صفحه ۳۱۶ قرآن کریم سوره طه

(ساحران) گفتند «اى موسى! یا تو (عصاى خود را) بیفکن، یا ما کسانى باشیم که اوّل بیفکنیم؟!»

ساحران گفتند اى موسى تو نخست به كار خواهى پرداخت يا ما اول بساط خود بيفكنيم؟

(ساحران) گفتند ای موسی! یا تو (عصایت را) می‌افکنی یا ما نخستین کسی باشیم که (ابزار و وسایل جادویش را) می‌افکند؟

(ساحران) گفتند اى موسى يا تو مى‌افكنى يا (ما) نخستين كس باشيم كه مى‌اندازيم.

گفت «شما اوّل بیفکنید!» پس در آن هنگام طناب‌ها و عصاهاى آنان بر اثر سحرشان چنان به نظر مى‌رسید که حرکت مى‌کنند!

موسى گفت شما اول بساط خود درافكنيد، (آنها بساط خويش افكندند) كه ناگاه در اثر سحر آنان رسن‌ها و چوب‌هاشان پنداشتى در نظر به جنبش و رفتار آمد.

گفت بلکه شما بیفکنید. پس (چون افکندند) ناگهان ریسمان‌ها و چوب‌دستی‌هایشان بر اثر جادویشان در خیال، چنان وانمود شد که با سرعت به راه افتادند.

گفت (نه) بلكه شما بيندازيد پس ناگهان ريسمان‌ها و چوب‌دستى‌هايشان بر اثر سحرشان در خيال او (چنين) مى‌نمود كه آنها به شتاب مى‌خزند.

موسى ترس خفیفى در دل احساس کرد (مبادا مردم گمراه شوند).

در آن حال موسى در دل خويش سخت بترسيد (كه مبادا امر بر مردم مشتبه شود و ميان سحر ساحران با معجز موسى فرق نگذارند و حجت او بر خلق آشكار نگردد).

پس موسی در دلش ترسی احساس کرد.

و موسى در خود بيمى احساس كرد.

گفتیم «نترس! به یقین تو (پیروز و) برترى.

ما گفتيم مترس كه تو البته هميشه غلبه و برترى خواهى داشت.

گفتیم مترس که بی‌تردید تو برتری.

گفتيم مترس كه تو خود برترى.

و آنچه را در دست راست خود دارى بیفکن، تمام آنچه را ساخته‌اند مى‌بلعد! آنچه ساخته اند حیله ساحر است; و ساحر هر جا آید رستگار نخواهد شد.»

و اينک عصايى كه در دست دارى بيفكن تا (اژدها شود و يكباره) بساط سحر و ساحرى اينان را فرو بلعد، كه كار اينان حيله ساحرى بيش نيست و ساحر هر جا رود (و هر چه كند) هرگز فلاح و فيروزى نخواهد يافت.

آنچه را در دست راست داری بیفکن تا همه ساخته‌هایشان را ببلعد؛ یقیناً آنچه را ساخته‌اند (واقعیت ندارد) فقط نیرنگ جادوگر است، و جادوگر هر جا درآید، پیروز نمی‌شود.

و آنچه در دست راست دارى بينداز تا هر چه را ساخته‌اند ببلعد در حقيقت آنچه سرهم‌بندى كرده‌اند افسون افسونگر است و افسونگر هر جا برود رستگار نمى‌شود.

(موسى عصاى خود را افکند، و آنچه را آنها ساخته بودند بلعید.) ساحران به سجده افتادند و گفتند «ما به پروردگار هارون و موسى ایمان آوردیم.»

پس همه ساحران به سجده افتاده و گفتند ما به خداى موسى و هارون ايمان آورديم.

(چون عصایش را انداخت و ساخته‌های جادوگران را بلعید، جادوگران از عظمت کار دریافتند که امری است خدایی نه جادویی) پس سجده‌کنان به رو درافتادند و گفتند ما به پروردگار هارون و موسی ایمان آوردیم.

پس ساحران به سجده درافتادند گفتند به پروردگار موسى و هارون ايمان آورديم.

(فرعون) گفت «پیش از آن که به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید؟! به طور مسلم او بزرگ شماست که به شما سحر آموخته است; به یقین دست‌ها و پاهایتان را بطور مخالف قطع مى‌کنم; و شما را از تنه‌هاى نخل به دار مى‌آویزم; و خواهید دانست مجازات کدام یک از ما شدیدتر و پایدارتر است!»

فرعون گفت شما چرا پيش از آنكه من اجازه دهم به موسى ايمان آورديد؟ معلوم است كه او در سحر معلم شما بوده، بارى من شما را دست و پا بر خلاف يكديگر مى‌برم و بر تنه نخلهاى خرما به دار مى‌آويزم و خواهيد دانست كه عذاب (من و موسى) كدام سخت‌تر و پاينده‌تر است.

(فرعون) گفت آیا پیش از آنکه به شما اذن دهم، به او ایمان آوردید؟ یقیناً او بزرگ شماست که به شما جادو آموخته است، پس بی‌تردید دست‌ها و پاهایتان را یکی از راست و یکی از چپ قطع خواهم کرد، و شما را بر تنه‌های درخت خرما خواهم آویخت تا کاملاً بدانید که کدام یک از ما (من یا خدای موسی) عذابش سخت تر و پایدارتر است؟!

(فرعون) گفت آيا پيش از آنكه به شما اجازه دهم به او ايمان آورديد قطعا او بزرگ شماست كه به شما سحر آموخته است پس بی ‌شک دست‌هاى شما و پاهايتان را يكى از راست و يكى از چپ قطع مى‌كنم و شما را بر تنه‌هاى درخت‌ خرما به دار مى‌آويزم تا خوب بدانيد عذاب كدام يک از ما سخت‌تر و پايدارتر است.

گفتند «سوگند به آن کسى که ما را آفریده، هرگز تو را بر دلایل روشنى که براى ما آمده، ترجیح نخواهیم داد; هر حکمى مى‌خواهى بکن; تو تنها در این زندگى دنیا مى‌توانى حکم کنى.

ساحران به فرعون پاسخ دادند كه ما تو را هرگز بر اين معجزات آشكار كه به ما آمده و بر خدايى كه ما را آفريده مقدم نخواهيم داشت، پس در حق ما هر چه توانى بكن كه هر ظلمى كنى همين حيات دو روزه دنياست.

گفتند ما هرگز تو را بر دلایل روشنی که به سوی ما آمده و بر آنکه ما را آفرید، ترجیح نمی‌دهیم؛ پس هر حکمی را که می‌توانی صادر کن، تو فقط در این زندگی دنیا می‌توانی حکم کنی.

گفتند ما هرگز تو را بر معجزاتى كه به سوى ما آمده و (بر) آن كس كه ما را پديد آورده است ترجيح نخواهيم داد پس هر حكمى مى‌خواهى بكن كه تنها در اين زندگى دنياست كه (تو) حكم مى‌رانى.

ما به پروردگارمان ایمان آوردیم تا گناهانمان و آنچه را از سحر بر ما تحمیل کردى بیامرزد; و (پاداش) خدا بهتر و پایدارتر است!»

ما به راستى به خداى خود ايمان آورديم تا از خطاهاى ما درگذرد و گناه سحرى كه تو ما را به اجبار بر آن داشتى ببخشد، و (لطف و مغفرت) خدا بهتر و پاينده‌تر (از حيات فانى دنيا) است.

بی تردید ما به پروردگارمان ایمان آوردیم تا خطاهایمان و آن جادویی که ما را به آن واداشتی بر ما بیامرزد؛ وخدا بهتر وپایدارتر است.

ما به پروردگارمان ايمان آورديم تا گناهان ما و آن سحرى كه ما را بدان واداشتى بر ما ببخشايد و خدا بهتر و پايدارتر است.

هرکس در محضر پروردگارش حاضر شود در حالى که مجرم است، آتش دوزخ براى اوست; در آن جا، نه مى‌میرد و نه زندگى مى‌کند!

كه همانا هر كس به خداى خود طاغى و گنهكار وارد شود جزاء او جهنّم است كه در آنجا نه بميرد (تا از عذاب برهد) و نه زنده شود (كه از لذت زندگى برخوردار باشد).

مسلماً کسی که گنهکار به پیشگاه پروردگارش بیاید، دوزخ برای اوست که در آن نه می‌میرد و نه زندگی می‌کند.

در حقيقت هر كه به نزد پروردگارش گنهكار رود جهنم براى اوست در آن نه مى‌ميرد و نه زندگى مى‌يابد.

و هرکس با ایمان نزد او آید، و اعمال صالح انجام داده باشد، چنین کسانى درجات عالى دارند،

و هر كس به خداى خود مؤمن باشد و با اعمال صالح بر او وارد شود اجر آنها هم عالى‌ترين درجات بهشتى است.

و کسانی که مؤمن بیایند در حالی که کارهای شایسته انجام داده‌اند، برای آنان برترین درجات است.

و هر كه مؤمن به نزد او رود در حالى كه كارهاى شايسته انجام داده باشد براى آنان درجات والا خواهد بود.

باغ‌هاى جاویدان بهشتى، که نهرها از پاى درختانش جارى است، جاودانه در آن خواهند بود; این است پاداش کسى که خود را تزکیه نماید.

آن بهشت‌هاى عدنى كه دائم زير درختانش نهرها جارى است و تا ابد در آنجا (از نعمت و حيات برخوردار) هستند و آن بهشت پاداش كسى است كه خود را (از كفر و عصيان و شرک و طغيان) پاک و پاكيزه گرداند.

(و آن) بهشت‌های پایداری است که از زیرِ (درختانِ) آن نهرها جاری است که در آن جاودانه‌اند؛ و این است پاداش کسانی که خود را (با ایمان و عمل صالح از آلودگی‌ها) پاک کرده‌اند.

بهشت‌هاى عدن كه از زير (درختان) آن جويبارها روان است جاودانه در آن مى‌مانند و اين است پاداش كسى كه به پاكى گرايد.