صفحه ۲۹۲ قرآن کریم سوره اسراء

هر کس را خدا هدایت کند، هدایت یافته (واقعى) اوست; و کسانى را که (به سبب اعمالشان) گمراه سازد، سرپرستانى (هدایت کننده) غیر خدا براى آنها نخواهى یافت; و روز قیامت، آنها را بر صورت‌هایشان محشور مى ‌کنیم، در حالى که نابینا و گنگ و کرند; جایگاهشان دوزخ است; هرزمان آتش آن فرونشیند، شعله سوزانى بر آنان مى‌افزاییم!

و هر كه را خدا رهنمايى كند آن كس به حقيقت هدايت يافته و هر كه را به گمراهى واگذارد ديگر جز خدا هيچ (رهنما و) دوست و نگهبانى بر آنها نخواهى يافت و چون روز قيامت شود بر روى صورت (بكشانيم و) كور و گنگ و كر محشورشان خواهيم كرد؛ به دوزخ مسكن كنند كه هر گه آن دوزخ آتشش خاموش شود باز شديدتر بر آنها سوزان و فروزانش كنيم.

و هر که را خدا هدایت کند، پس او هدایت یافته است، و آنان را که خدا (به کیفر لج بازی و عنادشان) گمراه سازد، هرگز در برابر خدا برای آنان یاورانی نخواهی یافت، و آنان را روز قیامت در حالی که به رو در افتاده‌اند، کور و لال و کر محشور می‌کنیم، جایگاهشان دوزخ است، هرگاه (شعله) آتشش فرو نشیند، شعله‌ای دیگر بر آنان می‌افزاییم.

و هر كه را خدا هدايت كند او رهيافته است و هر كه را گمراه سازد در برابر او براى آنان هرگز دوستانى نيابى و روز قيامت آنها را كور و لال و كر به روى چهره‌شان درافتاده برخواهيم انگيخت جايگاهشان دوزخ است هر بار كه آتش آن فرو نشيند شراره‌اى (تازه) برايشان مى‌افزاييم.

این کیفر آنهاست، بخاطر این که نسبت به آیات ما کافر شدند و گفتند «آیا هنگامى که ما استخوان‌هاى پوسیده و خاک‌هاى پراکنده‌اى شدیم، آیا بار دیگر آفرینش تازه‌اى خواهیم یافت؟!»

اين است كيفر آن كافران چون به آيات ما كافر شدند و گفتند آيا پس از آنكه ما استخوانى پوسيده و غبارى پراكنده شويم از نو باز برانگيخته مى‌شويم؟

این کیفر آنان است، به سبب اینکه به آیات ما کافر شدند و گفتند آیا ما وقتی استخوان (جدا از هم و ریز ریز) و پوسیده شدیم، با آفرینش جدید برانگیخته خواهیم شد؟

جزاى آنها اين است چرا كه آيات ما را انكار كردند و گفتند آيا وقتى ما استخوان و خاک شديم (باز) در آفرينشى جديد برانگيخته خواهيم شد.

آیا نمى‌دانند خدایى که آسمان‌ها و زمین را آفریده، قادر است مثل آنان را بیافریند (و به زندگى جدید بازشان گرداند)؟! و براى آنان سرآمدى قطعى ـ که شکى در آن نیست ـ قرار داده ; امّا ستمکاران، جز کفر و انکار را ابا داشتند.

آيا نديدند كه آن خدايى كه آسمانها و زمين را آفريد قادر است كه مانند اينها را باز خلق كند و بر آنها وقت روز موعودى كه بى‌شک خواهد آمد مقرر گرداند؟! (آرى با اين همه آيات و حجت قاطع) باز ستمكاران جز راه كفر و عناد نپيمودند.

آیا ندانستند خدایی که آسمان‌ها و زمین را آفرید، می‌تواند مانند آنان را (پس از پوسیده شدن) بیافریند؟ برای آنان مدتی معین قرار داده که هیچ تردیدی در آن نیست، ولی (این) ستمکاران جز انکار (قیامت و تکذیب محشور شدن در آن) را نخواستند.

آيا ندانستند كه خدايى كه آسمان‌ها و زمين را آفريده تواناست كه مانند آنان را بيافريند و (همان خداست كه) برايشان زمانى مقرر فرموده كه در آن هيچ شكى نيست و(لى) ستمگران جز انكار (چيزى را) نپذيرفتند.

بگو «اگر شما مالک خزاین رحمت پروردگار من بودید. در آن صورت، (بخاطر تنگ نظرى) امساک مى کردید، مبادا انفاق، مایه تنگدستى شما شود» و انسان تنگ نظر است.

بگو كه شما اگر داراى گنج‌هاى رحمت (بى‌انتهاى) خداى من شويد باز هم از ترس فقر و خوف درويشى، بخل از انفاق خواهيد كرد، كه انسان طبعا بسيار ممسک و بخيل است.

(به این کافران و مغروران به امور مادی دلفریب) بگو اگر شما مالک خزینه‌های رحمت پروردگارم (مانند باران، اموال، ارزاق و...) بودید، در آن صورت از ترس (تهی دستی و کم شدنش) از انفاق کردن آن بخل می‌ورزیدید؛ و انسان همواره بسیار بخیل و تنگ نظر است.

بگو اگر شما مالک گنجينه‌هاى رحمت پروردگارم بوديد باز هم از بيم خرج كردن قطعا امساک مى‌ورزيديد و انسان همواره بخيل است.

ما به موسى نُه معجزه روشن دادیم; پس از بنى اسرائیل سؤال کن آن زمان که (موسى) به سراغ آنها آمد (چگونه بودند)؟ فرعون به او گفت «اى موسى! گمان مى‌کنم تو افسون شده‌اى.»

و همانا ما به موسى نه آيت روشن و معجز آشكار عطا كرديم، اين حكايت را از بنى اسرائيل سؤال كن كه موسى بر آنها آمد، پس فرعون به او گفت اى موسى، من تو را سحرزده (يا ساحر و سحر آموز) مى‌پندارم.

و به راستی به موسی آن گاه که نزد بنی اسرائیل آمد، نه معجزه روشن دادیم، بنابراین از (آگاهان) بنی اسرائیل بپرس (که آن معجزه‌ها چه بود؟) پس فرعون (با دیدن معجزات) به او گفت ای موسی! بی تردید من تو را جادوشده می‌پندارم!!

و در حقيقت ما به موسى نه نشانه آشكار داديم پس از فرزندان اسرائيل بپرس آنگاه كه نزد آنان آمد و فرعون به او گفت اى موسى من جدا تو را افسون‌شده مى‌پندارم.

(موسى) گفت «تو مى‌دانى این معجزات را جز پروردگار آسمان‌ها و زمین نفرستاده;در حالى که مایه روشنى دل‌هاست و من گمان مى‌کنم اى فرعون، تو (به زودى) هلاک خواهى شد!»

موسى به فرعون پاسخ داد كه تو خود كاملا دانسته‌اى كه اين آيات را براى هدايت و بينايى (خلق) جز خداى آسمان‌ها و زمين نفرستاده و من اى فرعون، تو را شخصى جاهل و لايق هلاک مى‌پندارم.

موسی گفت مسلماً تو می‌دانی این معجزه‌ها را که بصیرت آور هستند، جز پروردگار آسمان‌ها و زمین نازل نکرده است، و ای فرعون! قطعاً من تو را هلاک شده می‌پندارم.

گفت قطعا مى‌دانى كه اين (نشانه‌ ها) را كه باعث بينش‌هاست جز پروردگار آسمان‌ها و زمين نازل نكرده است و راستى اى فرعون تو را تباه شده مى‌پندارم.

پس (فرعون) تصمیم گرفت آنان را از آن سرزمین براند; ولى ما، او و تمام کسانى را که با او بودند، غرق کردیم.

آن گاه فرعون اراده آن كرد كه موسى و قومش را از زمين (مصر) براندازد، ما هم او و همدستانش را تمام به دريا غرق كرديم.

پس (به دنبال این گفتگو) فرعون تصمیم گرفت آنان را از آن سرزمین برانگیزد و بیرون کند، ولی ما او و همه کسانی را که با او بودند، غرق کردیم.

پس (فرعون) تصميم گرفت كه آنان را از سرزمين (مصر) بركند پس او و هر كه را با وى بود همه را غرق كرديم.

و بعد از آن به بنى اسرائیل گفتیم «در این سرزمین ساکن شوید; امّا هنگامى که وعده آخرت فرا رسد، همه شما را دسته جمعى (به آن دادگاه عدل) مى‌آوریم.»

و بعد از آن بنى اسرائيل را فرمان داديم كه در آن زمين ساكن شويد تا از آن پس كه وعده آخرت فرا رسد همه شما را باز جمعا مبعوث گردانيم (و هر كس را به كيفر و پاداش عمل خود برسانيم).

و پس از فرعون به بنی اسرائیل گفتیم در این سرزمین ساکن شوید، زمانی که وعده آخرت برسد، همه شما را با هم (به صحرای قیامت) می‌آوریم.

و پس از او به فرزندان اسرائيل گفتيم در اين سرزمين ساكن شويد پس چون وعده آخرت فرا رسد شما را همه با هم محشور مى‌كنيم.