گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(الْمَالُ وَ الْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۖ وَ الْبَاقِیَاتُ الصَّالِحَاتُ خَیْرٌ عِندَ رَبِّکَ ثَوَابًا وَ خَیْرٌ أَمَلًا)
۴۶ناصر مکارم شیرازی:
اموال و فرزندان، زینت زندگى دنیاست; و باقیات صالحات (آثار ماندگار شایسته) ثوابش نزد پروردگارت بهتر و امیدبخش‌تر است.
مهدی الهی قمشه‌ای:
مال و فرزندان زيب و زينت حيات دنياست و اعمال صالح كه (تا قيامت) باقى است نزد پروردگار از نظر ثواب بهتر و از نظر اميدمندى نيكوتر است.
حسین انصاریان:
مال و فرزندان، آرایش و زیور زندگی دنیا هستند، ولی اعمال شایسته پایدار نزد پروردگارت از جهت پاداش بهتر و از لحاظ امید داشتن به آنها نیکوتر است.
محمدمهدی فولادوند:
مال و پسران زيور زندگى دنيايند و نيكی‌هاى ماندگار از نظر پاداش نزد پروردگارت بهتر و از نظر اميد (نيز) بهتر است.
(وَ یَوْمَ نُسَیِّرُ الْجِبَالَ وَ تَرَی الْأَرْضَ بَارِزَةً وَ حَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا )
۴۷ناصر مکارم شیرازی:
و روزى را (به خاطر بیاور) که کوه‌ها را به حرکت درآوریم; و زمین را آشکار را (و هموار) مى بینى; و همه مردم را محشور مى‌کنیم، و احدى از ایشان را فروگذار نخواهیم کرد.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و (ياد كن) روزى كه ما كوه‌ها را به رفتار آريم و زمين را صاف و بدون پست و بلندى آشكارا ببينى و همه را (در صف محشر از قبرها) برانگيزيم و يكى را فرو نگذاريم.
حسین انصاریان:
و (یاد کن) روزی را که کوه‌ها را (از محل استقرارشان) برانیم و نابود کنیم، و زمین را هموار و آشکار ببینی، و همه آنان را (برای ورود به عرصه قیامت) محشور می‌کنیم، و هیچ یک از آنان را وانمی‌گذاریم.
محمدمهدی فولادوند:
و (ياد كن) روزى را كه كوه‌ها را به حركت درمى‌آوريم و زمين را آشكار (و صاف) مى‌بينى و آنان را گرد مى‌آوريم و هيچ يک را فرو گذار نمى‌كنيم.
(وَ عُرِضُوا عَلَیٰ رَبِّکَ صَفًّا لَّقَدْ جِئْتُمُونَا کَمَا خَلَقْنَاکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ بَلْ زَعَمْتُمْ أَلَّن نَّجْعَلَ لَکُم مَّوْعِدًا)
۴۸ناصر مکارم شیرازی:
آنها در یک صف به (پیشگاه) پروردگارت عرضه مى‌شوند; (و به آنان گفته مى‌شود) همگى نزد ما آمدید، آن گونه که نخستین بار شما را آفریدیم; امّا شما گمان کردید که ما هرگز موعدى برایتان قرار نخواهیم داد.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و خلايق را در صفى بر خدا عرضه كنند (و به كافران گفته شود ديديد) همان گونه كه اول بار شما را آفريديم باز به سوى ما باز آمديد، اما شما (به خيال باطل) پنداشتيد كه هرگز براى شما وعده گاهى نمى‌نهيم (و معادى در كار نيست).
حسین انصاریان:
و صف کشیده بر پروردگارت عرضه می‌شوند (به آنان گویند) همانا (تنها) نزد ما آمدید، همان گونه که نخستین بار شما را (تنها) آفریدیم (شما در توانمندی ما نسبت به زنده کردن مردگان تردید داشتید)، بلکه می پنداشتید برای حسابرسی اعمال شما موعدی قرار نخواهیم داد.
محمدمهدی فولادوند:
و ايشان به صف بر پروردگارت عرضه مى‌شوند (و به آنها مى‌فرمايد) به راستى همان گونه كه نخستين بار شما را آفريديم (باز) به سوى ما آمديد بلكه پنداشتيد هرگز براى شما موعدى مقرر قرار نخواهيم داد.
(وَ وُضِعَ الْکِتَابُ فَتَرَی الْمُجْرِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمَّا فِیهِ وَ یَقُولُونَ یَا وَیْلَتَنَا مَالِ هَٰذَا الْکِتَابِ لَا یُغَادِرُ صَغِیرَةً وَ لَا کَبِیرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا ۚ وَ وَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا ۗ وَ لَا یَظْلِمُ رَبُّکَ أَحَدًا )
۴۹ناصر مکارم شیرازی:
و نامه اعمال (آنها) در آن جا گذارده مى‌شود، پس گنهکاران را مى‌بینى در حالى که از آنچه در آن است، ترسان و هراسانند; و مى‌گویند «اى واى بر ما! این چه نامه اى است که هیچ عمل کوچک و بزرگى را فرو گذار نمى کند مگر این که آن را احصا کرده است؟!» و (این در حالى است که همه) اعمال خود را حاضر مى‌بینند; و پروردگارت به هیچ کس ستم نمى‌کند.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و كتاب اعمال نيک و بد خلق را پيش نهند، آن گاه اهل عصيان را از آنچه در نامه عمل آنهاست ترسان و هراسان بينى در حالى كه (با خود) گويند اى واى بر ما، اين چگونه كتابى است كه اعمال كوچک و بزرگ ما را سر مويى فرو نگذاشته جز آنكه همه را احصا كرده است؟! و در آن كتاب همه اعمال خود را حاضر بينند و خدا به هيچ كس ستم نخواهد كرد.
حسین انصاریان:
کتاب (اعمال) هر کسی (در برابر دیدگانش) نهاده می‌شود، پس مجرمان را می بینی که از آنچه در آن است هراسان و بیمناکند و می‌گویند ای وای بر ما، این چه کتابی است که هیچ عمل کوچک و بزرگی را فرو نگذاشته است مگر آنکه آن را به حساب آورده؟! و هر عملی را انجام داده‌اند، حاضر می‌یابند، و پروردگارت به هیچ کس ستم نخواهد کرد.
محمدمهدی فولادوند:
و كارنامه (عمل شما در ميان) نهاده مى شود آنگاه بزهكاران را از آنچه در آن است بيمناک مى‌بينى و مى‌گويند اى واى بر ما اين چه نامه‌اى است كه هيچ (كار) كوچک و بزرگى را فرو نگذاشته جز اينكه همه را به حساب آورده است و آنچه را انجام داده‌اند حاضر يابند و پروردگار تو به هيچ كس ستم روا نمى‌دارد.
(وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ کَانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ ۗ أَفَتَتَّخِذُونَهُ وَ ذُرِّیَّتَهُ أَوْلِیَاءَ مِن دُونِی وَ هُمْ لَکُمْ عَدُوٌّ ۚ بِئْسَ لِلظَّالِمِینَ بَدَلًا)
۵۰ناصر مکارم شیرازی:
و (به یاد آورید) زمانى راکه به فرشتگان گفتیم «براى آدم سجده کنید!» همگى سجده کردندجز ابلیس ـ که از جنّ بود ـ و از فرمان پروردگارش بیرون شد. آیا (با این حال،) او و فرزندانش را به جاى من به سرپرستى انتخاب مى‌کنید،در حالى که آنها دشمن شما هستند؟! چه جایگزین بدى است براى ستمکاران!
مهدی الهی قمشه‌ای:
و (ياد آر) وقتى كه به فرشتگان فرمان داديم كه بر آدم همه سجده كنيد، و آنها تمام سر به سجده فرود آوردند جز شيطان كه از جنس جن (ديو) بود بدين جهت از طاعت خداى خود سرپيچيد، پس آيا (شما فرزندان آدم) مرا فراموش كرده و شيطان و فرزندانش را دوست خود مى‌گيريد در صورتى كه آنها شما را سخت دشمنند؟ ظالمان را (كه به جاى خدا شيطان را به طاعت برگزيدند) بسيار بد بدلى است.
حسین انصاریان:
و (یاد کن) هنگامی را که به فرشتگان گفتیم برای آدم سجده کنید. پس همه سجده کردند، جز ابلیس که از گروه جن بود، پس او از دایره فرمان پروردگارش بیرون رفت. (با این حال) آیا او و نسلش را به جای من سرپرست و یاور خود می‌گیرید، در حالی که آنها دشمن شمایند؟! (ابلیس و نسلش) برای ستمکاران، بد جایگزینی (به جای خدا) هستند.
محمدمهدی فولادوند:
و (ياد كن) هنگامى را كه به فرشتگان گفتيم آدم را سجده كنيد پس (همه) جز ابليس سجده كردند كه از (گروه) جن بود و از فرمان پروردگارش سرپيچيد آيا (با اين حال) او و نسلش را به جاى من دوستان خود مى‌گيريد و حال آنكه آنها دشمن شمايند و چه بد جانشينانى براى ستمگرانند.
(مَّا أَشْهَدتُّهُمْ خَلْقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَا خَلْقَ أَنفُسِهِمْ وَ مَا کُنتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّینَ عَضُدًا)
۵۱ناصر مکارم شیرازی:
هرگز آنها (ابلیس و فرزندانش) را به هنگام آفرینش آسمان‌ها و زمین، و نه به هنگام آفرینش خودشان، حاضر نساختم; و هیچ گاه گمراه‌کنندگان را دستیار خود قرار نمى دادم.
مهدی الهی قمشه‌ای:
من در وقت آفرينش آسمان‌ها و زمين و يا خلقت خود اين مردم آنها را حاضر و گواه نساختم (و كمک از كسى نخواستم) و هرگز گمراه كنندگان را به مددكارى نگرفتم.
حسین انصاریان:
من ابلیس و نسلش را در آفرینش آسمان ها و (در پدید آوردن)، زمین و در آفرینش خودشان شاهد و گواه نگرفتم (تا یاریم دهند)؛ و من گمراه‌کنندگان را یار و مددکار خود نگرفته ام.
محمدمهدی فولادوند:
(من) آنان را نه در آفرينش آسمان‌ها و زمين به شهادت طلبيدم و نه در آفرينش خودشان و من آن نيستم كه گمراه‌گران را همكار خود بگيرم.
(وَ یَوْمَ یَقُولُ نَادُوا شُرَکَائِیَ الَّذِینَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ یَسْتَجِیبُوا لَهُم وَ جَعَلْنَا بَیْنَهُم مَّوْبِقًا)
۵۲ناصر مکارم شیرازی:
(به خاطر بیاورید) روزى را که (خداوند) مى گوید «همتایانى را که براى من مى‌پنداشتید، بخوانید (تا به کمک شما بشتابند!)» ولى هرچه آنها را مى‌خوانند، جوابشان نمى‌دهند; و در میان این دو گروه، کانون هلاکتى قرار داده‌ایم.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و (ياد آر) روزى كه خدا به كافران گويد اكنون آنان را كه شريک من گمان داشتيد بخوانيد (تا به فرياد شما رسند)، آنها بخوانند و هيچ يک اجابت نكنند، و ميان همه آنها (يعنى مشركان و معبودانشان) جايگاهى سخت مهلک مقرر سازيم.
حسین انصاریان:
و (یاد کن) روزی را که (خدا به مشرکان) می‌گوید کسانی (چون فرشتگان، جنّ و بت ها را) که می‌پنداشتید شریکان من (در قدرت و ربوبیّت) هستند، صدا بزنید (تا شما را از عذاب نجات دهند) پس آنان را صدا می‌زنند، ولی پاسخشان را نمی‌دهند و میان آنان و معبودهایشان هلاکت گاهی قرار می‌دهیم (که هر نوع رابطه‌ای را بین آنان ناممکن خواهد ساخت.)
محمدمهدی فولادوند:
و (ياد كن) روزى را كه (خدا) مى‌گويد آنهايى را كه شريكان من پنداشتيد ندا دهيد پس آنها را بخوانند و(لى) اجابتشان نكنند و ما ميان آنان ورطه‌اى قرار دهيم.
(وَ رَأَی الْمُجْرِمُونَ النَّارَ فَظَنُّوا أَنَّهُم مُّوَاقِعُوهَا وَ لَمْ یَجِدُوا عَنْهَا مَصْرِفًا)
۵۳ناصر مکارم شیرازی:
و گنهکاران، آتش (دوزخ) را مى‌بینند; و یقین مى‌کنند که در آن گرفتار مى‌شوند; و هیچ گونه راه گریزى از آن نخواهند یافت.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و آن گاه مردم بدكار آتش دوزخ را به چشم مشاهده كنند و بدانند كه در آن خواهند افتاد و از آن ابدا مفرّى ندارند.
حسین انصاریان:
مجرمان، آتش را می بینند و یقین می‌کنند که در آن خواهند افتاد و راه بازگشتی از آن نمی‌یابند.
محمدمهدی فولادوند:
و گناهكاران آتش (دوزخ) را مى بينند و درمى‌يابند كه در آن خواهند افتاد و از آن راه گريزى نيابند.
