صفحه ۳۱۲ قرآن کریم سوره مریم و طه

به یقین کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده‌اند، به زودى خداوند رحمان محبّتى براى آنان (در دل‌ها) قرار مى‌دهد!

همانا آنان كه به خدا ايمان آوردند و نيكوكار شدند خداى رحمان آنها را (در نظر خلق و حق) محبوب مى‌گرداند.

قطعاً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، به زودی (خدای) رحمان برای آنان (در دل‌ها) محبتی قرار خواهد داد.

كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند به زودى (خداى) رحمان براى آنان محبتى (در دل‌ها) قرار مى‌دهد.

و ما فقط قرآن را بر زبان تو آسان ساختیم براى آنکه پرهیزگاران را به وسیله آن بشارت دهى، و گروه دشمنان سرسخت را با آن انذار کنى.

ما حقايق اين قرآن را بى‌ترديد به زبان تو سهل و آسان كرديم تا به آن اهل تقوا را بشارت دهى و معاندان لجوج را بترسانى.

جز این نیست که ما این (قرآن) را بر زبان تو آسان ساختیم تا به وسیله آن پرهیزکاران را مژده دهی و مردم ستیزه‌جو را بترسانی.

در حقيقت ما اين (قرآن) را بر زبان تو آسان ساختيم تا پرهيزگاران را بدان نويد و مردم ستيزه‌جو را بدان بيم دهى.

چه بسیار اقوام (بى ایمان و گنهکارى) را که پیش از آنان هلاک کردیم; آیا (اثرى) از هیچیک از آنها احساس مى‌کنى؟! یا کمترین صدایى از آنان مى‌شنوى؟!

و چه بسيار اقوامى از اهل عناد را كه پيش از اين معاندين هلاک ساختيم! آيا چشم تو به احدى از آنها ديگر خواهد افتاد؟ يا كمترين صدايى از آنان خواهى شنيد؟

و چه بسیار ملت‌ها را پیش از آنان (به سبب طغیانشان) هلاک کردیم. آیا کسی از آنان را می‌یابی، یا هیچ زمزمه و صدایی آهسته از آنان می‌شنوی؟

و چه بسيار نسل‌ها كه پيش از آنان هلاک كرديم آيا كسى از آنان را مى‌يابى يا صدايى از ايشان مى‌شنوى.

به‌ نام خداوند بخشنده مهربان

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

به نام خداوند رحمتگر مهربان

طه.

طه (اى مشتاق حق و هادى خلق).

طه.

طه.

ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که خود را سخت به زحمت بیفکنى!

ما قرآن را از آن بر تو نازل نكرديم كه (از كثرت عبادت خدا و جهد و كوشش در هدايت خلق) خويشتن را به رنج درافكنى.

ما قرآن را بر تو نازل نکردیم تا به مشقت و زحمت افتی؛

قرآن را بر تو نازل نكرديم تا به رنج افتى.

آن را فقط براى یادآورى کسانى که (از خدا) مى‌ترسند نازل ساختیم.

تنها غرض از نزول قرآن آن است كه مردم خداترس را متذكر و بيدار سازى.

(بلکه آن را نازل کردیم) تا برای کسی که (از خدا) می‌ترسد، زمینه توجه و یادآوری باشد.

جز اينكه براى هر كه مى‌ترسد پندى باشد.

(این قرآن) از سوى کسى نازل شده که زمین و آسمان‌هاى بلند را آفریده است.

اين كتاب بزرگ فرستاده آن كسى است كه زمين و آسمان‌هاى بلند را آفريد.

در حالی که به تدریج از سوی کسی نازل شده که زمین و آسمان‌های بلند را آفریده است.

(كتابى است) نازل شده از جانب كسى كه زمين و آسمان‌هاى بلند را آفريده است.

همان بخشنده‌اى که بر عرش مسلّط است.

آن خداى مهربانى كه بر عرش (عالم وجود و كليه جهان آفرينش به علم و قدرت) مستولى و محيط است.

(خدای) رحمان بر تخت فرمانروایی و تدبیر امور آفرینش چیره و مسلّط است.

خداى رحمان كه بر عرش استيلا يافته است.

از آن اوست آنچه در آسمان‌ها، و آنچه در زمین، و آنچه میان آن دو، و آنچه در زیر خاک (پنهان) است.

هر چه در آسمان‌ها و زمين و بين آنها و زير كره خاک موجود است همه ملک اوست.

آنچه در آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو و آنچه زیر زمین است، فقط در سیطره مالکیّت و فرمانروایی اوست.

آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين و آنچه ميان آن دو و آنچه زير خاک است از آن اوست.

اگر آشکارا سخن بگویى (یا پنهان)، او اسرار پنهانى و پنهان تر از آن را نیز مى داند.

و اگر به آواز بلند يا آهسته سخن گويى (يكسان است كه) همانا خدا بر نهان و مخفى‌ترين امور جهان كاملا آگاه است.

و اگر سخن خود را با صدای بلند آشکار کنی (یا پنهان بداری، برای خدا یکسان است)؛ زیرا او پنهان و پنهان تر را می داند.

و اگر سخن به آواز گويى او نهان و نهان‌تر را مى‌ داند.

او خداوندى یگانه است که معبودى جز او نیست; و نیکوترین نام‌ها از آنِ اوست.

به جز خداى يكتا كه همه اسماء و صفات نيكو مخصوص اوست خدايى نيست.

خدای یکتاست که جز او هیچ معبودی نیست، نیکوترین نام‌ها فقط ویژه اوست.

خدايى كه جز او معبودى نيست (و) نام‌هاى نيكو به او اختصاص دارد.

و آیا خبر موسى به تو رسیده است؟

و آيا داستان موسى به تو رسيده است؟

و آیا سرگذشت موسی به تو رسیده است؟

و آيا خبر موسى به تو رسيد؟

هنگامى که (از دور) آتشى مشاهده کرد، و به خانواده خود گفت «(اندکى) درنگ کنید که من آتشى دیدم; شاید شعله‌اى از آن براى شما بیاورم; یا بوسیله این آتش راهى پیدا کنم.»

آن گاه كه آتشى مشاهده كرد و به اهل بيت خود (كه در بيابان سرد به آتش محتاج بودند) گفت اندكى مكث كنيد كه از دور آتشى به چشم ديدم، باشد كه يا پاره‌اى از آن آتش بر شما بياورم يا از آن (به جايى) راه يابم.

هنگامی که آتشی دید، پس به خانواده‌اش گفت درنگ کنید؛ بی‌تردید من آتشی دیدم (می روم) شاید شعله‌ای از آن را برایتان بیاورم یا نزد آتش (برای پیدا کردن راه) راهنمایی بیابم.

هنگامى كه آتشى ديد پس به خانواده خود گفت درنگ كنيد زيرا من آتشى ديدم اميد كه پاره‌اى از آن براى شما بياورم يا در پرتو آتش راه (خود را باز) يابم.

هنگامى که نزد آتش آمد، ندا داده شد که اى موسى!

چون موسى به آن آتش نزديک شد (در ميان درختى آتشى روشن ديد و از آنجا) ندا شد كه اى موسى،

پس چون به آن آتش رسید، ندا داده شد ای موسی!

پس چون بدان رسيد ندا داده شد كه اى موسى!

من پروردگار تو هستم; کفش‌هایت را بیرون آر، که تو در سرزمین مقدّس «طوى» هستى.

منم پروردگار تو، نعلين (همه علايق غير مرا) از خود به دور كن كه اكنون در وادى مقدس طوى (و مقام قرب ما) قدم نهاده‌اى.

به یقین این منم پروردگار تو، پس کفش خود را از پایت بیفکن؛ زیرا تو در وادی مقدس طوی هستی.

اين منم پروردگار تو پاى‌پوش خويش بيرون آور كه تو در وادى مقدس طوى هستى.