صفحه ۳۰۵ قرآن کریم سوره مریم

به‌ نام خداوند بخشنده مهربان

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

به نام خداوند رحمتگر مهربان

کهیعص.

كهيعص (اين حروف رموز و اسرارى است در ميان خدا و رسول صلّى‌اللَّه‌عليه‌و‌آله‌وسلّم).

کهیعص

كاف‌ ها يا عين صاد

(این) یادى است از رحمت پروردگار تو نسبت به بنده‌اش زکریا،

در اين آيات پروردگار تو از رحمتش بر بنده خاصّ خود زكريا سخن مى‌گويد.

(آیاتی که بر تو خوانده می شود) یاد رحمت پروردگارت بر بنده‌اش زکریاست.

(اين) يادى از رحمت پروردگار تو (درباره) بنده‌اش زكرياست.

در آن هنگام که پروردگارش را در خلوتگاه (عبادت) خواند.

(ياد كن حكايت او را) وقتى كه خداى خود را پنهانى (و از صميم قلب) ندا كرد.

هنگامی که پروردگارش را با دعایی پنهان خواند،

آنگاه كه (زكريا) پروردگارش را آهسته ندا كرد.

گفت «پروردگارا! استخوانم سست شده; و شعله پیرى سرم را فراگرفته; و من هرگز در دعاى تو اى پروردگار من، از اجابت محروم نبوده‌ام.

عرض كرد كه پروردگارا، استخوان من سست گشت و فروغ پيرى بر سرم بتافت و با وجود اين من از دعا به درگاه كرم تو خود را هرگز محروم ندانسته‌ام.

گفت پروردگارا! به راستی استخوانم سست شده و (مویِ) سرم از پیری سپید گشته، و پروردگارا! هیچ گاه درباره دعا به پیشگاهت (از اجابت) محروم و بی‌بهره نبودم.

گفت پروردگارا من استخوانم سست گرديده و (موى) سرم از پيرى سپيد گشته و اى پروردگار من هرگز در دعاى تو نااميد نبوده‌ام.

و من از بستگانم بعد از خودم بیمناکم (که حق پاسدارى از آیین تو را نگاه ندارند); و در حالى که همسرم نازا و عقیم است; تو ازنزد خود جانشینى به من ببخش،

و من از اين وارثان كنونى (كه پسر عموهاى من هستند) براى پس از خود بيمناكم (مبادا كه پس از من در مال و مقامم خلف صالح نباشند و راه باطل پويند) و زوجه من هم نازا و عقيم است، تو از لطف خاص خود فرزندى به من عطا فرما.

و همانا من پس از خود از خویشاوندانم بیمناکم، و همسرم (از شروع زندگی) نازا بوده است، پس مرا از سوی خود فرزندی عطا کن.

و من پس از خويشتن از بستگانم بيمناكم و زنم نازاست پس از جانب خود ولى (و جانشينى) به من ببخش.

که وارث من و وارث دودمان یعقوب باشد; و او را اى پروردگار من مورد رضایت خود قرار ده.»

كه او وارث من و همه آل يعقوب باشد و تو اى خدا او را وارثى پسنديده و صالح مقرر فرما.

که از من و خاندان یعقوب ارث ببرد، و او را پروردگارا! (از هر جهت) مورد رضایت (خود) قرار ده.

كه از من ارث برد و از خاندان يعقوب (نيز) ارث برد و او را اى پروردگار من پسنديده گردان.

اى زکریا! ما تو را به پسرى بشارت مى‌دهیم که نامش «یحیى» است; و پیش از این، همنامى براى او قرار نداده‌ایم.

اى زكريا همانا تو را به فرزندى كه نامش يحيى است و از اين پيش همنام و همانندش (در تقوا) نيافريديم بشارت مى‌دهيم.

ای زکریا! ما تو را به پسری که نامش یحیی است، مژده می‌دهیم، (و) پیش از این همنامی برای او قرار نداده‌ایم.

اى زكريا ما تو را به پسرى كه نامش يحيى است مژده مى‌دهيم كه قبلا همنامى براى او قرار نداده‌ايم.

گفت «پروردگارا! چگونه براى من پسرى خواهد بود؟! در حالى که همسرم نازاست، و من نیز به سبب پیرى ناتوان شده‌ام!»

زكريا (از فرط شوق و شگفتى و براى حصول اطمينان) عرض كرد الها، مرا از كجا پسرى تواند بود در صورتى كه زوجه من نازاست و من هم از شدت پيرى خشک و فرتوت شده‌ام؟!

گفت پروردگارا! چگونه برایم پسری خواهد بود در حالی که همسرم نازا بوده است و خود نیز از پیری به فرتوتی رسیده‌ام؟!

گفت پروردگارا چگونه مرا پسرى خواهد بود و حال آنكه زنم نازاست و من از سالخوردگى ناتوان شده‌ام.

فرمود «این گونه است; پروردگارت گفته این کار بر من آسان است; و قبلاً تو را آفریدم در حالى که چیزى نبودى!»

(فرشته‌اى از زبان خدا) گفت چنين خواهد شد؛ پروردگارت گويد اين كار براى من بسيار آسان است و منم كه تو را پس از هيچ و معدوم صرف بودن، نعمت وجود بخشيدم.

(فرشته وحی به او) گفت چنین است (که گفتی، ولی) پروردگارت فرمود این (کار) بر من آسان است، و همانا تو را پیش از این در حالی که چیزی نبودی آفریدم.

(فرشته) گفت (فرمان) چنين است پروردگار تو گفته كه اين (كار) بر من آسان است و تو را در حالى كه چيزى نبودى قبلا آفريده‌ام.

عرض کرد «پروردگارا! نشانه‌اى براى من قرار ده!» فرمود «نشانه تو این است که سه شبانه روز قدرت تکلّم با مردم را نخواهى داشت; در حالى که سالم هستى.»

زكريا باز عرضه داشت بارالها، براى من نشانه و حجتى بر اين بشارت قرار ده، خدا فرمود بدين نشان كه تا سه شبانه‌روز با مردم تكلم نكنى (و بر سخن قادر نباشى) با آنكه تندرست هستى.

گفت پروردگارا! برای من نشانه‌ای قرار ده. گفت نشانه تو این است که سه شبانه روز در حالی که سالم هستی، قدرت سخن گفتن با مردم نخواهی داشت.

گفت پروردگارا نشانه‌اى براى من قرار ده فرمود نشانه تو اين است كه سه شبانه (روز) با اينكه سالمى با مردم سخن نمى‌گويى.

او از محراب عبادت به سوى مردم بیرون آمد; و با اشاره به آنها گفت «(به شکرانه این موهبت،) صبح و شام (خدا را) تسبیح گویید.»

پس زكريا در حالى كه از محراب (عبادت) بر قومش بيرون آمد به آنان اشاره كرد كه صبح و شام به تسبيح و نماز قيام كنيد.

پس (به دنبال ناتوانی از سخن گفتن) از عبادتگاهش بر قومش درآمد و به آنان اشاره کرد که صبح و شام خدا را تسبیح گویید.

پس از محراب بر قوم خويش درآمد و ايشان را آگاه گردانيد كه روز و شب به نيايش بپردازيد.