من بودند که می‌گفتند پروردگارا! ما ایمان آوردیم، پس ما را بیامرز و به ما رحم کن که تو بهترین رحم‌کنندگانی.
محمدمهدی فولادوند:
در حقيقت دسته اى از بندگان من بودند كه مى گفتند پروردگارا ايمان آورديم بر ما ببخشاى و به ما رحم كن (كه) تو بهترين مهربانى.
(فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِیًّا حَتَّیٰ أَنسَوْکُمْ ذِکْرِی وَ کُنتُم مِّنْهُمْ تَضْحَکُونَ )
۱۱۰ناصر مکارم شیرازی:
امّا شما آنها را به باد مسخره گرفتید تا (این عمل) شما را از یاد من غافل کرد; و شما به آنان مى‌خندیدید!
مهدی الهی قمشه‌ای:
در آن وقت (شما كافران) آن بندگان خاص مرا تمسخر مى‌كرديد تا آنجا كه اين سبب شد كه مرا به كلى فراموش كرديد و بر آن خداپرستان خنده و استهزاء مى‌نموديد.
حسین انصاریان:
ولی شما آنان را به مسخره گرفتید، تا (دل مشغولی شما به مسخره آنان) یاد مرا از خاطرتان برد، و شما همواره به (ایمان، عمل و دعاهای) آنان می‌خندیدید!!
محمدمهدی فولادوند:
و شما آنان (مؤمنان) را به ريشخند گرفتيد تا (با اين كار) ياد مرا از خاطرتان بردند و شما بر آنان مى‌خنديديد.
(إِنِّی جَزَیْتُهُمُ الْیَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ )
۱۱۱ناصر مکارم شیرازی:
ولى من امروز آنها را به خاطر صبر و استقامتشان پاداش دادم; آنها پیروز و رستگارند.»
مهدی الهی قمشه‌ای:
من هم امروز جزاى صبر (بر آزار و سخريه شما) را به آن بندگان پاک خود خواهم داد كه آنها امروز سعادتمند و رستگاران عالمند.
حسین انصاریان:
من امروز آنان را در برابر صبری که (نسبت به مسخره و خنده شما) کردند پاداش دادم که همه آنان کامیابند.
محمدمهدی فولادوند:
من (هم) امروز به (پاس) آنكه صبر كردند بدانان پاداش دادم آرى ايشانند كه رستگارانند.
(قَالَ کَمْ لَبِثْتُمْ فِی الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِینَ )
۱۱۲ناصر مکارم شیرازی:
(خداوند) مى‌گوید «چند سال در روى زمین درنگ کردید؟»
مهدی الهی قمشه‌ای:
(آن گاه خدا به كافران) گويد كه مى‌دانيد شما چند سال در زمين درنگ كرديد؟
حسین انصاریان:
(خدا) می‌گوید از جهت شمار سال‌ها چه مدت در زمین درنگ داشتید؟
محمدمهدی فولادوند:
مى‌فرمايد چه مدت به عدد سال‌ها در زمين مانديد؟
(قَالُوا لَبِثْنَا یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ فَاسْأَلِ الْعَادِّینَ )
۱۱۳ناصر مکارم شیرازی:
(در پاسخ) مى‌گویند «به اندازه یک روز، یا بخشى از یک روز. از شمار بپرس.»
مهدی الهی قمشه‌ای:
آنها پاسخ دهند كه يک روز بود يا يکك جزء از روز؛ (اگر ما خطا مى‌گوييم) از شمارندگان (يعنى فرشتگانى كه حساب عمر خلق دانند) باز پرس.
حسین انصاریان:
می‌گویند روزی یا بخشی از روزی، ولی (ای پرسنده!) از شمارندگان (پیشگاه خود) بپرس.
محمدمهدی فولادوند:
مى‌گويند يک روز يا پاره‌اى از يک روز مانديم از شما گران (خود) بپرس.
(قَالَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا ۖ لَّوْ أَنَّکُمْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ )
۱۱۴ناصر مکارم شیرازی:
مى‌فرماید «(آرى،) شما مقدار کمى درنگ کردید اگر مى‌دانستید!»
مهدی الهی قمشه‌ای:
خدا فرمايد شما اگر (از حال زندگانى خود) آگاه بوديد مى‌دانستيد كه مدت درنگتان در دنيا بسيار اندک بوده است.
حسین انصاریان:
(خدا) می‌گوید اگر معرفت و شناخت می‌داشتید (می‌دانستید که) جز اندکی درنگ نکرده‌اید،
محمدمهدی فولادوند:
مى‌فرمايد جز اندكى درنگ نكرديد كاش شما مى‌دانستيد.
(أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثًا وَ أَنَّکُمْ إِلَیْنَا لَا تُرْجَعُونَ )
۱۱۵ناصر مکارم شیرازی:
آیا گمان کردید شما را بیهوده آفریده‌ایم، و به سوى ما بازگردانده نمى‌شوید؟!
مهدی الهی قمشه‌ای:
آيا چنين پنداشتيد كه ما شما را به عبث و بازيچه آفريده‌ايم و هرگز به سوى ما بازگردانده نمى‌شويد؟!
حسین انصاریان:
آیا پنداشته‌اید که شما را بیهوده و عبث آفریدیم، و اینکه به سوی ما بازگردانده نمی‌شوید؟
محمدمهدی فولادوند:
آيا پنداشتيد كه شما را بيهوده آفريده‌ايم و اينكه شما به سوى ما بازگردانيده نمى‌شويد؟
(فَتَعَالَی اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَرِیمِ )
۱۱۶ناصر مکارم شیرازی:
پس بلندمرتبه است خداوندى که فرمانرواى حق است، معبودى جز او نیست; و او پروردگار عرش کریم است.
مهدی الهی قمشه‌ای:
پس (بدانيد كه) خداى پادشاه به حق، برتر است (از آنكه از او فعل عبث و بيهوده صادر شود) كه هيچ خدايى به جز همان پروردگار عرش مبارك نيست.
حسین انصاریان:
پس برتر است خدا آن فرمانروای حق (از آنکه کارش بیهوده و عبث باشد)، هیچ معبودی جز او نیست، (او) پروردگار عرش نیکو و باارزش است.
محمدمهدی فولادوند:
پس والاست خدا فرمانرواى برحق خدايى جز او نيست (اوست) پروردگار عرش گرانمايه.
(وَ مَن یَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِندَ رَبِّهِ ۚ إِنَّهُ لَا یُفْلِحُ الْکَافِرُونَ )
۱۱۷ناصر مکارم شیرازی:
و هرکس معبود دیگرى را با خدا بخواند ـ و به یقین هیچ دلیلى بر آن نخواهد داشت ـ حساب او نزد پروردگارش خواهد بود; به راستى کافران رستگار نخواهند شد.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و هر كس غير خدا كسى ديگر را به الهيت خواند كه هيچ دليلى بر آن ندارد حساب كار او نزد خداى اوست و البته كافران را (در روز كيفر) فلاح و رستگارى نيست.
حسین انصاریان:
و هر کس با خدا معبود دیگری بپرستد (که) هیچ دلیلی بر حقّانیّت آن ندارد، حسابش فقط نزد پروردگار اوست؛ بدون تردید کافران، رستگار نمی‌شوند.
محمدمهدی فولادوند:
و هر كس با خدا معبود ديگرى بخواند براى آن برهانى نخواهد داشت و حسابش فقط با پروردگارش مى‌باشد در حقيقت كافران رستگار نمى‌شوند.
(وَ قُل رَّبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ أَنتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ )
۱۱۸ناصر مکارم شیرازی:
و بگو «پروردگارا! مرا بیامرز و رحمت کن; و تو بهترین رحم‌کنندگانى.»
مهدی الهی قمشه‌ای:
و بگو بارالها، بيامرز و ببخشاى و تو بهترين بخشندگان عالم وجودى.
حسین انصاریان:
و بگو پروردگارا! (مرا) بیامرز و (بر من) رحم کن و تو بهترین رحم‌کنندگانی.
محمدمهدی فولادوند:
و بگو پروردگارا ببخشاى و رحمت كن (كه) تو بهترين بخشايندگانى.
