صفحه ۳۱۴ قرآن کریم سوره طه

آن زمان که به مادرت آنچه لازم بود الهام کردیم;

آن هنگام كه (براى حفظ جان تو از بلاى فرعونيان) به مادرت وحى مهمى نموديم.

آن زمان که به مادرت آنچه را که باید الهام می‌شد، الهام کردیم؛

هنگامى كه به مادرت آنچه را كه (بايد) وحى مى‌شد وحى كرديم؛

که «او را در صندوقى بیفکن، و آن را به دریا بینداز، تا دریا آن را به ساحل افکند; تا کسى که هم دشمن من و هم دشمن اوست، آن را برگیرد.» و من محبّتى از خودم بر تو افکندم، تا تحت مراقبت من پرورش یابى.

كه كودک خود را در صندوقى گذار و به دريا افكن و بايد كه امواج دريا كودک را به ساحل رساند تا دشمن من و آن طفل (يعنى فرعون) از دريا طفل را برگيرد؛ و من به لطف خود از تو بر دلها(ى دشمن و دوست) محبت افكندم (تا تو را دوست بدارند) و تا تربيت و پرورشت زير نظر من انجام گيرد.

که او را در صندوق بگذار، پس او را به دریا بینداز تا دریا او را به ساحل اندازد، تا دشمن من و دشمن او، وی را برگیرد. و محبوبیّتی از سوی خود بر تو انداختیم تا (همگان به تو علاقه و محبت ورزند و آنچه را انجام دادم برای این بود که) با مراقبت کامل من پرورش یابی (و ساخته شوی.)

كه او را در صندوقچه‌ اى بگذار سپس در دريايش افكن تا دريا (رود نيل) او را به كرانه اندازد (و) دشمن من و دشمن وى او را برگيرد و مهرى از خودم بر تو افكندم تا زير نظر من پرورش يابى.

در آن هنگام که خواهرت (در نزدیکى کاخ فرعون) راه مى‌رفت و گفت «آیا کسى را به شما نشان دهم که این نوزاد را کفالت کند (و دایه خوبى براى او باشد)؟!» پس تو را به مادرت بازگرداندیم، تا چشمش (به تو) روشن شود; و غمگین نگردد. و تو کسى (از فرعونیان) را کُشتى; امّا ما تو را از اندوه (تعقیب فرعونیان) نجات دادیم; و بارها تو را آزمودیم. پس از آن، سالیانى در میان مردم «مدین» توقف نمودى; سپس بنابر تقدیر الهى (براى فرمان رسالت به این جا) آمدى.

آن گاه كه (از مادر دور افتادى) خواهرت (در پى تو) روان بود (تا تو را نزد فرعونيان يافت) و مى‌گفت مى‌خواهيد يكى را كه (شير و تربيت) اين طفل را تكفل كند به شما معرفى كنم؟ پس ما (بدين وسيله) تو را به مادرت برگردانيديم تا به ديدار تو ديده‌اش روشن گردد و ديگر اندوه نخورد. و (باز منّت ديگر آنكه) يك نفر (از فرعونيان) را كشتى و ما از غم آن نيز تو را نجات داديم و بارها تو را به امتحان و ابتلاى سخت بيازموديم، پس چند سالى در ميان مردم مدين زيستى تا آنكه حال اى موسى به موقع آمدى (تا به مقام نبوت برسى).

آن گاه که خواهرت به سوی کاخ فرعون رفت، و گفت آیا شما را به کسی که از این نوزاد سرپرستی کند، راهنمایی کنم؟ پس تو را به مادرت برگرداندیم تا خوشحال و شاد شود و غم و غصه نخورد، و کسی (از فرعونیان) را کُشتی و ما تو را از اندوه (و نگرانی بر ارتکاب قتل آن مشرک) نجات دادیم، و چنان که باید امتحانت نمودیم، پس سالیانی در میان اهل مدین ماندی، سپس ای موسی! بر اساس تقدیر الهی (برای انتخاب شدن به مقام پیامبری اینجا) آمدی،

آنگاه كه خواهر تو مى‌رفت و مى‌گفت آيا شما را بر كسى كه عهده‌دار او گردد دلالت كنم پس تو را به سوى مادرت بازگردانيديم تا ديده‌اش روشن شود و غم نخورد و (سپس) شخصى را كشتى و (ما) تو را از اندوه رهانيديم و تو را بارها آزموديم و سالى چند در ميان اهل مدين ماندى سپس اى موسى در زمان مقدر (و مقتضى) آمدى.

و من تو را براى خودم پرورش دادم.

و تو را براى (مقام رسالت و محبت) خود پروردم.

و تو را برای (اجرای اهداف) خود ساختم (و انتخاب کردم.)

و تو را براى خود پروردم.

(اکنون) تو و برادرت با نشانه‌هاى من بروید، و در یاد من کوتاهى نکنید.

اكنون تو و برادرت با معجزات و آياتى كه به شما دادم (از پى رسالت خود) برويد و سستى در ذكر من (در نزد فرعون) روا مداريد.

تو و برادرت با معجزات من (برای هدایت گمراهان) بروید، و درباره ذکر من (که ابلاغ وحی است) سستی نورزید.

تو و برادرت معجزه‌هاى مرا (براى مردم) ببريد و در يادكردن من سستى مكنيد.

به سوى فرعون بروید; که او طغیان کرده است.

برويد به سوى فرعون كه او سخت به راه طغيان شتافته است.

هر دو به سوی فرعون بروید؛ زیرا او (در برابر خدا) سرکشی کرده است.

به سوى فرعون برويد كه او به سركشى برخاسته.

و به نرمى با او سخن بگویید; شاید متذکّر شود، یا (از مجازات الهى) بترسد.

و با او كمال آرامى و نرمى سخن گوييد، باشد كه متذكر شود يا (از خدا) بترسد (و ترک ظلم كند).

پس با گفتاری نرم به او بگویید، امید است که هوشیار شود و (آیین حق را بپذیرد) یا بترسد (و از سرکشی باز ایستد.)

و با او سخنى نرم گوييد شايد كه پند پذيرد يا بترسد.

(موسى و هارون) گفتند «پروردگارا! از این مى‌ترسیم که به ما مهلت ندهد یا طغیان کند (و نپذیرد)!»

موسى و هارون عرض كردند بارالها، مى‌ترسيم كه فرعون بى‌درنگ بر ما ظلم و عقوبت كند يا بر كفر و سركشى خود بيفزايد.

گفتند پروردگارا! ما می‌ترسیم که (پیش از دعوت کردنش به حق) با سخت‌گیری و شکنجه بر (ضد) ما پیشی گیرد یا بر سرکشی خود بیفزاید.

آن دو گفتند پروردگارا ما مى‌ترسيم كه (او) آسيبى به ما برساند يا آنكه سركشى كند.

فرمود «نترسید! من با شما هستم; (همه چیز را) مى‌شنوم و مى‌بینم.»

خدا فرمود هيچ نترسيد كه من با شمايم (و همه گفتار و رفتار شما را با او) مى‌شنوم و مى‌بينم.

خدا فرمود نترسید که من بی‌تردید با شما هستم (سخن او و شما را) می‌شنوم و (اعمالتان را) می‌بینم.

فرمود مترسيد من همراه شمايم مى‌شنوم و مى‌بينم.

به سراغ او بروید و بگویید «ما فرستادگان پروردگار توئیم; بنى اسرائیل را با ما بفرست; و آنان را شکنجه و آزار مکن; ما با نشانه (و معجزه روشنى) از سوى پروردگارت به سوى تو آمده‌ایم; و درود بر آن کس که از هدایت پیروى کند!

اينك هر دو به جانب فرعون رفته و بگوييد كه ما دو رسول پروردگار توايم، پس بنى اسرائيل را با ما فرست و (بيش از اين) عذاب به آنها نكن، كه همانا ما با آيت و معجزه‌اى از جانب خداى آفريننده تو نزد تو آمده‌ايم، و سلام (حق) بر آن كس كه طريق هدايت را پيروى كند.

بنابراین (بدون بیم و هراس) به سوی او بروید و بگویید ما دو نفر فرستاده پروردگار تو هستیم، پس بنی اسرائیل را (از قید بندگی و بردگی خود آزاد کرده) با ما روانه کن و آنان را شکنجه مکن، به راستی ما از سوی پروردگارت معجزه‌ای آورده‌ایم؛ و درود بر کسی باد که از هدایت (حق) پیروی کند.

پس به سوى او برويد و بگوييد ما دو فرستاده پروردگار توايم پس فرزندان اسرائيل را با ما بفرست و عذابشان مكن به راستى ما براى تو از جانب پروردگارت معجزه ‌اى آورده‌ايم و بر هر كس كه از هدايت پيروى كند درود باد.

به ما وحى شده که مجازات الهى بر کسى است که (آیات او را) تکذیب کند و سرپیچى نماید.»

به ما چنين وحى شده كه همانا عذاب (سخت خدا) بر آن كس است كه (خدا و رسولانش را) تكذيب كند و (از حق) روى بگرداند.

مسلماً و یقیناً به ما وحی شده است که عذاب بر کسی است که (آیات حق و پیامبران را) تکذیب کند و از آن رو برگرداند.

در حقيقت به سوى ما وحى آمده كه عذاب بر كسى است كه تكذيب كند و روى گرداند.

(فرعون) گفت «پروردگار شما کیست، اى موسى؟!»

فرعون گفت اى موسى، خداى شما كيست؟

فرعون گفت ای موسی! پروردگار شما دو نفر کیست؟

(فرعون) گفت اى موسى پروردگار شما دو تن كيست.

گفت «پروردگار ما همان کسى است که به هر موجودى، آنچه را لازمه آفرینش او بوده داده; سپس هدایت کرده است.»

موسى پاسخ داد كه خداى ما آن كسى است كه همه موجودات عالم را نعمت وجود خاص خودش بخشيده و سپس (به راه كمالش) هدايت كرده است.

گفت پروردگار ما کسی است که به هر موجودی، آفرینش (ویژه) او را (آن گونه که سزاوارش بود) به وی عطا کرده، سپس هدایت نمود.

گفت پروردگار ما كسى است كه هر چيزى را خلقتى كه درخور اوست داده سپس آن را هدايت فرموده است.

گفت «تکلیف اقوام پیشین (که به اینها ایمان نداشتند) چه خواهد شد؟!»

فرعون گفت پس حال اقوام سلف (كه خداشناس و خداپرست نبودند) چيست؟

فرعون (به جای دنبال کردن بحث خداشناسی، مطلب را منحرف کرد و) گفت پس حال امت‌های پیشین چگونه است؟

گفت‌ حال نسل‌هاى گذشته چون است.