صفحه ۳۲۱ قرآن کریم سوره طه

مى فرماید «همان گونه که آیات ما براى تو آمد، و تو آنها را فراموش کردى; همان طور امروز تو فراموش خواهى شد.»

خدا به او فرمايد (آرى) بدين گونه آيات ما براى هدايت تو آمد و همه را به طاق فراموشى و غفلت نهادى، و امروز هم تو فراموش (و بى‌بهره) خواهى شد.

(خدا) می‌گوید همین گونه که آیات ما برای تو آمد و آنها را فراموش کردی این چنین امروز فراموش می‌شوی.

مى‌فرمايد همان طور كه نشانه‌هاى ما بر تو آمد و آن را به فراموشى سپردى امروز همان گونه فراموش مى‌شوى.

و این گونه کسى را که اسراف کند، و به آیات پروردگارش ایمان نیاورد، جزا مى‌دهیم! و عذاب آخرت، شدیدتر و ماندگارتر است.

و اين چنين ما هر كس را كه ظلم و نافرمانى كند و ايمان به آيات پروردگارش نياورد مجازات سخت مى‌كنيم با آنكه عذاب آخرتش سخت‌تر و پاينده‌تر خواهد بود.

و کسی را که (از هدایت حق) تجاوز کرده و به آیات پروردگارش ایمان نیاورده، این گونه کیفر می‌دهیم، و بی تردید عذاب آخرت سخت‌تر و پایدارتر است.

و اين گونه هر كه را به افراط گراييده و به نشانه‌ هاى پروردگارش نگرويده است‌ سزا مى‌ دهيم و قطعا شكنجه آخرت سخت‌تر و پايدارتر است.

آیا براى هدایت آنان کافى نیست که بسیارى از اقوام پیشین را (که طغیان و فساد کردند) هلاک نمودیم، در حالى که اینها در مسکن‌هاى (ویران شده) آنان راه مى‌روند؟! به یقین در این امر، نشانه‌هاى روشنى براى خردمندان است.

آيا اين كفار قريش را از مشاهده حال طوايف بسيارى از گذشتگان كه ما همه را هلاك كرديم و اينان در منازل و عمارات آنها مى‌روند (عبرت و پند و) هدايت نبود؟ بى‌شك احوال گذشتگان براى خردمندان بسيار مايه عبرت و آيه هدايت است.

پس آیا (این حقیقت) سبب هدایتشان نشده است که چه بسیار امت‌ها را پیش از آنان هلاک کردیم که (اینان) در مساکن آنان رفت و آمد می‌کنند؟ مسلماً در این (امور) نشانه‌هایی (عبرت آموز) برای صاحبان خرد است.

آيا براى هدايتشان كافى نبود كه (ببينند) چه نسل‌ها را پيش از آنان نابود كرديم كه (اينک آنها) در سراهاى ايشان راه مى‌روند به راستى براى خردمندان در اين (امر) نشانه‌هايى (عبرت‌انگيز) است.

و اگر سنّت و تقدیر پروردگارت و اجل مقرّر (آنها) نبود، مجازات الهى دامان آنان را مى‌گرفت!

گر نه اين بود كه كلمه پروردگار (و تقدير ازليش بر اين كار) سبقت يافته (كه كافران و بدكاران اين امت در قيامت به كيفر رسند) همانا عذاب (در دنيا بر آنها) لزوم مى‌يافت و آن اجل معين فرا مى‌رسيد.

و اگر سنت و روشی از پروردگارت (نسبت به تأخیر افتادن عذاب از آنان) نگذشته بود و نیز مدتی که (برای زندگی آنان) مشخص و معین شده است، قطعاً عذاب خدا بدون تأخیر بر آنان لازم و حتم می شد.

و اگر سخنى از پروردگارت پيشى نگرفته و موعدى معين مقرر نشده بود قطعا (عذاب آنها) لازم مى‌آمد.

پس در برابر آنچه می‌گویند، صبر کن؛ و پیش از طلوع آفتاب، و قبل از غروب آن،تسبیح و حمد پروردگارت را به جا آور؛ و همچنین (برخی) از ساعات شب و اطراف روز (پروردگارت را) تسبیح گوی؛ باشد که (از الطاف الهی) خشنود شوی.

پس تو بر آنچه (امت جاهل بر انكار و طعن تو) مى‌گويند صبر و تحمل پيش گير و خداى را پيش از طلوع خورشيد و بعد از غروب آن و ساعاتى از شب تار و اطراف روز روشن ستايش و تسبيح گو، باشد كه (به مقام رفيع شفاعت) خشنود شوى.

پس در برابر آنچه (مشرکان) می‌گویند، شکیبا باش، و پیش از طلوع خورشید و پیش از غروب آن پروردگارت را همراه با سپاس و ستایش تسبیح گوی، و (نیز) در بخشی از ساعات شب و اطراف روز تسبیح گوی تا (به سنت ها و تدبیرهای او) خشنود شوی.

پس بر آنچه مى‌گويند شكيبا باش و پيش از بر آمدن آفتاب و قبل از فرو شدن آن با ستايش پروردگارت (او را) تسبيح گوى و برخى از ساعات شب و حوالى روز را به نيايش پرداز باشد كه خشنود گردى.

و هرگز چشمان خود را به مواهب مادّى، که به گروه‌هایى از آنان داده‌ایم، مدوز; اینها گلهاى (ناپایدار) زندگى دنیاست; تا آنان را در آن بیازماییم; و روزى پروردگارت بهتر و ماندگارتر است.

و هرگز به متاع ناچيزى كه به قومى از آنان (قومى كافر و جاهل) در جلوه حيات دنياى فانى براى امتحان داده‌ايم چشم آرزو مگشا، و رزق خداى تو بسيار بهتر و پاينده‌تر است.

دیدگانت را به آنچه برخی از اصناف آنان را بهره‌مند کردیم مدوز، (آنچه به آنان داده‌ایم) شکوفه (بی‌میوه و زیور و زینت) دنیاست تا آنان را در آن بیازماییم، و رزق پروردگارت بهتر و پایدارتر است.

و زنهار به سوى آنچه اصنافى از ايشان را از آن برخوردار كرديم (و فقط) زيور زندگى دنياست تا ايشان را در آن بيازماييم ديدگان خود مدوز و (بدان كه) روزى پروردگار تو بهتر و پايدارتر است.

خانواده خود را به نماز دستور ده; و بر انجام آن شکیبا باش; ما از تو روزى نمى خواهیم; (بلکه) ما به تو روزى مى‌دهیم; و عاقبت نیک در (سایه) تقواست.

تو اهل بيت خود را به نماز و طاعت خدا امر كن و خود نيز بر نماز و ذكر حق صبور باش، ما از تو روزى (كسى را) نمى‌طلبيم بلكه ما به تو (و ديگران) روزى مى‌دهيم، و عاقبت نيكو مخصوص (اهل) پرهيزكارى و تقواست.

و خانواده‌ات را به نماز فرمان بده و خود نیز بر آن شکیبایی ورز؛ از تو رزقی نمی‌طلبیم، ما به تو روزی می دهیم و عاقبت نیک برای پرهیزکاری است.

و كسان خود را به نماز فرمان ده و خود بر آن شكيبا باش ما از تو جوياى روزى نيستيم ما به تو روزى مى‌دهيم و فرجام (نيک) براى پرهيزگارى است.

و (گروهى از آنها) گفتند «چرا (پیامبر) نشانه اى از سوى پروردگارش براى ما نمى‌آورد؟!» (بگو) آیا خبرهاى روشنى که در کتاب‌هاى آسمانى پیشین بوده، براى آنها نیامد؟!

و كافران گفتند چرا (محمد) آيت و دليلى روشن از جانب خدا براى ما نمى‌آورد؟ آيا آيات بيّنه كتب پيشين (چون تورات و انجيل و صحف كه در همه ذكر اوصاف نبوت هست) بر آنان نيامد؟

و (مشرکان) گفتند چرا (پیامبر) معجزه ای از سوی پروردگارش برای ما نمی‌آورد؟ آیا (این قرآن که) شاهد و دلیلی روشن بر (معارف) کتاب‌های پیشین (آسمانی است) برای آنان نیامده؟!

و گفتند چرا از جانب پروردگارش معجزه‌اى براى ما نمى‌آورد آيا دليل روشن آنچه در صحيفه‌هاى پيشين است براى آنان نيامده است.

اگر ما آنان را پیش از آن (که قرآن نازل شود) با عذابى هلاک مى‌کردیم، (در قیامت) مى‌گفتند «پروردگارا! چرا پیش از آنکه ذلیل و رسوا شویم، پیامبرى براى ما نفرستادى تا از آیات تو پیروى کنیم؟!»

و اگر ما پيش از فرستادن پيغمبر، كافران (و مشركان قريش) را همه به نزول عذاب هلاک مى‌كرديم البته آنها مى‌گفتند پروردگارا چرا بر ما رسولى نفرستادى تا از آيات تو پيروى كنيم پيش از آنكه به اين عذاب و ذلت و خوارى گرفتار شويم؟

و اگر آنان را پیش از نزول قرآن هلاک می‌کردیم، قطعاً می‌گفتند پروردگارا! چرا رسولی به سوی ما نفرستادی تا پیش از آنکه خوار و رسوا شویم، آیات تو را پیروی کنیم.

و اگر ما آنان را قبل از (آمدن قرآن) به عذابى هلاک می‌کرديم قطعا مى‌گفتند پروردگارا چرا پيامبرى به سوى ما نفرستادى تا پيش از آنكه خوار و رسوا شويم از آيات تو پيروى كنيم.

بگو «همه (ما و شما) در انتظاریم; (ما در انتظار وعده پیروزى، و شما در انتظار شکست ما;) پس انتظار بکشید! امّا به زودى خواهید دانست چه کسى از اصحاب صراط مستقیم، و چه کسى هدایت یافته است»!

بگو هر يک (از ما و شما) منتظريم، پس مترصد و منتظر (امر خدا) باشيد كه به زودى خواهيد دانست (ما و شما) كدام به راه مستقيم سعادت رفته و طريق هدايت يافته‌ايم.

بگو هر یک (از ما و شما) منتظریم، پس منتظر باشید که به زودی خواهید دانست که رهروان راهِ راست و ره یافتگان چه کسانی هستند؟

بگو همه در انتظارند پس در انتظار باشيد زودا كه بدانيد ياران راه راست كيانند و چه كسى راه‌يافته است.