گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(فَتَعَالَی اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ ۗ وَ لَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِن قَبْلِ أَن یُقْضَیٰ إِلَیْکَ وَحْیُهُ ۖ وَ قُل رَّبِّ زِدْنِی عِلْمًا)
۱۱۴ناصر مکارم شیرازی:
پس بلند مرتبه است خداوندى که فرمانرواى حقیقى است! و (اى پیامبر) نسبت به (تلاوت) قرآن، پیش از آن که وحى آن بر تو تمام شود، شتاب مکن; و بگو «پروردگارا! علم مرا افزون کن.»
مهدی الهی قمشه‌ای:
پس بلند مرتبه است و بزرگوار خدايى كه به حق و راستى پادشاه ملک وجود است و تو (اى رسول) پيش از آنكه وحى قرآن تمام و كامل به تو رسد تعجيل در (تلاوت و تعليم) آن مكن و دائم بگو پروردگارا بر علم من بيفزا.
حسین انصاریان:
برتر و بلند مرتبه است خدا(یِ یگانه) که فرمانروای هستی و حقّ محض است؛ و پیش از آنکه وحی کردن قرآن بر تو پایان گیرد در خواندنش شتاب مکن، و بگو پروردگارا! دانش مرا بیفزای.
محمدمهدی فولادوند:
پس بلندمرتبه است خدا فرمانرواى بر حق و در (خواندن) قرآن پيش از آنكه وحى آن بر تو پايان يابد شتاب مكن و بگو پروردگارا بر دانشم بيفزاى.
(وَ لَقَدْ عَهِدْنَا إِلَیٰ آدَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِیَ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا)
۱۱۵ناصر مکارم شیرازی:
و پیش از این، از آدم پیمان (اطاعت) گرفته بودیم; امّا او فراموش کرد; و عزم استوارى براى او نیافتیم.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و همانا ما پيش از اين با آدم عهدى بستيم (كه فريب شيطان نخورد) و او فراموش كرد و در آن عهد او را استوار و ثابت قدم نيافتيم.
حسین انصاریان:
یقیناً پیش از این به آدم سفارش کردیم (که از میوه آن درخت نخورد) پس فراموش کرد و عزمی استوار برای او نیافتیم.
محمدمهدی فولادوند:
و به يقين پيش از اين با آدم پيمان بستيم و(لى آن را) فراموش كرد و براى او عزمى (استوار) نيافتيم.
(وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ أَبَیٰ)
۱۱۶ناصر مکارم شیرازی:
و (به یاد آور) هنگامى را که به فرشتگان گفتیم «براى آدم سجده کنید.» همگى سجده کردند; جز ابلیس که سرباز زد (و سجده نکرد).
مهدی الهی قمشه‌ای:
و (ياد آر) هنگامى كه فرشتگان را گفتيم به آدم سجده كنيد، همه سجده كردند جز ابليس كه امتناع ورزيد.
حسین انصاریان:
و (یاد کن) هنگامی را که به فرشتگان گفتیم برای آدم سجده کنید. همه سجده کردند مگر ابلیس که روی برتافت.
محمدمهدی فولادوند:
و (ياد كن) هنگامى را كه به فرشتگان گفتيم براى آدم سجده كنيد پس جز ابليس كه سر باز زد (همه) سجده كردند.
(فَقُلْنَا یَا آدَمُ إِنَّ هَٰذَا عَدُوٌّ لَّکَ وَ لِزَوْجِکَ فَلَا یُخْرِجَنَّکُمَا مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقَیٰ)
۱۱۷ناصر مکارم شیرازی:
پس گفتیم «اى آدم! این دشمن تو و (دشمن) همسر توست; مبادا شما را از بهشت بیرون کند; که به زحمت و رنج خواهى افتاد!
مهدی الهی قمشه‌ای:
آن گاه گفتيم اى آدم محققا اين شيطان با تو و جفتت دشمن است، مبادا شما را از بهشت بيرون آرد و از آن پس به شقاوت و بدبختى گرفتار شوى.
حسین انصاریان:
پس گفتیم ای آدم! مسلماً این (ابلیس) دشمنی است برای تو و همسرت، پس شما را از بهشت بیرون نکند که در مشقت و رنج افتی.
محمدمهدی فولادوند:
پس گفتيم اى آدم در حقيقت اين (ابليس) براى تو و همسرت دشمنى (خطرناک) است زنهار تا شما را از بهشت به در نكند تا تيره‌بخت گردى.
(إِنَّ لَکَ أَلَّا تَجُوعَ فِیهَا وَ لَا تَعْرَیٰ)
۱۱۸ناصر مکارم شیرازی:
زیرا تو در بهشت (در آسایشى و) گرسنه و برهنه نخواهى شد;
مهدی الهی قمشه‌ای:
همانا براى تو اين هست كه نه هرگز آنجا گرسنه شوى و نه برهنه و عريان مانى.
حسین انصاریان:
قطعاً برای تو (در این مکان موقعیتی است که) است که نه گرسنه شوی و نه برهنه گردی.
محمدمهدی فولادوند:
در حقيقت براى تو در آنجا اين (امتياز) است كه نه گرسنه مى‌شوى و نه برهنه مى‌مانى.
(وَ أَنَّکَ لَا تَظْمَأُ فِیهَا وَ لَا تَضْحَیٰ)
۱۱۹ناصر مکارم شیرازی:
و در آن تشنه نمى‌شوى، و حرارت آفتاب آزارت نمى‌دهد.»
مهدی الهی قمشه‌ای:
و نه هرگز در آنجا به تشنگى و به گرماى آفتاب آزار بينى.
حسین انصاریان:
و نه در آن تشنه شوی و نه دچار آفتاب‌زدگی گردی.
محمدمهدی فولادوند:
و (هم) اينكه در آنجا نه تشنه مى‌گردى و نه آفتاب‌زده.
(فَوَسْوَسَ إِلَیْهِ الشَّیْطَانُ قَالَ یَا آدَمُ هَلْ أَدُلُّکَ عَلَیٰ شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَ مُلْکٍ لَّا یَبْلَیٰ)
۱۲۰ناصر مکارم شیرازی:
ولی شیطان او را وسوسه کرد و گفت (ای آدم! آیا می‌خواهی تو را به درخت زندگی جاوید، و ملکی بی زوال راهنمائی کنم؟!)
مهدی الهی قمشه‌ای:
باز شيطان در او وسوسه كرد، گفت اى آدم آيا (ميل دارى) تو را بر درخت ابديت و ملک جاودانى دلالت كنم؟
حسین انصاریان:
پس شیطان او را وسوسه کرد، گفت ای آدم! آیا تو را به درخت جاودان و سلطنتی که کهنه نمی‌شود، راهنمایی کنم؟
محمدمهدی فولادوند:
پس شيطان او را وسوسه كرد گفت اى آدم آيا تو را به درخت جاودانگى و ملكى كه زايل نمى‌شود راه نمايم؟
(فَأَکَلَا مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَ طَفِقَا یَخْصِفَانِ عَلَیْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ ۚ وَ عَصَیٰ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَیٰ)
۱۲۱ناصر مکارم شیرازی:
سرانجام هر دو از آن خوردند، (و لباس بهشتى آنها فرو ریخت،) و عورتشان آشکار گشت و از برگ‌هاى (درختان) بهشتى براى پوشاندن خود جامه دوختند. (آرى) آدم پروردگارش را نافرمانى کرد، و (از پاداش او و ماندن در بهشت) محروم شد.
مهدی الهی قمشه‌ای:
پس آدم و حوّا (فريب خوردند و) از آن درخت تناول كردند، بدين جهت (لباس‌هاى بهشتى از تنشان دور و عيوب و) عورت آنها در نظرشان پديدار شد و شروع كردند به ساترى از برگ درختان بهشت خود را پوشاندن. و آدم نافرمانى خداى كرد و گمراه شد.
حسین انصاریان:
پس هر دو (به سبب وسوسه شیطان) از میوه آن (درخت) خوردند، در نتیجه شرمگاه‌شان بر آنان پدیدار شد و شروع به چسباندن برگ‌های درختان بهشت بر (شرمگاه) خود کردند. و آدم پروردگارش را نافرمانی کرد و (از رسیدن به آنچه شیطان به او القا کرده بود) ناکام ماند.
محمدمهدی فولادوند:
آنگاه از آن (درخت ممنوع) خوردند و برهنگى آنان برايشان نمايان شد و شروع كردند به چسبانيدن برگ‌هاى بهشت بر خود و (اين گونه) آدم به پروردگار خود عصيان ورزيد و بيراهه رفت.
(ثُمَّ اجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَتَابَ عَلَیْهِ وَ هَدَیٰ)
۱۲۲ناصر مکارم شیرازی:
سپس پروردگارش او را برگزید، و توبه اش را پذیرفت، و (او را) هدایت نمود.
مهدی الهی قمشه‌ای:
سپس خدا او را (به مقام نبوتش) برگزيد و توبه او را پذيرفت و هدايتش فرمود.
حسین انصاریان:
آن گاه پروردگارش او را برگزید و توبه‌اش را پذیرفت و او را راهنمایی کرد.
محمدمهدی فولادوند:
سپس پروردگارش او را برگزيد و بر او ببخشود و (وى را) هدايت كرد.
(قَالَ اهْبِطَا مِنْهَا جَمِیعًا ۖ بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکُم مِّنِّی هُدًی فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَایَ فَلَا یَضِلُّ وَ لَا یَشْقَیٰ)
۱۲۳ناصر مکارم شیرازی:
(خداوند) فرمود «همگى شما از بهشت خارج شوید، در حالى که دشمن یکدیگر خواهید بود; ولى هرگاه هدایتى از سوى من به سراغ شما آید، هرکس از هدایت من پیروى کند، نه گمراه مى شود، و نه در رنج خواهد بود.
مهدی الهی قمشه‌ای:
آن گاه خدا (به آدم و حوا) فرمود اكنون از عالى رتبه بهشت فرود آييد كه برخى از شما با برخى ديگر دشمنيد، پس اگر از جانب من براى شما راهنمايى بيايد آن هنگام هر كه از راه من پيروى كند نه هرگز گمراه شود و نه شقى و بدبخت گردد.
حسین انصاریان:
(خدا) گفت هر دو با هم از بهشت (به سوی زمین) فرود آیید که برخی از شما دشمن برخی دیگرند، پس اگر از سوی من هدایتی به شما رسید، هر کس از هدایتم پیروی کند، نه گمراه می شود و نه به مشقت و رنج می‌افتد.
محمدمهدی فولادوند:
فرمود همگى از آن (مقام) فرود آييد در حالى كه بعضى از شما دشمن بعضى ديگر است پس اگر براى شما از جانب من رهنمودى رسد هر كس از هدايتم پيروى كند نه گمراه مى‌شود و نه تيره‌بخت.
(وَ مَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکًا وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَعْمَیٰ)
۱۲۴ناصر مکارم شیرازی:
و هرکس از یاد من روى گردان شود، زندگى (سخت و) تنگى خواهد داشت; و روز قیامت، او را نابینا محشور مى‌کنیم.»
مهدی الهی قمشه‌ای:
و هر كس از ياد من اعراض كند همانا (در دنيا) معيشتش تنگ شود و روز قيامتش نابينا محشور كنيم.
حسین انصاریان:
و هر کس از هدایت من (که سبب یاد نمودن از من در همه امور است) روی بگرداند، برای او زندگی تنگ (و سختی) خواهد بود، و روز قیامت او را نابینا محشور می‌کنیم.
محمدمهدی فولادوند:
و هر كس از ياد من دل بگرداند در حقيقت زندگى تنگ (و سختى) خواهد داشت و روز رستاخيز او را نابينا محشور مى‌كنيم.
(قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِی أَعْمَیٰ وَ قَدْ کُنتُ بَصِیرًا)
۱۲۵ناصر مکارم شیرازی:
مى‌گوید «پروردگارا! چرا مرا نابینا محشور کردى؟! من که بینا بودم!»
مهدی الهی قمشه‌ای:
گويد الها، چرا مرا نابينا محشور كردى و حال آنكه من بينا بودم؟
حسین انصاریان:
می‌گوید پروردگارا! برای چه مرا نابینا محشور کردی، در حالی که (در دنیا) بینا بودم؟
محمدمهدی فولادوند:
مى‌گويد پروردگارا چرا مرا نابينا محشور كردى با آنكه بينا بودم؟
